ตอบปัญหาส่วนตัว

ช่วงทำวัตร เมื่อเช้านี้ พ่อท่านบอกว่า ในโลกนี้อะไรก็รู้หมดแล้ว ลูกจึงอยากถามพ่อท่านว่า ชาติที่แล้ว พ่อท่านเป็นใคร มาจากไหน แล้วชาติต่อไป พ่อท่านจะเกิดอีกหรือเปล่าคะ

ตอบ...ตอบเท่าที่ตอบได้นะ ไม่ใช่ว่าตอบ... อาตมาเป็นใครมาจากไหน อาตมาก็ตอบ อาตมาก็เป็น ผู้ที่ได้บำเพ็ญธรรม ของพระพุทธเจ้ามา ในชาติแต่ปางก่อนนี่รู้น่ะ อาตมาต้องบอกถูกด้วย แล้วคุณว่า ถูกไหม นี่เห็นไหม คนให้คะแนน เขาให้ถูกตาม ถ้าอาตมาบอกว่า เป็นนาย ก. นาย ข. บางทีก็ไม่ดี บางทีคุณก็จะบ้าเลือดไปด้วย แล้วไม่เข้าท่านะ อาตมาไม่อยากให้งมงาย ในเรื่องเหล่านี้ คุณมารู้ จริงเอง เข้าใจเอง นั่นเถอะ ถ้าคุณรู้เอง เข้าใจจริงเอง แล้วก็หยั่งรู้ ญาณทัสนวิเศษเอง รู้เองได้ของคุณ อันนี้ของคุณไม่งมงาย หรือ คุณอาจจะหลงก็ได้ หลงงมงายก็ได้ เป็นไปได้เหมือนกัน แต่คุณไม่หลงงมงายหรอก คุณมี อภิญญาจริง คุณมีทัสนวิเศษจริง คุณรู้ได้แจ้งจริงเลยนะ คุณได้มาแล้ว ก็เป็นเรื่องของคุณ อันนี้อาตมาไม่ได้มาหลอกคุณ ไม่ได้มาครอบงำ ทางความคิด ไม่ได้ มาตั้งนิทานอะไร เล่าหลอกลวงอะไร ซึ่งเดี๋ยวนี้นิยมกันมากเลย จนกระทั่ง เละๆ เทะๆ แล้วอาตมาว่า อาตมาไม่ต้องใช้อันนี้ มาเป็นองค์ประกอบ ในการสืบสานศาสนา ก็ได้

เพราะฉะนั้น อาตมาไม่ทำ เพราะผลเสียมากกว่าผลดี คนงมงาย เรื่องนี้มาก อาตมาตอบแค่นี้ ชาติที่แล้ว เป็นใครมาจากไหน ก็ขอตอบแต่เพียงว่า อาตมาเป็นคนทำหน้าที่ศาสนา อยู่ในชาติ ที่แล้วมา แล้วก็มาทำงานในชาตินี้น่ะ ชาติต่อไป พ่อท่านจะเกิดอีกหรือเปล่า ตอบได้ เกิดชาติต่อไป เพราะอาตมาจะยังไม่จบ น่ะเกิด

พ่อท่านคิดหวังหรือเปล่า ที่บางคนยังไม่ลาออกจากงานมาช่วยพ่อท่าน ทั้งๆที่ฟังธรรมมา หลายปีแล้ว

ไม่หวัง อาตมาเอง อาตมารู้รสของความหวังแล้วอกหักดี เพราะฉะนั้น อาตมาเป็นคนไม่มีความหวัง ไม่ตั้งความหวัง แต่มีความตั้งใจทำเท่านั้นเอง อาตมาเป็นคนมีความตั้งใจทำ อะไรได้มา ตามเหตุ ตามปัจจัย ได้ความอุตสาหะ วิริยะของอาตมาเต็มที่พอแล้ว ได้มาก็คือได้มา ไม่ได้มาก็ไม่ได้มา ได้มาบ้าง ไม่ได้มาบ้าง ก็เอาแค่นั้นแหละ เดี๋ยวนี้ อาตมามีทั้งได้มาเต็มตัว ได้มาครึ่งตัว ได้มา เสี้ยวหนึ่ง ได้มาเกินครึ่งตัว ได้มาแต่กาย ไม่ได้หัวใจมา ได้มาหัวใจ กายไม่ได้มา ก็มีจริงมั้ย นี่ได้ แต่หัวใจ โอยหัวใจ อยากมาเต็มที แต่กายมาไม่ได้ก็มี แต่ไม่หวังหรอก มันได้ตามเหตุปัจจัย เพราะอาตมาถือว่า สัจจะคือสัจจะ มันจะเป็น ตามจริงของมัน อาตมาเข้าใจนะ เรื่องนี้ คุณจะต้อง เชื่อมั่น แล้วเกิดปัญญาจริงๆ เลยว่า คนเรานี่ เข้าใจอันนี้แล้วนะ คุณจะไม่หวัง แล้วก็คุณจะทำ คุณจะต้องมีอินทรีย์พละ ที่จะทำเต็มที่ของเรานี่แหละ ดีที่สุด โดยหลักการ ก็จะต้องทำ ให้ดีที่สุด เจตนาและตั้งสติ ใช้ความสามารถดีที่สุด แล้วทำไปเต็มที่น่ะ ได้หรือไม่ได้ เป็นผลของเหตุปัจจัย แล้วมันจบ เหตุปัจจัยนี่มีทั้งกรรม และวิบาก มีทั้งกรรมและวิบาก เพราะฉะนั้น บางทีนี่ ดูเหมือน เราทำอะไรไม่มากหรอก แต่กรรมวิบากเราดี มันช่วยนะ บางคนนี่ ทำแทบเป็นแทบตายไม่ได้ เพราะกรรมวิบากคุณไม่ช่วยจริงๆนะ มันมีจริง จริงๆนะ ทางเราถึงได้ เชื่อกรรม เชื่อวิบาก เชื่อฤทธิ์เดชของพวกนี้จริงๆเลย น่ะ

อย่างหลายคน นี่ อาตมาพูดง่ายๆ หลายคนก็เห็นอาตมา โถ น้ำหนักก็แค่ไม่ถึง ๖๐ ดี สูงก็เท่านี้ ร่างกาย กล้ามเนื้อ ฝีมืออะไรก็แล้วแต่ ก็แค่นี้ละนะ ใช่ไหม หลายคนบางทีวัดนี่ ส่วนนั้นส่วนนี้ อาจจะน่าจะมีประสิทธิภาพ มากกว่าอาตมา แต่ทำแล้ว สู้อาตมาไม่ได้ นี่แหละ เขาเรียกว่า แข่งบุญ แข่งวาสนา มันแข่งไม่ได้ อย่างนี้ นี่แหละคือกรรมวิบาก มีกรรมมีวิบาก มีกัมมัสสกตา มีมรดกของเรา เป็น กรรมทายาท มีมรดก อาตมามีมรดกอันนี้มาช่วย อาตมาไม่ได้เชื่องมงายนะ และ หลายๆคน ก็พยายาม มาพิสูจน์ มาศึกษาสิ่งนี้ ไม่รู้จะอธิบายยังไง มันเป็นนามธรรม ตั้งมาก ตั้งมาย มีนามธรรม ประกอบมากมาย เพราะฉะนั้น ก็ต้องไปได้เท่าที่มันไปได้ เอ้า ตอบแล้วน่ะ

