หน้าแรก >[09] การสื่อสาร > การเผยแพร่ธรรมะ >เราคิดอะไร

ชีวิตนี้ มี ปัญหา (๒) ฉบับที่ ๑๕๒

- สมณะโพธิรักษ์ -

พิธีกรรม หรือพิธีการ ซึ่งเป็นเรื่องที่มนุษย์คิดอ่านสร้างรูปสร้างแบบ ปรุงแต่งขึ้น ประกอบขึ้น เกิดรูป แบบ เกิดพิธีต่างๆ จนเป็นพิธีการของส่วนบุคคล พิธีการของกลุ่มแต่ละกลุ่ม กระทั่งกลายเป็นจารีตบ้าง เป็นประเพณีบ้าง เป็นวัฒนธรรมบ้าง เป็นพิธีการของบ้านเมือง เป็นรัฐพิธี อันเป็นเครื่องอาศัยของสังคม อย่างสำคัญด้วย และนำพาไปสู่ความเจริญทางจิตวิญญาณด้วย แต่ทุกวันนี้พาเสื่อมก็เยอะมาก

พิธีกรรม หรือพิธีการนี้ คืองานที่จะเกิดผลทางนามธรรม-จิตวิญญาณ เป็นหลัก
[มีต่อฉบับหน้า] (เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๕๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๖)


(ต่อจากฉบับที่ ๑๕๑)

ย้อนไปพูดถึง กิจกรรมหรือกิจการ กันอีกที

โลกในยุคโบราณกาลสักหมื่นปีที่แล้ว สังคมไม่ต้องมีกิจกรรมกิจการอะไรกันมาก มนุษย์ไม่ต้องปลูกผักปลูก พืช เพราะมีผักพืชธรรมชาติมากมายพอเพียง เก็บกินเท่าไรก็ไม่หมด จึงไม่ต้องทำธุรกิจเรื่องกสิกรรม ไม่มี กิจกรรมทำเกี่ยวกับอาหารมากมาย แต่ทุกวันนี้ ไม่ใช่แล้ว ผักพืชธรรมชาติร่อยหรอ ไม่มีมากพอ แถมคนลืม ผักธรรมชาติ ไม่รู้จักกินพืชผักธรรมชาติอีกด้วย มนุษย์จึงต้องมีกิจกรรมปลูกผักปลูกพืชขึ้นมากิน หนักเข้า ถึงขั้นเป็นกิจการที่ทำเพื่อค้าเพื่อขาย กิจกรรมก็งอกแง่ออกไปเป็นธุรกิจหลายกระแสมากขึ้นๆ เป็นต้น

เมื่อคนได้หลงกินเนื้อสัตว์เป็นอาหาร ก็เกิดกิจกรรมกิจการล่าสัตว์ และถึงขั้นเลี้ยงสัตว์เพื่อกินเพื่อใช้แรง งาน เพื่ออะไรต่ออะไรงอกแง่แตกเชิงออกไปอีก

นอกจากกิจกรรมด้านปลูกผักปลูกพืช ล่าสัตว์ เลี้ยงสัตว์แล้ว ก็มีกิจกรรมกิจการงานอย่างอื่น ที่คนจำเป็นจะ ต้องอาศัยใช้สอย กิจกรรมทำเครื่องนุ่งห่ม ทำเครื่องใช้ ทำบ้านเรือน ทำยารักษาโรค เป็นต้น และอะไรต่างๆ ที่เป็นกิจกรรมหรือกิจการงานสร้างสรร อันเป็นสารสัจจะที่มนุษย์ต้องอาศัยอีกมากมาย

ด้วยความเป็นสัตว์ฉลาดกว่าสัตว์ใดๆ คนก็สร้างเครื่องทุ่นแรง สร้างเครื่องกลเครื่องยนตร์ ก็กลายเป็น กิจกรรมกิจการได้ซื้อขายใช้สอยกันในสังคมและคิดอ่านสร้างอะไรต่ออะไรขึ้นมาอีกมากมายหลายหลากนับ ไม่ถ้วน ทั้งเป็นประโยชน์เป็นบุญ ทั้งเป็นบาปเป็นภัย

หนักเข้าถึงวันนี้ก็มีสิ่งไร้สาระเป็นกิจกรรมกิจการก็เกิด ขึ้นล้นเหลือสารพัด ที่คนยึดเป็นงานเป็นอาชีพ ซึ่งคน คิดค้นปรุงแต่งสร้างกันขึ้นมามอมเมากันและกัน ใน โลกเต็มสังคม ทำให้คนเลวร้ายเสียหายผลา พล่า ทำลายคนกันเอง ทำลายสังคม สูญเสียเวลา สูญเสียแรงงาน สูญเสียทุนรอน เสื่อมเสียความเป็นคน!
[มีต่อฉบับหน้า]

(เราคิดอะไรฉบับที่ ๑๕๒ มีนาคม ๒๕๔๖)