ทำยังกับว่า อัน บ.ก.นี้ ไปสั่งให้ผู้เขียนซ้ายหันขวาหัน หน้าเดิน วิ่ง...ได้ยังงั้นแหละโถ รู้จัก "ผมจำลอง ศรีเมือง ครับ" น้อยไปซะแล้ว

ท่านก็ลดราวาศอกให้หน่อย บอกว่างานล้นมือจนไม่มีเวลาจะคิดจะเขียน ขอให้กอง บ.ก.ส่งคนไปสัมภาษณ์ได้เลย ไม่ต้องใช้หัวคิดค้นหาเรื่อง ไม่ต้องใช้มือเขียน ใช้ปากพูดอย่างเดียว เดินตรวจตรางานที่โรงเรียน ผู้นำไปพลางก็ยังได้ เบากว่ากันเยอะเลย

ให้ท่าแบบนี้ มีหรือจะไม่รุกต่อตามตำรา ได้คืบจะเอาศอก จึงต่อรองว่า จะหาเครื่องอัดเทป ไว้ติดตัวท่านเลย คิดอะไรได้ยามไหน ก็พูดใส่เทปไว้โลด แล้วเราจะถอดความเรียบเรียงเอาเอง

ท่านก็น่ารักเหลือหลาย รุกแค่ศอกเดียว ให้เรามาตั้งหลายศอกแน่ะ เว้นแต่ศอกกลับ สู้เจียดเวลาที่มีอยู่น้อยนิด คิดเองเขียนเองส่งให้เลย เริ่มตั้งแต่ฉบับที่ ๑๒๘ นี้เลย คราวนี้มาในมาดใหม่ ด้วยชื่อเรื่อง...

"บ้านป่า นาดอย" กับ "คนบ้านนอกบอกกล่าว" เก๋ซะไม่มีละ เป็นอันว่า คนอย่างท่านก็ยังรับฟังเสียงโวยวายเรียกร้องของสมาชิก "เราคิดอะไร" อยู่นะ จะบอกให้

คิดเตลิดเปิดเปิงถึงระดับชาติ ถ้าผู้ครอง อำนาจ เงี่ยหูเปิดใจฟังเสียง ประชาชนบ้าง ในทำนองนี้ ปัญหาทุกข์คาอกคาใจ ของประชาชน ก็ย่อมได้รับการบำบัด เยียวยา ไปเรื่อยๆ แทนที่จะสะสมพอกพูนเป็นมะเร็งร้าย ในบ้านเมือง

ถ้าผู้ครองอำนาจคนใดคณะใดลำพองใจว่ายึดกุมอำนาจไว้ได้เบ็ดเสร็จแล้ว เล่นลิ้น พลิกพลิ้วไปวันๆ จะต้องฟังเสียงนกเสียงกาให้รกหูทำไม จะทำตามใจฉันซะอย่าง มีอะไรอ๊ะปล่าว

เถอะ สักวันจะต้องเสียใจเสียโอกาสทองทำดีเพื่อแผ่นดิน เพราะ มัวแต่แยแส ทำให้ถูกใจ คนรอบตัว เพลินไปหน่อย

"ช้าก่อนๆ" เสียงติงจากหัวหน้ากอง บ.ก. "มีหน้าว่างอยู่หน้านึง ยังถอนสมอไม่ได้นะ"

"ช่วยคิดหน่อยเหอะครับ จะให้ บ.ก.ทำไงดี"