เพราะฉะนั้น คนที่จะมาหรือไม่มานั้น ไม่ผิดหวัง บางคนยังไม่ลาออกจากงานมา อาตมาบอกแล้วว่า อาตมาไม่ไปดุน ไปเที่ยวได้เร่งเร้า ไม่ได้ไปปลุกเร้าให้ออกมาจากงาน ส่วนใครจะออกมาจากงานนั้น ก็ออกมาเอง ออกมา ให้มันสุก อย่าออกมาอย่างห่ามๆ ให้มันสุกเต็มที่ ให้มันถึงรอบดีแล้วออกมา แล้วก็ แน่ใจ ต้องมาทดสอบ ต้องมาอยู่ดู บอกแล้วว่า อยู่ในนี้น่ะ โอ้โหย เสือ สิงห์ กระทิง แรด ของโลกุตระนี่ ไม่เหมือนเสือ สิงห์ กระทิง แรดข้างนอกนะ โอ้โห เล่นกันน่าดู ลีลาเหลือล่ะ จอมกระบี่ ในนี้น่ะ โอ้โห ต่างคนต่างก็จอมยุทธ เจ้ายุทธจักรกันทั้งนั้นเลย บางคนก็เจ้ายุทธจักร หยาบๆ บางคนก็ไปฝึกวิชามาร โอ๊ย มี แทรกซ้อนอยู่ในนี้เยอะ ฝึกวิชาธรรมะก็มี แต่ฝึกวิชามาร แฝงๆ อยู่ก็เยอะ อยู่ในนี้ล่ะ นี่เรื่องจริงๆนะ เพราะฉะนั้น ต้องมาศึกษาดีๆ

ที่พ่อท่านว่า แม้อายุจะ ๑๒๐ ปี ก็ยังเป็น ๕๖ อยู่ หมายความว่ายังไงคะ เห็นเง็งจังเลย

อาจจะพาซื่อนะ อาตมาพูดไปอย่างนั้นแหละน่ะ มันเรื่องเกินไป นี่มันก็ ๕๖ ๕๗ ๕๘ นี่มันก็เป็นไป ตามจริง ที่อาตมาพูดเอาไว้นั่น ก็เป็นเชิงตั้งใจเอาไว้ว่า จะทำตนให้แข็งแรง จะไม่ให้มันทรุด มันโทรม เกินไปนัก ซึ่งจริงๆ มันก็เป็นไปไม่ได้หรอก มันเกิดขึ้น ตั้งอยู่ เสื่อมไป เป็นธรรมดา แต่เราจะพยายาม มีอิทธิบาทน่ะ มีอิทธิบาทจริงๆ ตั้งใจจะมีอิทธิบาท เพราะจะเห็นได้ว่า อาตมาทุกวันนี้นี่ ยอมให้ดูแล รักษาสุขภาพ มากกว่าแต่ก่อน แต่ก่อน อาตมาไม่เอาถ่านหรอก ใครจะมาดูแลสุขภาพ จะมา เอายาบำรุง เอาวิตามิน เอาโน่นเอานี่มาให้กิน ไป เลิก อย่ามายุ่ง อย่ามาแตะ ไม่เอา แต่ก่อนนี้ ไม่เอาจริงๆน่ะ แต่เดี๋ยวนี้ ทำเป็นเล่นไม่ได้ แล้วร่างกายสังขาร มันก็บอกเราจริงๆด้วยว่า ไม่ได้นะ ขืนประมาทไม่ได้ อาตมาจึงรับ และดูแลร่างกาย บอกว่าเอาละ ในระยะนี้ ต้องตั้งใจแล้วว่า เราจะ พยายาม ให้มันยืนยาวไปหน่อย และที่อาตมาคิดอย่างนั้น ก็เพราะว่า เรามีกลุ่ม มีหมู่ มีผู้ที่จะรับช่วง การงานอะไรต่ออะไร แบ่งเบาลงไปได้ ไม่อย่างนั้น เราจะรับเหมาอยู่คนเดียว มันทำไม่ได้หรอก อย่างนี้ นะ ถึงมันรับไปหมด เราต้องทำ ซึ่งมันต้องจำนน ที่ต้องทำ ใช่ไหม แต่ตอนนี้ไม่ต้อง จำนนถึงขนาดนั้นหรอก เราไว้ใจ ผู้อื่นบ้าง แบ่งผู้อื่นทำไปบ้าง อะไรบ้าง ไม่ใช่ว่า อะไรก็ ไอ้เรือง คนเดียว ฉันนี่แหละ เป็นเอก เป็นเอ้ คนอื่นไม่ได้หรอก อาตมาก็ต้องปลดปลง ต้องปล่อย ต้องให้ ผู้นั้นผู้นี้รับช่วง รับแทน รับทำอะไร ซึ่งพวกเราก็ยัง ไม่ค่อยเข้าใจ บางที ให้คนนี้แทน ให้คนนี้ ทำอะไรต่ออะไรมั่ง ก็ไม่ได้ ยังไงก็ต้อง ไม่ว่ารุ่นเล็ก รุ่นใหญ่ ก็จะเอาพ่อท่าน นี่แหละ มาเป็นประธาน พ่อท่านนี่แหละ มาร่วมประชุม พ่อท่านนี่แหละ มาคอยจัดการ จัดการตัดสิน เอ้าวะ ตายกันพอดี มันก็ไปไม่รอด นี่ต้องเข้าใจด้วย

แม้ว่าไม่ได้อาตมาไป ก็องค์อื่นๆ ก็ดีอยู่แล้ว แล้วก็ได้ให้องค์อื่นๆ ได้แสดงฝีมือ คนเรา ถ้าไม่ได้ ซักซ้อม ไม่ได้ทำงาน ไม่ได้ฝึกปรือ มันก็ไม่เชี่ยวชาญขึ้น ไม่ชำนาญขึ้น ไม่เก่งขึ้น ไม่เจริญขึ้นเร็ว อย่างนี้เป็นผลให้เจริญเร็วขึ้นด้วย แล้วก็ได้พิสูจน์ความจริง ไม่ใช่ว่านั่งนึก นั่งคิดเอาน่ะ

