"พระคุณแม่"
รักของแม่แน่ใจใสพิสุทธิ์
เปรียบประดุจร่มโพธิ์ไทรแผ่ไพศาล
ลูกมีแม่ชิดใกล้ใจเบิกบาน
สุขสำราญทุกคืนวันนอนฝันดี
เหมือนกรรมซัดบัดนี้ไม่มีแม่
จิตย่ำแย่แม่จ๋ามาหลีกหนี
ด้วยเวลามากำหนดปลดชีวี
ตัวฉันนี้จึงมีแม่แค่ในใจ
ใครมีแม่คู่ขวัญในวันนี้
สมควรที่ลูกรักจักชิดใกล้
อีกไม่นานท่านคงพรากจากเราไป
สิ่งทำได้หมั่นดูอยู่พยาบาล
รักของแม่แน่ใจใสพิสุทธิ์
ยามคลอดบุตรธิดาน่าสงสาร
ซึ้งพระคุณอุ่นอุราหาใดปาน
ขอกราบกราน"แม่ทุกคน"จนวันตาย...
* ณัช คงชัยทรัพย์

สลดโลกโศกหล้าชะตามนุษย์
กัมปนาทฟาดขวัญถลันหนี
ไม่เข้าใจไยมีเลือดปรี่ไหล
อื้อและชาขาแข้งหมดแรงไป
ทะลักไส้ไหลขดล้มหมดแรง

มืดหนทางข้างไหนก็ไม่รู้
อะไรอยู่ตรงไหนก็ไม่แจ้ง
ไม่เข้าใจจริงจริงสิ่งสำแดง
โลกถล่มหรือฟ้าแกล้งไม่แจ้งชัด
ต่างสับสนอลอึงจึงค่อยทราบ
มนุษย์บาปหยาบช้ายิ่งกว่าสัตว์
ซ่อนระเบิดเบ่งบ้าเกินฟ้าซัด
ซ่อนวิบัติสัตว์มนุษย์จุดชนวน
ไม่รู้เรื่องรู้ราวถูกเขาฆ่า
อาฆาตมาแต่ฟ้าไหนเกินไต่สวน
แยกดินแดนแผ่นใดเชิญใคร่ครวญ
แผ่นดินใจเราล้วนมวลมนุษย์
* โชคชัย บัณฑิต'

ดับไฟ
นภาพราวดาวระยับพลันอับแสง ตาวันแดงแสงร้อนกลับเหน็บหนาว
ห้วงสาครไร้คลื่นในคืนคาว เลือดท่วมด้าวเขตคามด้ามขวานทอง
เฝ้ามองฝันสันติอยู่ที่ไหน คนใบไม้ตายร่วงพวงเพื่อนผอง
คนเบื่อกฎกบฏผู้ปกครอง คนอำนาจประกาศก้อง...ต้องฆ่าคน
บาปชนบาปปราบการร้ายด้วยร้ายกว่า ร้อยภพชาติคาดว่าประสบผล
ฆ่าให้ตายล้มตายเพียงผู้คน ความเคียดแค้นแสนทนพ้นความตาย
หากอยากให้สันติภาพกำเนิดผล ต้องทำตนเสียสละละกระหาย
ลบอดีตผิดผ่านมาให้อภัย เริ่มต้นใหม่เปิดใจกว้างนั่งคุยกัน
มิเช่นนั้นฆ่ากันไร้สิ้นสุด ได้โปรดเถิดเพื่อนมนุษย์หยุดห้ำหั่น
เราไม่ฆ่าเขาจะฆ่าใครกัน ดับไฟโกรธจุดไฟฝน...สานแผ่นดิน
* ขุนน้ำ

"โสตถิธรรม"
๑.
พระผู้รู้ผู้แจ้งเหตุแห่งผล
ผู้บันดลความดีบริสุทธิ์
เป็นมรรคาครรลองของมนุษย์
พ้นสมมติมีเป็นเหมือนเช่นเคย
ด้วยความรู้และกระทำตามที่รู้
พระเป็นครูเหนือครูผู้ผ่าเผย
รู้ทุกอย่างอย่างผู้รู้แจ้งเลย
มิต้องเอ่ยแต่พระองค์ทรงกระทำ
๒.
สรรพสิ่งนิ่งวางและว่างอยู่
ว่างจากผู้ผูกจิตอันผิดเขลา
ไร้พันธะที่จิตยึดติดเอา
เป็นเราเขาขานนามนิยามตน
นั่นมิใช่ไม้หญ้าฟ้าดินน้ำ
เพียงวาทะถ้อยคำย้ำเพื่อผล
การแบ่งแยกเพื่อประโยชน์จดจำยล
คราที่คนเกี่ยวข้องขานพ้องนาม
๓.
ทุกข์และสุขสารพันนั้นบ่งชัด
สารพัดสารพิษย่อมติดหลง
ล้วนสายใยยึดจิตให้ติดกรง
จำกัดวงจักรวาลบันดาลดล
ณ โคนต้นไม้มีนามว่าความรู้
พระองค์ผู้พบเลิศเหตุและผล
พระเกิดแล้วโดยไร้ในตัวตน
อันปวงชนเชิดนิยามนามพุทธะ
๔.
ความเป็นไปปรกตินี้ปรากฏ
โดยหมดจดแจ่มชัดทุกอัตถา
ย่อมยังโลกที่กำลังคลั่งมายา
ให้เห็นหน้าเห็นหลังอย่างแท้จริง
ความตรงข้ามที่เคยคิดเคยติดอยู่
ก็กลับสู่สภาพใหม่ในทุกสิ่ง
โลกมัวเมาเคล้าหมักเหมือนปลักปลิง
กลับเพริศพริ้งผ่องประภัสร์อัศจรรย์
๕.
ข้าน้อยนี้น้อมค้อมเคารพ
พระผู้พบผู้หยั่งถึงฝั่งหล้า
อยู่ในโลกเหนือโลกโชคชะตา
พระผู้ปรากฏแล้วทุกแนวทาง
เคล้าระคนปนไปในความคิด
ในชีวิตที่วุ่นตามความแตกต่าง
มากชนชั้นขันแข่งเคลือบแคลงคลาง
ในท่ามกลางสังคมกลมเกลียวกลืน
๖.
ร่างกายอันยาววาหนาคืบนี้
มีโลกที่เกิดทุกข์สุขพร้อมสรรพ
สิ่งทั้งหลายบรรดาคณานับ
ย่อมเกิดดับเป็นไปในจิตนี้
มิมีใดเกิดดอกนอกจากจิต
จิตปรุงคิดเป็นนั่นมันเป็นนี่
สิ่งทั้งมวลมีได้เพราะใจมี
จิตดับพลีสิ่งสรรพก็ดับตาม....
* เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์