"คำรำพัน" - อัตถ์ -

เมื่อลูกร้อง
บางทีพ่อบ่นว่ารำคาญใจจริง แล้วย้ายที่นอนไปห้องอื่น
แต่แม่จะอุ้มลูกขึ้นมากอดไว้กับอก
เขย่าตัวเล็กน้อย... ปลอบ ให้กินนม
แม่ไม่หลับจนกว่าลูกจะหลับ
แม่...ตื่นพร้อมลูกทุกครั้ง
ความง่วงหายหมดเมื่อได้ยินเสียงลูกร้อง
ถ้าพ่อตื่นขึ้นมาเวลานั้น
แม่อาจถูกพ่อดุว่า ทำไมไม่จัดการให้ลูกหยุดร้อง
เสียงลูกร้องทำให้พ่อนอนหลับไม่เต็มตื่น
พรุ่งนี้พ่อต้องไปทำงาน
แม่ต้องอุ้มลูกขึ้นมากอดไว้แนบอก
ปลอบและให้กินนมจนกว่าลูกจะหลับ

พ่อว่าพ่อต้องหลับให้เต็มตื่น
รุ่งขึ้นพ่อต้องทำงาน
เมื่อพ่อตื่น...อาหารเช้าเตรียมไว้พร้อม
อาหารนั้นแม่เป็นคนทำ
ตอนแม่เป็นเด็ก
ต้องรับใช้แม่ เลี้ยงน้อง
ห้ามน้องไม่ให้ส่งเสียงอึกทึก
พี่ชายของแม่กำลังหลับ
เขาต้องหลับให้เต็มตื่น
พรุ่งนี้เขาต้องไปโรงเรียน

อากาศร้อนอบอ้าว
ยังมีน้องอีกคนที่ต้องดูแล
น้องเหงื่อออกทั่วตัว
หยิบพัดขึ้นมาพัดจนเหงื่อน้องแห้ง
แล้วแม่จึงนอนต่อ
พี่ชายแม่ตื่นขึ้น
แม่เตรียมเสื้อกางเกงสำหรับเขาใส่ไปโรงเรียนไว้พร้อมแล้ว
ตั้งแต่เป็นลูก จนกระทั่งกลายมาเป็นแม่
ไม่เคยมีใครเอาใจใส่แม่ว่าจะต้องนอนให้เต็มตื่น
เพราะจะต้องไปโรงเรียน เพราะจะต้องไปทำงาน

ในชีวิตมีค่าอะไรเล่า
ไม่ต้องไปโรงเรียน
ไม่ต้องไปทำงาน
นี่คือ...แม่
จริงซี ในชีวิตของแม่ไม่เห็นมีอะไร
นอกจากลูกร้องก็อุ้มมากอดไว้กับอก
ปลอบและให้กินนม
แม่ไม่หลับจนกว่าลูกจะหลับ

นอกจากเอาใจพ่อ รับใช้พ่อ
ให้พ่อเป็นสุข นอกจากสั่งสอนให้ลูกเป็นคนดี
นอกจากทำงานบ้าน
ให้น่าอยู่ที่สุดสำหรับพ่อและลูกทุกคน
จริงซี ในชีวิตของแม่ไม่เห็นมีอะไร
นอกจากพ่อจะรักเราไปจนกว่าพ่อจะตาย
หรือ...พ่อจะรักเราไปจนกว่าพ่อ...จะมีเมียใหม่
แม่ทำอะไรบ้าง...หนอ
ในชีวิตแม่ที่เกิดมาเป็นมนุษย์

งานของแม่ราวกับสิ่งที่สถิตย์อยู่บนยอดเขา "เอเวอเรสต์"
ยากที่ใครจะขึ้นมาเห็นงานนั้นได้
เห็นตามสภาพของความเป็นจริง

...............................

คำรำพันของแม่คนหนึ่งนี้เป็นงานเขียนอันตรึงใจอย่างยิ่ง ของ "กุหลาบ สายประดิษฐ์" อ่านแล้วน้ำตาซึม คิดถึงแม่ แม่ทุกคนเป็นอย่างนี้หรือ ?

แม่เสียสละไม่เรียนหนังสือ
แม่รับใช้น้อง ดูแลลูกและสามี
ในชีวิตแม่...มีอะไร ช่วยตอบด้วย ?

- ดอกหญ้า อันดับที่ ๑๒๐ กรกฎาคม - สิงหาคม ๒๕๔๘ -