เอ้า หยิบออกมาอีกแล้ว ไม่คนอีกแล้ว แต่เมื่อกี้คนน่ะ คนแล้วก็เอาอันที่ต้นนี่แหละมา

พ่อท่านบอกว่า ปวดหัว พ่อท่านทุกข์มาก ไม่รู้จะเอาไปวางไว้ตรงไหน ดิฉันเข้าใจมานานแล้วว่า พ่อท่าน หมดทุกข์ หมดสุข (นิพพาน) พอฟังขณะ พอฟังอย่างนี้ ชักสงสัยค่ะ พ่อท่านอธิบายคร่าวๆ ค่ะ

โอ เห็นไหม อาตมาอธิบายเรื่องทุกข์ ๑๐ ประการ อธิบายมาหมดแล้ว คนเข้าใจทุกข์ไม่ถูกน่ะ เข้าใจทุกข์ไม่ถูก ก็นึกว่า พระอรหันต์เจ้านี่ แม้จะถูกไฟเผาอยู่เดี๋ยวนี้ ก็ไม่ทุกข์ นั่งยิ้ม อื้อหือ เจ้าประคุณเอ๋ย มันเป็นไปได้ยังไง ดีแต่ว่ามีหลักฐานในพระไตรปิฎกนะว่า พระพุทธเจ้า ท่านก็ทุกข์ ด้วยพยาธิทุกข์ ความไม่เที่ยงของอวัยวะของไอ้โน่น ไอ้นี่

นันทิกะ เรามายืนฟังเธอบรรยายนานแล้ว เรายืนรอเธอ จนหลังเราปวด พระพุทธเจ้าท่านก็ตรัส ธรรมดาน่ะ ว่า ท่านก็ปวดหลังเป็น ท่านก็เมื่อยเป็น ท่านก็ปวดได้ ท่านก็บอกว่า เราทุกขเวทนา มากแล้ว อานนท์ เราต้องการนอนพัก เธอจงปูผ้าลงไปให้แก่เรา อานนท์ เราจะเอนกาย ก็มีอยู่ หลายตอน ทุกขเวทนา ก็คือทุกข์ มันเกิดแล้ว มันทุกข์แล้ว มันทุกข์ กายิกทุกข์ ด้วยความไม่สมดุล ของร่างกาย แต่ท่านแข็งแรงนะ พระพุทธเจ้าท่านไม่เจ็บไม่ป่วย ท่านไม่มีวิบากเรื่องเหล่านี้ มากมาย นักหนา เพราะฉะนั้น ท่านจะแข็งแรง โรคภัยไข้เจ็บท่านน้อย

อย่างอาตมา บารมียังไม่สูง วิบากเรื่องเจ็บ เรื่องป่วย เรื่องอะไรต่ออะไร ยังมีมากอยู่พอสมควร เจ็บปวดป่วย ขนาดพระพุทธเจ้าท่านปวดหัวได้ อย่างที่ท่านก็บอกว่า เราปวดหัวนั่นน่ะ ที่อาตมา จะปวดหัวบ้าง ก็หาว่าอาตมาไม่สูง ทีพระพุทธเจ้า ท่านปวดหัวบ้าง แล้วท่านสูงเหรอ นี่เข้าใจผิด เห็นไหมนี่ คนเข้าใจไม่รู้ อันนั้นกายิกทุกข์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พยาธิทุกข์ คือ เจ็บป่วยได้ไข้นี่ เลี่ยงไม่ออก เป็นที่ใคร ต้องทุกข์ทุกคน แต่ใจอย่าทุกข์ เจตสิกทุกข์ไม่มี มีแต่กายิกทุกข์ ทุกข์ที่กาย เพราะมันมีโรค เชื้อโรคกัดกร่อน หรือมีปฏิกิริยา ของความไม่สมดุลของอวัยวะ ท่านบอกว่า อวัยวะ เจ้าการมันทำงานไม่สมดุลน่ะ มันก็จะต้องเจ็บ ต้องปวด จะต้องเกิดปฏิกิริยา เกิดภาวะ ที่มันเจ็บ หรือ ภาวะที่มันเป็นอย่างนั้นด้วย เรียกว่า เจ็บก็ตาม ปวดก็ตาม อาการอย่างนั้น มีได้ ไม่ว่าใน พระอรหันต์ หรือ พระพุทธเจ้า น่ะ ส่วนใจไม่ทุกข์ จริงอย่างที่คุณเข้าใจ แต่ว่าคุณเข้าใจ ยังไม่สมบูรณ์น่ะ ไม่ทุกข์ที่ใจ ใจรู้ว่า นี่เป็นเหตุปัจจัยอย่างนี้ แล้วเราก็วางใจ แต่ไอ้ตัวที่มันยังไม่ออก ไม่รู้ว่า จะตัดจะทิ้งตรงไหน มันก็ยังอยู่ในตัวเรา นี่ปวดที่ขา ปวดที่หัว ปวดที่นั่น มีแผลที่นี่ มีอะไรที่นั่น มันก็มีปฏิกิริยาตัวนี้ มันก็ปวด มันก็เจ็บ มันก็ทารุณ เป็นทุกข์อยู่ตรงนั้น เหมือนกัน เป็นกายิกทุกข์

พ่อท่านคิดยังไง ถึงได้จัดงานพุทธาภิเษกฯขึ้น

อันนี้ อาตมาเคยเล่าตั้งแต่ปลุกเสกฯ หรือพุทธาภิเษก อยู่ที่ไหน ก็เคยเล่า ที่ศรีษะฯ ก็เคยเล่าน่ะ ก็เล่าอีกสั้นๆ คิดโดยการเห็นวิธีการของการอยู่กรรม หรือเขาทำอยู่ปริวาส ซึ่งเป็นวิธีการที่คิดว่า ได้อบรมคน มันเป็นวิธีการอบรมคน เป็นยัญพิธีที่ดี อาตมาก็เลยประยุกต์มา ตอนแรกก็ตั้งชื่อ ตั้งยาว เคยเล่าให้ฟังแล้ว อบรมฝึกบำเพ็ญธรรมสติปัฏฐาน มันยาว ตอนหลังก็เลยมาตั้งชื่อ อยู่ศรีษะ ก็ตั้งไปว่า ปลุกเสกพระแท้ๆของพุทธ มาที่นี่ก็ตั้งว่า พุทธาภิเษกสุดยอดปาฏิหาริย์ ซึ่งวิธีการ เหมือนกัน ทุกอย่าง เพื่อที่จะอบรมฝึกฝนพวกเรานั่นเอง ไม่มีอื่นน่ะ มีความคิดอย่างนี้

