ดูทีวีให้น้อยลง

หมองูตายเพราะงู ความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์นับวันก็จะเข่นฆ่าความเป็นมนุษย์ให้ สูญสิ้นไปทีละน้อยๆ

ยิ่งฉลาดยิ่งเอาเปรียบ ยิ่งเห็นแก่ตัว ยิ่งห่างจากความเป็นมนุษย์

"สื่อ" เป็นได้ทั้งตัวเร่งและทำลายในขณะเดียวกัน บทบาทของสื่อนับวันจะเป็นแม่พิมพ์หล่อหลอมให้มวลมนุษย์ชาติมีปมด้อยที่คล้ายๆ กัน

โลกเต็มไปด้วยมลพิษ ฝุ่นสกปรก เพียงเว้นห่างไม่กี่ชั่วโมง บนโต๊ะจะมีฝุ่นจับอยู่มากมาย

จิตใจก็เหมือนโต๊ะ มีทีวี มีหนังสือ มีสื่อต่างๆ คอยผลิตฝุ่นซัดใส่ดวงใจ

๑ วันมี ๒๔ ชั่วโมง เราเอาเวลาไปให้แก่สิ่งใด?

รักสงบ รักสันโดษ โปรด "ดูทีวีให้น้อยลง" เพราะทีวีสร้างค่านิยมแห่งการบริโภค

กระตุ้มต่อมความอยากของมนุษย์ให้อยากได้- อยากมี-อยากเป็น

ไม่มีก็ต้องแสวงหา ยิ่งหาก็ยิ่งสิ้นเปลือง ชีวิตราวกับหมาหอบแดดอย่างไรก็อย่างนั้น

ยามไม่มีก็เศร้า เซ็ง ท้อแท้ เกิดปมด้อย

อยู่ในโลกอย่างมีบาดแผล เพียงเพราะลมปากกับการสร้างภาพของทีวีแต่ละช่อง

วันนี้เราหลีกเลี่ยงอาหารทำลายสุขภาพ เรากินอาหารไร้สารพิษ กินอาหารปลูกเอง หัดทำดีท็อกซ์ ฯลฯ

แต่ถ้ามัวแต่เพลิดเพลิน ดูทีวีไม่จำกัดขอบเขต เรากำลังทำลายสุขภาพจิตให้แหลกราญวันแล้ววันเล่า

อเสวนา จ พาลานัง มงคลสูตรข้อแรก ให้ หลีกเลี่ยงคนพาล แต่เรากลับให้คนพาลสั่งสอนผ่านตู้สี่เหลี่ยม เช้าบ้าง บ่ายบ้าง ค่ำบ้าง ตลอดวันบ้าง

ชีวิตนี้จะเหลือสิ่งใดให้ภาคภูมิใจ ?

"ดูทีวีให้น้อยลง" คำเตือนใจที่เป็นรูปธรรมชัดเจน ปฏิบัติได้ทันที

สมัยหนึ่งเรามีรัฐมนตรีจัดระเบียบสังคม เพื่อให้บ้านเมืองปราศจากสิ่งเลวร้าย

สำหรับตัวเราเอง การจัดระเบียบชีวิตก็เป็น สิ่งสำคัญ บางอย่างถ้าจะคลุกคลีต้องใช้เวลาให้น้อย บางอย่างหลีกเลี่ยงได้ ต้องหลีกเลี่ยง

"ดูทีวีให้น้อยลง" วันนี้ค่านิยมการดำรงชีวิตของชนชั้นกลางที่ใช้เงินเป็นแก้วสารพัดนึก กำลัง สะกดจิตคนทั่วโลก

เรากำลังจะเป็นทาสของวัตถุ

เราจะต้องหาเงินมาแลกเปลี่ยน

เราจะต้องแข่งขันกับผู้คนในสังคมในการกอบโกย

วันนี้ชนบทล่มสลาย เพราะเกษตรกรล้มเหลว รายได้ไม่พอกับรายจ่าย ขณะเดียวกัน การเลียนแบบการใช้ชีวิตของชนชั้นกลาง ยิ่งเป็นตัวเร่งให้เกษตรกรตายเร็วขึ้น

เป็นการล้มที่ยากจะลุก !

"ดูทีวีให้น้อยลง" มิใช่เตือนผู้ใหญ่ แม้เด็กก็ต้องระมัดระวัง

หากจะสั่งสอนอบรม การดูทีวีต้องมีมาตรการ มิใช่ปล่อยสะเปะสะปะ

เหมือนเราแต่งตัวให้ลูกสะอาดสะอ้าน แล้วก็จูงเข้าไปในที่โสโครก ให้เขาสาดขยะปฏิกูล

วันนี้เราทำกันทั่วบ้านทั่วเมือง มีแต่คนตาทิพย์ เท่านั้นที่เห็นพฤติกรรมอุบาทว์ !

รู้แล้วบอกต่อๆ กัน "ห่าร้ายลงเมือง" บทรจนาคนโบราณเป็นเรื่องจริง ไม่เพ้อฝัน

"ดูทีวีให้น้อยลง!" โรคห่าจะได้ไม่ฆ่าเรา!

(ดอกหญ้า อันดับที่ ๒๐๖ มีนา - เมษา ๒๕๔๖)