บันทึกข้างโต๊ะทำงาน - ละไม อโยธยา -

เมื่อเจ้านายเหมือนดั่งพระอาทิตย์
เมื่อฉันย้ายกลับมาปฏิบัติงานที่ทำงานเดิม ก็มีเจ้านายคนใหม่มารับตำแหน่งใหม่ก่อนหน้าฉันประมาณ ๔ เดือน ในสำนักงานมีเจ้าหน้าที่ทั้งหมด ๔ คน รวมทั้งฉันด้วย ท่านบริหารงานตามอัธยาศัย และประสบการณ์ เดิมๆ โดยไม่สนใจจะแสวงหาความรู้ใหม่ วิธีการปฏิบัติงานใหม่ๆ เพิ่มเติม เคยชินแบบไหน ก็ทำตามแบบนั้น ใครจะทำอย่างไรก็ช่าง ข้าจะทำแบบนี้ ใครจะทำไม ?

นึกอยากจะดูเรื่องอะไรก็เรียกมาดู ถ้าใช้เวลาหาหน่อยก็จะโดนว่าเสียงดัง ถ้าตอบไม่ทันใจก็อารมณ์เสีย ว่าแรงๆ ถามเรื่องไหนต้องหาได้ ตอบได้ทันที

โอ ! พระเจ้า เหมือนท่านส่งพระอาทิตย์ดวงโตมาให้อีกดวง วันไหนพระอาทิตย์ขึ้นช้าหรือลับขอบฟ้าเร็ว ห้องทำงาน ก็จะสดชื่นเหมือนต้นไม้ในฤดูใบไม้ผลิ

ใครอยากเป็นเจ้านายแบบพระอาทิตย์ดวงโต ก็ลองทำได้ไม่ยาก แสดงอารมณ์ออกมาเต็มที่ แค่นี้ก็เป็นพระอาทิตย์ได้ดั่งใจ

 

เมื่อเจ้าหน้าที่ของรัฐลืมให้บริการ

เช้าวันนี้อากาศดี เย็นสบาย ไม่ร้อนอบอ้าวมากนัก เพราะฟ้าครึ้มฝนมาตั้งแต่เมื่อเย็นวาน วันนี้มีคนมา ชำระเงินมาก เพราะเป็นต้นเดือน จึงมีคนมาจ่ายเงินสงเคราะห์รายเดือน และคนมารับเงินสงเคราะห์ เมื่อญาติถึงแก่กรรม

เจ้านายคนเก่งก็วางกฎระเบียบ ขึ้นป้ายเองว่า

๐๙.๐๐-๑๒.๐๐ น. สอบสวนทายาทผู้มีสิทธิรับเงิน

๐๙.๐๐-๑๕.๐๐ น. รับเงินสงเคราะห์รายศพรายเดือน

๐๙.๐๐-๑๕.๐๐ น. จ่ายเงินสงเคราะห์ครอบครัวเมื่อสมาชิกถึงแก่กรรม

วันนี้มีผู้มาขอรับเงินค่าจัดการศพเวลา ๑๕.๓๐ น. เจ้าหน้าที่มองหน้ากันเลิกลั่ก เอาไงดี จะทำให้ก็ขัด นโยบาย จะให้กลับก็สงสารเพราะมาไกล ระหว่างนั้นพอดีมีเสียงถามขึ้นว่า

"มาทำอะไรครับ เรารับจ่ายเงินถึงบ่ายสามโมง มาตอนนี้ทำอะไรไม่ทัน รับเงินธนาคารก็ไม่ได้ เอาเอกสาร ไปกรอกให้เรียบร้อย แล้วมาใหม่วันพรุ่งนี้ก่อนเที่ยงจะดีมากครับ"

อีกรายมาในเวลาไล่เลี่ยกัน "มาทำอะไรครับ" "มาชำระเงินค่ะ"

"เราปิดรับเงินแล้วครับ ต้องนับเงินส่งธนาคารทุกวัน คงต้องมาใหม่วันพรุ่งนี้นะครับ วันนี้เราปิดรับแล้ว เดี๋ยวเจ้าหน้าที่ไปฝากเงินไม่ทัน มาก่อนบ่ายสามโมงนะครับ"

เมื่อผู้มาติดต่อกลับกันไปหมดแล้ว เจ้านายก็ย้ำอีกว่า เวลาเราไปธนาคารไม่ทัน เขายังไม่รับเงิน เรายัง ต้องทำตามที่เขากำหนด เราทำแบบธนาคารบ้างก็ไม่เสียหายอะไร ถ้าฝาก เงินไม่ทันสิ จะเสียหายมากกว่า ใครจะรับผิดชอบเงินที่ค้างอยู่ พวกคุณต้องรับผิดชอบกันเอง วันไหนฝากไม่ทัน คุณบันทึกมาให้ผมว่า มีเงินอยู่ในมือเท่าไหร่ บอกจำนวนเงินมาเป็นตัวเลข และตัวอักษร และลงท้ายว่า ข้าพเจ้าขอรับผิดชอบ แต่เพียงผู้เดียว แล้วลงชื่อ เอาบันทึกมาให้ผม ส่วนเงินคุณเก็บกันไว้เอง

นโยบายเฉียบขาดขนาดนี้ ใครจะนึกถึงการให้บริการคนอื่นได้ นอกจากนึกถึงความปลอดภัย ของตัวเอง ไว้ก่อนเป็นอันดับหนึ่ง ส่วนเรื่องอื่นๆ ก็เป็นเรื่องรองๆ กันไป

ไม่รู้เวรของใคร กรรมของใคร แบ่งๆ กันไปตามสภาพก็แล้วกันนะ น่าห่วงแต่ว่า นานๆ ไปเจ้าหน้าที่ จะเคยชิน กับการทำงานแบบนี้จนเป็นนิสัยที่ยากต่อการแก้ไขในอนาคตซะจริงๆ

- ดอกหญ้า อันดับที่ ๑๒๐ กรกฎาคม - สิงหาคม ๒๕๔๘ -