พ่อท่านฉันมื้อเดียวอยู่ได้อย่างไร

ฉันมื้อเดียว อยู่ได้อย่างนี้ ไม่รู้จะตอบยังไงเนาะ ถามว่าฉันมื้อเดียว อยู่ได้อย่างไร ฉันมื้อเดียวนี่ พระพุทธเจ้า ตรัสเอาไว้ว่า คนที่ฉันมื้อเดียวจะ อัปปาพาธัง อัปปาตังกัง ลหุฏฐานัง พลัง ผาสุวิหารัง อัปปาพาธัง นะ ไม่อาพาธ ไม่ป่วย ไม่เจ็บ เสร็จแล้ว คนเรา เข้าใจว่า กินมื้อเดียวนี่ เดี๋ยวก็ป่วย เจ็บตาย หร็อก หนอย ก็ตรงกันข้ามกับพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้ากลับเห็นว่า ฉันมื้อเดียวนี่ละ จะไม่เจ็บ ไม่ป่วย เห็นไหม ความเห็นมันต่างกัน แต่มีเงื่อนไขว่า คุณต้องมาประพฤติปฏิบัติ ต้องค่อยๆ ลด ค่อยๆ ปรับให้มันลงตัว ให้มันได้สัดส่วนจริงๆ จนกระทั่ง มันลงตัวได้ดีแล้ว ยิ่งลดอาหาร แบบรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส เราไม่ติดแล้ว เราก็รับอาหารเป็นธาตุ กินเข้าไป ให้ได้ปริมาณ พอเลี้ยงยังขันธ์ เหมือนเติมน้ำมันรถ ให้มันได้ นี่น้ำมันเครื่อง นี่ น้ำมันเบรค นี่น้ำมัน เบนซิน ใส่ให้มันพอเหมาะพอดี แล้วมีไฟ นี่แบตเตอรี่ พอเหมาะ มันก็ทำงานของมัน เท่านั้น ไม่ได้กินมาเพื่ออร่อย ไม่ได้กินมาเพื่อโก้เก๋ กินเพื่ออลังการอะไร ไม่ใช่เลย คุณก็จะกินอาหารอย่าง กินอย่างอริยะเลยจริงๆ กินแล้วก็ให้มัน ยังขันธ์เข้าไป มื้อเดียว ก็เหลือแหล่แล้ว ที่จะไปใช้แคลอรี่ ประมาณ เท่านั้นๆ จะใช้เท่าไหร่ล่ะ อาตมาคงใช้มากกว่า สองพันแคลอรี่ ในวันหนึ่ง เพราะโน่น เพราะนี่ ไหนจะโน่นนี่อะไร จะนั่งพักเสียหน่อย เดี๋ยวก็มาแล้ว เอ้า ต้องจ่ายแคลอรี่อีก เรื่อยไป แหละนะ มันก็จ่ายแคลอรี่ แล้วจ่ายแคลอรี่ชั้นสมองด้วยนะ สมองนี่ เขาใช้แคลอรี่ชั้นดีนะ แคลอรี่ ชั้นเลว ใช้ไม่ได้ด้วย ต้องไปใช้กับสมอง เซลล์สมอง เดี๋ยวถามหมอดูซิ เขาเรียนจริงๆนะ ใช้ เข้าไปใช้ จริง ต้องเอา แหม สังเคราะห์เอาแคลอรี่ชั้นดีเอาไว้ใช้ อะไรต่างๆพวกนี้ จริง กินมื้อเดียวพอ คนธรรมดา ก็ตามฐานะ กินมื้อเดียวก็พอตามฐานะจริงๆน่ะ อยู่ได้ เพราะ ปฏิบัติให้ลงตัวได้ นี่เป็นคำตอบ อยู่ได้ยังไง อยู่ได้อย่างปฏิบัติให้ลงตัวได้

พ่อท่าน ทำไมถึงคิดบวช

ตอบไปแล้ว

บวชแล้วดียังไงครับ

แหม เยี่ยมยอดเลย บวชได้จริงๆเลยนี่แล้ว ได้แล้วดี แต่ถ้าเรายัง ไม่มีภูมิฐานพอที่จะถือเพศ ตามสมมุติ อย่างนี้ เราไม่มีคุณธรรมพอ อย่าเพิ่งมาบวช มันฝืน แล้วมันบาปมาก การมาทางนี้ ทุกคน ก็รับสมมุติสัจจะด้วยว่า นี่เราต้องยกย่องไว้นะ เป็นผู้ที่มีสิทธิหลายอย่างนะ ได้รับสิทธิ หลายๆอย่าง ซึ่งประชาคมที่เรารู้กัน เรายกให้ใช่ไหม เพราะฉะนั้น เราได้อะไรพิเศษนี่ เราจะต้องมี อะไรพิเศษตอบแทน หรือสมควร ถ้าเราไม่มี ค่าของบาปของบุญพวกนี้ มันเป็นจริง พระพุทธเจ้า ถึงตรัสว่า มาบวชแล้ว กินข้าวเขานี่นะ ถ้ามันไม่ได้คุณค่าพอกัน เป็นหนี้แล้ว อ้อ องค์นี้พอดีเลย นั่งกรึ่มเลย ยิ้ม ไม่เจตนาหรอกนะ ชี้ไปว่า เป็นข้างหลังล่ะนะ ไม่ได้ว่า คุณคนเดียวหรอก อย่าใจเสียว (ผู้ฟังหัวเราะ) มันเหมือนกินเหล็กแดงเผาไฟนะ อาตมาพูดอย่างนี้ เพื่อให้ท่านทั้งหลายนี่ สำนึก ด้วยเหมือนกัน เพราะฉะนั้น การบวชนี่ จึงบอกว่า ไม่ใช่เรื่องเล่น ไม่ใช่เรื่องอยากจะทำ ก็ทำเล่นๆ ไม่ใช่ บวชเป็นสมณะ เป็นสมณุทเทส เป็นสิกขมาตุ ได้สิทธิพิเศษ มากพอสมควร ตามสัจจะของมัน เพราะฉะนั้น ขึ้นมาแล้ว มันไม่เข้าท่านี่ บาปจริงๆ โดยสัจจะนะ อาตมาพูดเอาก็ได้ แต่อาตมาพูด มันจริงไม่จริง มันก็อยู่ที่สัจจะ อาตมาพูดผิด ก็เป็นผิด ถ้าอาตมาพูดถูก มันก็เป็นถูก เท่านั้นเอง โดยสัจจะ มันมีของมันเอง อาตมาอาจจะพูดผิด ก็เป็นตัวผิด แต่ถ้าเผื่อว่า สัจจะมันเป็นอย่างนั้น มันก็เป็นอย่างนั้น ทำบาปเท่าไหร่ ทำบุญเท่าไหร่ มันเป็นสัจจะของมันเอง เพราะฉะนั้น ค่าของมัน บวก ลบ คูณ หารนี่มันยาก แต่จะต้องฟังคร่าวๆนี่ อย่างที่ว่านี่ฟังได้ ก็จะต้องไปแก้ไข ปรับปรุง หรือว่า ทำให้มันได้สัดส่วน

ที่ว่า เจ้าชายสิทธัตถะ สามารถตัดต้นไม้ ๒ ต้นเคียงกันขาดในดาบเดียว ต่อเมื่อลมพัด จึงโอน โค่นลง ตามลม ไม่ทราบว่าพ่อท่าน เชื่อหรือไม่ แล้วพ่อท่านทำได้หรือไม่ หรือก่อนที่พ่อท่าน จะเป็นพระพุทธเจ้า ต้องไปฟิตซ้อมร่างกายให้แข็งแรง ทางสรีระขนาด เจ้าชายสิทธัตถะหรือไม่ โปรดอธิบาย แบบรื่นเริง

นั่นแน่ มีให้โปรดอธิบายแบบรื่นเริงด้วยนะ เอ้า ตอบอธิบายแบบรื่นเริงน่ะ ที่เจ้าชายสิทธัตถะ สามารถตัดต้นไม้ แหม ไม่น่าเอานิยายนี้มาเล่าเลย ท่านสมณลักขโณน่ะหรือ แหม มาเล่าให้เรา จะต้องมา ตามเช็ดตามล้าง โอ้โห นะ ตัด แล้วต้นไม้ตัดขาดไปจนกระทั่ง แหม ไม่รู้สึกเลยนะ ก็เรียกว่า ฝีมือจอมยุทธนี่ ร้ายกาจมาก ขนาดนี้นี่นะ แล้วถามว่า พ่อท่านเชื่อหรือไม่

อาตมาเชื่อ เกินคิดนะ ในเรื่องกำลังภายในอย่างที่ว่านั้น ไม่ใช่เรื่องเล่นนะ ในสมัยของจีน เขามีจริงๆ แล้วฝึกปรือกันจริงๆ เพราะฉะนั้น ในพลังงาน พิเศษหลายๆอย่าง นี่เราคิดไม่ถึง คาดไม่ถึง เราเห็นเขาเล่น กายกรรมน่ะ เล่นอะไรต่ออะไรเพียงแค่นี้ๆ ทุกวันนี้ เรายังอัศจรรย์ เรายังเห็นว่า ประหลาด จริงๆ มันประหลาดยิ่งกว่านี้ อีกมากนักน่ะ โดยความจริงล่ะนะ เพราะฉะนั้น อาตมาเชื่อ แต่ว่าอาตมา ก็ยังไม่ได้นึกยินดีปรีดา จะต้องไปเที่ยวได้ฝึกอย่างนี้ด้วยหรอกนะ ทีนี้ ถามว่า ทำได้ หรือไม่ ทำไม่ได้ อาตมาทำไม่ได้ พ่อท่านทำได้หรือไม่ ไม่ ก่อนที่พ่อท่านจะเป็น พระพุทธเจ้า ต้องไป ฟิตซ้อมร่างกายให้แข็งแรง ทางสรีระ ขนาดเจ้าชายสิทธัตถะหรือไม่ อันนี้ตอบได้ว่า ต้องผ่าน ต้องฟิต ต้องทำ ปางใดปางหนึ่ง ต้องใช้กำลังสรีระ กำลังอะไรต่ออะไรต้องทำ ต้องทำ ต้องมี แล้วต้องซักซ้อม ไปจนกระทั่ง ถึงขนาดนั้น เพราะฉะนั้น จะไปมีสรีระ หรือมีกำลัง มีวรยุทธถึงขนาด เหมือนตอน เจ้าชายสิทธัตถะ จะต้องมี ทั้งรูป และนามครบครัน ในตอนนั้น แต่เราจะใช้อะไร เท่านั้น

สมัยพระพุทธเจ้า เป็นพระพุทธเจ้า ทุกอย่างจะพร้อม จะเอาอะไรมาใช้ เพราะฉะนั้น ถ้าท่านจะใช้ ทางด้านรูปธรรม หรือทางด้านอาณาจักร ท่านจะเป็นจอมจักรพรรดิ์ ซึ่งคนจะไม่กล้ารอนราญ แล้วจะไม่เป็น จอมจักรพรรดิ์

อาตมาเคยบอกว่า จอมจักรพรรดิ์นี่ คือผู้ไม่ฆ่าคนนะ คือผู้ไม่ฆ่าคน ผู้ที่กระดูกของท่าน จะต้อง ใส่สถูป กราบคารวะ ท่านจะต้องมีศีล ๕ ไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ฆ่าคน แล้วฆ่าสัตว์ไม่ได้ จะไปฆ่าคนได้หรือ จอมจักรพรรดิ์ นี่ ก็คือจอมจักรพรรดิ์ คือพระเจ้าแผ่นดิน ผู้ยิ่งใหญ่ แล้วไม่ฆ่าคน ไม่เบียดเบียน เพราะฉะนั้น จะมีความเลื่องลือบริหาร มีอาณานิคม อย่างที่เขาซูฮก อย่างประเภทใช้นามธรรม ใช้บุญบารมี จริงๆ เกินคิดนะ ยุคกาลนี้ ไม่มีตัวอย่าง ให้คุณเลย ประวัติศาสตร์นี้ก็ไม่มี ประวัติศาสตร์ เรื่องราวของ จอมจักรพรรดิ์มายกเลย อาตมาเคยงง เรื่องนี้ แต่อาตมาก็เชื่อว่า ระลึกรู้ แล้วก็ อะไรรู้ได้ตามญาณขึ้นไป จนกระทั่ง มาพูดให้คุณฟังได้ ซึ่งเรื่องแปลก แปลก ประหลาดที่สุด อาตมาจะเป็นพระพุทธเจ้า ต้องเป็นอย่างนั้นได้ด้วย แต่ตอนนี้ ยังไม่ถึง น่ะ ยังไม่ถึง อย่าลอง ห้ามลองของ

พ่อท่านจะเล่าให้ลูกๆได้รับรู้บ้างได้ไหม ว่าชาติก่อน พ่อท่านเกิดเป็นอะไร

ตอบแล้ว

พ่อท่านเคยอ่านลักษณะของพระโพธิสัตว์ มีข้อหนึ่งเขาบอกว่า ตอนเกิด แม่จะยืนคลอด แล้วเมื่อ คลอดออกมา จะไม่มีน้ำคลำ น้ำเมือกต่างๆ ตามร่างกายเลย พ่อท่านคิดว่า เป็นจริงหรือเปล่า ตอนพ่อท่านเกิด เป็นอย่างไร

ไม่รู้ แหม ถามอาตมาได้ว่า อาตมาเป็นอย่างไร ก็คงจะเหมือนคนธรรมดานี้มั้ง ยังไม่มีบารมี ถึงขนาดนั้นหรอกน่ะ แล้วบอกว่า จะเป็นจริงหรือเปล่า อาตมาไม่คิดให้ปวดสมอง สิ่งที่เกินจริง เป็นจริงได้ ในหลายๆ อย่าง ที่เราคิดไม่ถึง คือมันมีเหตุปัจจัยของมัน ไม่ใช่บังเอิญนะ ไม่ใช่เรื่องฟลุค ด้วย แล้วอาตมาเคยอธิบายเรื่องสรีระ ถึงเรื่องมหาปุริสลักษณะ อะไรต่างๆ นี่ของ พระพุทธเจ้า อาตมาเคยอธิบายนะ

พูดถึงวันที่ไม่มีพ่อท่าน พูดถึงวันที่ไม่มีพ่อท่าน ที่อโศก (ที่ท่าน ติกขวีโรพูดเมื่อเช้านี้) ทราบว่า พ่อท่าน บริจาคศพ ที่โรงพยาบาลอะไร เวลาเขาเผาพ่อท่าน จะขอกระดูกพ่อท่าน ได้หรือไม่ กระดูกของพ่อท่าน จะเจือทองคำ หรือธาตุใดไว้บ้าง

โอ้โห ! ถามลึกถามซึ้ง ถามหลายเรื่องหลายราว โอ้โห จะเป็นทองคำด้วยหรือนี่กระดูก ไม่เป็นมั้ง อาตมาจะ แหม อาตมาอธิบาย อจินไตยพวกนี้ ยากนะ เรื่องของสรีระ แม้แต่ด้านกระดูกนี่ มันก็เป็น การสังเคราะห์ แล้วจะมีพลังงานเข้าไปสังเคราะห์ ทั้งธาตุความร้อน ธาตุนั่นธาตุนี่ ธาตุดิน น้ำ ไฟ ลม ธาตุของฟิสิกส์ต่างๆของมันนี่นะ อาตมาเคยบอกว่า อย่าว่าแต่ชาวพุทธเลย แม้แต่ ชาวอื่นเขา กระดูกก็เป็นพระธาตุได้ แต่ว่าคำว่าพระธาตุนี่ มีหลายอย่างไม่เป็นถึง โลหะหรอกน่ะ ไม่เป็นถึงโลหะ แล้วจะมีสีสรร มีลักษณะที่เป็นผิวพื้นของโลหะบ้าง มีได้น่ะ แต่ไม่ถึงขนาดนั้น สำหรับอาตมานี่ บอกได้เลยว่า จะไม่เป็นธาตุเหล่านั้น จะไม่เป็นธาตุอย่างกับพวกฤาษี พวกฤาษีนี่เป็นธาตุ พระธาตุ นี่เก่ง สายนั่งหลับตา เป็นพระธาตุได้เก่ง สายอย่างอาตมา เป็นกระดูก ธรรมดามากกว่า นี่ไม่ใช่ อาตมาพูดแก้ตัว ไม่ใช่อาตมาพูด มันเป็นเรื่องจริง เพราะอาตมาปรุง เพราะฉะนั้น จะเหมือน มนุษย์ธรรมดานี่มาก เพราะฉะนั้น ธาตุดิน น้ำ ไฟ ลม ซึ่งเป็นของแท้ ของธาตุดิน น้ำ ธาตุแท้ของ วัตถุธรรมนี่ มันจะเอามาใช้ แล้วมันก็จะสังเคราะห์ เพราะฉะนั้น กระดูกของอาตมานี่ จะไม่เย็น จะไม่นิ่ง จะไม่เกิดการสังเคราะห์ ในชีวิตหนึ่ง เมื่อไปถูกไฟเผาแล้ว ก็จะทำปฏิกิริยา ออกมา อย่างหนึ่ง อย่างนั้น ตามธาตุของฟิสิคส์ มันจะไม่ออกมาอย่างนั้น เพราะฉะนั้น อย่าหวังว่า ธาตุทองคำ จากกระดูกอาตมาเป็นอันขาด ศพของอาตมา บริจาคที่ โรงพยาบาลศิริราช นี่บัตรที่บริจาค ไม่รู้ไปทิ้งที่ไหนแล้ว

เวลาเขาเผาพ่อท่าน จะขอกระดูกพ่อท่านได้หรือไม่

ขออาตมาได้ยังไง อาตมาตายแล้ว ก็ขอคนที่อยู่ซี เผาแล้วก็ขอกันเอง อย่าทะเลาะกันก็แล้วกัน เผาให้มันเป็นขี้เถ้าเลยดีกว่า จะได้ไม่ต้องแย่งกัน จะได้ไม่ต้องขอ เผาเป็นขี้เถ้า เดี๋ยวก็แย่งขี้เถ้า กันอีกน่ะ เอ้า ก็แล้วแต่ จะยังไงก็แล้วแต่ น่ะ เอ้า ผ่าน เก็งๆแล้ว ตอบหมด ก็แล้วกันนะ

พ่อท่านทานอาหารมังสวิรัติมาได้กี่ปี

กว่า ๒๐ ปีแล้ว เพราะอาตมาฉันอาหารมังสวิรัติ ทานอาหารมังสวิรัติ มาตั้งแต่เป็นฆราวาสน่ะ ที่บวชนี่ก็ ๒๐, ๒๑ ปีแล้ว เพราะฉะนั้น ๒๐ กว่าปีแล้ว

พ่อท่าน เคยมีแฟนหรือเปล่าครับ

ตอบไปแล้ว

ตอนหนุ่ม พ่อท่านหนังเหนียว ใช่ไหมครับ

ใช่ ตอนหนึ่ง ไม่ใช่หนังเหนียวตลอดกาล อาตมาเล่นไสยศาสตร์หนังเหนียวน่ะ เล่นกันนะ มันจริง ขนาดเชือดกันนี่ เอาใบยิลเลต ใบมีดโกน เชือด ไม่ใช่ว่าไอ้มีดทื่อๆมาทำฟัน แล้วมีวิธีการฟันด้วยนะ ไอ้อย่างนี้ มันก็ไม่เข้าน่ะซี ต้องเอาประเภทที่ เราจะลองกันนี่นะ อย่าว่าแต่ใบมีดโกนเลย แม้แต่มีด ธรรมดา จะเอามาลองฟันกันนี่ จะต้องมาถึงก็โกน โกนขนให้เห็นเลยว่า คมขนาด โกนขนร่วงนะ จึงใช้มีดนั้นฟัน ฟันชึก ไม่เข้า เล่นกันขนาดนั้น อาตมาเล่น มาเรื่องของหนังเหนียว แต่เดี๋ยวนี้ อย่ามาลองนะ ฉัวะ เลือดไหลแน่ๆ เพราะอาตมาไม่ได้ใช้พลังงานด้านนั้น และก็ไม่ได้ปรุงแต่ง ไปในมุมนั้นแล้ว ไม่เล่นอย่างนั้นแล้ว เอาพลังงานมา แค่แต่เร่งพวกคุณ ให้มาปฏิบัติธรรมนี่ ก็จะหมด แคลอรี่แล้ว จะเอาพลังงานที่ไหน ไปใช้ในพวกนั้นได้ รู้ไหม

พ่อท่านกินข้าวมื้อเดียว ไม่เหนื่อยเหมือนพวกเราบ้างหรือครับ

อาตมากินข้าวมื้อเดียวนี่ก็เหนื่อยแล้ว เพราะฉะนั้น จึงเห็นใจคนที่กิน ๒ มื้อ ๓ มื้อ จุบจิบอีกต่างหาก เห็นใจจริงๆว่า ไม่เมื่อยหรือยังไง ทำไมกินได้กินดี ไม่หยุดปากหยุดคอเลยน่ะ การกินมื้อเดียว แถมอีก พระพุทธเจ้าว่า มีอานิสงส์ ๕ ประการ อานิสงส์ประการที่ ๖ คือฟันดี อย่างที่อาตมา หมอฟัน ได้อุทาน อาตมาแล้วว่า ทำไมไม่มีแบคทีเรีย ทำไมไม่มีทรัคท์ ไม่มีคราบไคล ไม่มีอะไรต่ออะไร ฟันทำไมดี แบคทีเรียก็ไม่มี ไม่มีแบคทีเรียในปาก ไม่เหม็นนะ จริง ปากเหม็นนี่ แบคทีเรียนะ และลำไส้ไม่ดี แก๊สมาจากกระเพาะ มี ๒ อย่าง ที่ทำให้ปากเหม็นน่ะ เพราะฉะนั้น เมื่อท้องก็ดี ปากก็ไม่มีแบคทีเรีย ไม่เหม็น แต่ห้ามมาดม

สังเกตว่าพ่อท่าน ไม่ค่อยมองผู้หญิงเลย เวลาเทศน์ ซึ่งเมื่อก่อน มองมากกว่านี้ อยากทราบว่า พ่อท่านสำรวมสายตา หรือมีสาเหตุอื่น

ช่างสังเกตจริงๆนะ ปัดโธ่! ไม่จริงหรอก อาตมาก็มองอยู่นี่ ผู้หญิงมากด้วยนะนี่ มานั่งข้างหน้านี่ เป็นผู้หญิงซะส่วนใหญ่ ผู้ชายอยู่ข้างๆ นี่เยอะเห็นไหมนี่ เยอะแยะนี่ แล้วไม่มองอะไรเลย เมื้อกี้ ก็มองอยู่ ทั้งนั้นแหละ ไม่มองก็เห็นน่ะ อยู่ข้างหน้านี่ ตำตาอยู่อย่างนี้นี่หรือว่ายังไง หรืออย่างสุดานี่ ไม่ใช่ผู้หญิง ก็ผู้หญิงทั้งนั้นแหละ นี่เห็นไหมนี่นั่งๆอยู่นี่ ไม่มองได้ยังไง หา สังเกตผิดมั้งนะ

พ่อท่านบวชมากี่ปี

ตอบไปแล้ว ๒๐ ๒๑ ย่าง

พ่อท่านใช้เวลาเป็นพระโพธิสัตว์กี่ปี

โอย นับไม่ถ้วน

พ่อท่านเคยสะกดจิตคนอื่นไหมครับ

เคย เคยเล่นสะกดจิตมา แต่ก่อนสะกดจิตเป็น เดี๋ยวนี้เลิกแล้ว

ใครเป็นคนแต่งตั้งอโศก ถ้าเป็นพ่อท่านอายุกี่ปี

เอ๊ะ ทำไม มันเกี่ยวอะไรกัน ถ้าเป็นพ่อท่าน พ่อท่านอายุกี่ปี ตอนตั้ง มันคงจะไม้ยมกนี่คงยาว กินความหมดละเนาะ ใครเป็นคนแต่งตั้งอโศก จะว่าแต่งตั้งอโศกนี่ ก็ค่อยๆมันเป็นมาเองนะ จะว่าตั้งแท้ๆ ก็อาตมาก็มีส่วนผลักดันมากเหมือนกันนะว่า เอาอันนี้ก็แล้วกัน เรียกอันนี้ อันนี้ มันก็มีประวัติ นิทานของมัน มาเกี่ยวกับคำว่าอโศก ตั้งแต่เราบวชครั้งแรก อยู่วัดอโศการาม มาบรรยายธรรม ที่ลานอโศก ออกหนังสืออโศก ทุกคนเขียนเรื่องมานี่ ไม่เอานะ นามปากกา คนนั้นคนนี้ ทุกคนนามปากกาอโศกหมด อะไรอย่างนี้เป็นต้น เลยกลายเป็นพวกเรา พวกเผ่าอโศก แล้ว ทุกคนเป็นอโศก ก็เลยกลายเป็นอโศกมาอย่างนี้ อาตมาอธิบายสั้นๆ นี่ก็เห็นแล้วว่า ลักษณะอโศก มันออกมา เอ้า ก็ชื่ออโศกก็แล้วกัน ก็มากันเองน่ะ

ถ้าเป็นพ่อท่าน พ่อท่านอายุกี่ปี แต่งตั้งมากี่ปี ก็ตั้งแต่ตอนโน้นสิ ไปบรรยายอยู่ที่วัดมหาธาตุฯ และ คำว่าอโศกนั้น คืออโศก มันขึ้นมา ตั้งแต่ตอน วัดมหาธาตุฯ โน่นแหละ ก็ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๑๕ ได้ก็เท่าไหร่ล่ะ ๒๕๑๕ ตอนนี้ ๒๕๓๔ นั่นล่ะ

เอ้า อีกใบ สุดท้าย

พ่อท่านเคยโกรธคนไหม แล้วเวลาโกรธ พ่อท่านทำอะไร

ถามมามี ๒ ประเด็น พ่อท่านเคยโกรธคนไหม อาตมาเคยโกรธคน ตั้งแต่ยังไม่บรรลุธรรม นั่นเคยโกรธ จนกระทั่ง ปฏิบัติธรรมแล้ว ความโกรธ ก็ลดลง ลดลง จนกระทั่ง ลดได้จริงๆ ตอนนี้ บอกเป็น อุตริมนุสธรรมเลย ว่า อาตมาไม่เคยโกรธใครแล้ว แล้วเห็นอานิสงส์ ของการไม่โกรธ มันเป็นสุข จริ้งจริงๆเลย นะ ใครไม่เชื่อ อย่าเชื่อ จริงๆ ไม่โกรธใครนี่ มันมีใจ ไม่โกรธใคร ใครจะด่า ใครจะทำร้าย ใครจะมาแกล้ง มาอะไรของเราช่างเถอะ จะมาทำร้าย ทำลายเรา อย่างใดๆ ดูถูก ดูแคลนยังไง ก็แล้วแต่ ทำผิดใจผิดเจย ทำไม่ถูกต้อง ตามใจที่เราต้องการ อะไรก็ตาม ไม่ต้องโกรธ ไม่ต้องโกรธ การยังโกรธนี่ ทำอะไรได้ตามใจที่เราหวังนี่ มันเป็นอัตตา มันเป็นตัวอัตตาแท้ๆ มันเป็นกู ถึงแม้คุณจะถูกก็ตาม คุณจะถูกก็ตาม ไม่ต้องหรอก ก็เขาทำอย่างนั้น มันก็เขาทำน่ะ ใจเราเอง เรายังทำตามใจเรา ไม่ได้ดังใจเราเลย ฟังอันนี้เอาไว้ ใจเราเอง ตัวเราเอง เรายังทำอะไร ไม่ได้ดังใจเราเอง แล้วเราจะให้ผู้อื่น มาทำให้ได้ดังใจเรา คนนั้น มหาอภิมหาบรมนิรันดร์โง่ จริงไหม เอาไปคิด แล้วคุณ จะพิจารณา คุณจะปลดปล่อยอันนี้ได้ เราจะไม่โกรธ เพราะว่าเออ คนนั้นคนนี้ เขาทำอย่างโน้น อย่างนี้ คุณจะไม่โกรธเขาเลย ไปโกรธเขาทำไม ก็เขาน่ะ ก็บอกแล้วว่า เราเอง เรายังทำอะไร ให้ได้ดั่งใจเราสมบูรณ์เต็มที่ เรายังทำไม่ได้ทั้งหมดเลย แล้วจะไปให้คนอื่น เขามาทำ ได้ดั่งใจเราไป อย่าว่าน้ำท่วมหลังเป็ด เลยฮึ น้ำท่วมหลังอะไรล่ะ สำนวนโบราณ น้ำท่วมหลังเป็ด ก็ไม่มีทาง ให้หมางอกเขาก็ไม่มีทาง ให้เต่ามีหนวดก็ไม่มีทาง ไม่มีทางเป็นไปได้นะ เพราะฉะนั้น ไม่โกรธ คนที่ถึงความจริงแล้ว แล้วอบรมจิตให้เห็นจริงให้ศรัทธาจริง ให้เกิดปัญญาญาณ ญาณทัสสนวิเศษจริง และคุณจะเชื่อมั่น และคุณก็จะไม่เป็น คือ ไม่โกรธ ไม่โกรธจริงๆ แล้วสบ๊าย สบาย

ทีนี้มาถามว่า เวลาโกรธ พ่อท่านทำอะไร จำไม่ได้แล้ว อีตอนโกรธ ตอนที่เป็นอยู่โน่นทำอะไร จำไม่ได้น่ะ แต่ไม่เคยไปทำร้าย ทำลายอะไรใครมากมาย อย่างดีก็คงด่าเขา ว่าเขาบ้างมั้ง แต่เคย ไปตบไปตี ไปชกไปเตะ ไปอะไรเขาไม่ อาตมาไม่ได้เป็นหยาบอย่างนั้นนะ อะไร ตบหน้าน้อง ไหนตบหน้าน้องไม่เคย หา เคยถีบนายชาติ (ผู้ฟังหัวเราะ) เคยถีบนายชาติครั้งหนึ่ง แต่ถีบนี่ ตั้งใจ ตั้งสติถีบนะ ถีบให้เขาเซ ออกไปข้างหน้าเท่านั้น ไม่ได้ถีบให้เขาเจ็บอะไร คือถีบยันนะ ยันน่ะ ยันออกไป ยันออกไปที่หน้าบ้าน ยันออกไปข้างนอกเลย ไม่รู้ว่าเขาโกรธหรือไม่โกรธ อาตมาไม่ใช่เขานี่ โกรธตอนนั้นโกรธ ตอนนั้น ก็ยังไม่ได้ปฏิบัติธรรมอะไร ยังเด็กอยู่เลย มีอยู่ครั้งเดียวเท่านั้นน่ะ ที่เคยตีน้อง เคยตี อาตมาตีน้องนี่ เลือดไหล ติดไม้บรรทัดเลย ไม่ใช่ ใช้ไม้บรรทัดไม้ฉาก อาตมา ยังจำได้ ตีนายแต๋มนี่ ตีนายด้าวนี่ ยังเล็กอยู่น่ะ ดื้อ ดื้อ อาตมาก็เอ้ ทำไม นะเรา มันมีอัตตา ตอนนั้น มันมีอัตตา เราเลี้ยงมา เหมือนลูกนะ เลี้ยงมาตัวยัง เด็กเล็กๆเลย ให้ไปเรียนหนังสือให้ดี ให้ไปโน่นนี่ ทำไมมันดื้อด้าน ไม่เข้าใจ พูดรู้ เรื่อง ดื้อ ดื้อ ตี ใจนี่มันมันน้อยใจน่ะ มันไม่ได้โกรธหรอกนะ มันน้อยใจ ทำไมนะ หวังดีแล้ว ทำไมมันจึงเป็นอย่างนั้น ตี แต่พอดีเหลี่ยมคม ของไอ้ พลาสติกน่ะ มันไปถูกหนัง มันก็เลยเข้า บาดง่าย มันก็เลือดออกน่ะ เห็นเลือดออก ก็เลยหยุดตีน่ะ ก็เท่านั้นเอง ในชีวิต ไม่ได้ไปโกรธ ธรรมดาอาการอารมณ์วูบๆวาบๆ ไอ้โกรธธรรมดา มันก็เป็น ธรรมดาบ้าง แต่ไม่เคยไปโกรธรุนแรง โหดร้ายอะไร ยิ่งพยาบาทอาฆาต ไปพยาบาท อาฆาตคนนั้น คนนี้ อะไร ไม่มี ในชีวิตไม่เคยไปอาฆาตใคร ใครทำเราก็แล้วไป ไม่มีอาฆาต อันนี้ เป็นบุญเก่า เป็นบารมีอาตมารู้ คนหลายคน พยาบาทอาฆาต อันโน้นอันนี้อยู่ อาฆาตไปทำไม เวรภัยไม่เข้าเรื่อง หยุด

เลยไป ๑๐ นาทีพอดีๆ เลย นี่ถึง ๘ โมง ๑๘ พอ จบดื้อๆน่ะ

สาธุ

ถอดโดย ประสิทธิ์ ฝ่ายทอง
ตรวจทาน ๑.โดย สม.ปราณี ๒๐ ก.ค.๒๕๓๔
พิมพ์โดย สม.นัยนา
ตรวจทาน ๒. โดย สม.จินดา ส.ค.๒๕๓๔

ตอบปัญหาส่วนตัว / FILE:1670B.TAP