ฝีมือใคร ทำร้ายเด็ก?

จากหนังสือคู่มือวัยใส ที่ตั้งใจสอนเรื่องเพศศึกษา จนเป็นที่ฮือฮาในด้านไม่เหมาะสม เคยคิดกันบ้างไหมว่า เด็กรู้เรื่องเพศศึกษา แล้วจะได้อะไร? นอกจากอยากลอง อยากรู้ อยากดู อยากทำด้วยตัวเอง ซึ่งมีแต่จะเพิ่ม ตัณหาราคะ ให้หนักหน้าเข้าไปอีก สวนพุทธวิธีที่สอน ให้ควบคุมความกำหนัด ลดละ ความกำหนัดยินดี กลับไม่นำพา เอามาให้ศึกษากันบ้าง?

การศึกษาที่ตั้งใจว่าจะให้เด็กเป็นศูนย์กลาง ถูกตีความว่าให้สอนแบบปล่อยวาง ทุกอย่างให้เด็ก ไปเรียนรู้ เอาเอง ครูก็เลยสบาย ส่วนเด็กได้เป็น ควายเซ็นเตอร์

ทุกวันนี้ เราให้อะไรกับเด็ก หรือให้อะไรกับอนาคตของชาติ?

เมื่อผู้ใหญ่ใส่ความมอมเมา มืดมนให้กับเด็ก ก็จะได้เด็กและอนาคตของชาติที่มอมเมามืดมน เมื่อผู้ใหญ่ ใส่ความดีความงาม และเป็นแบบอย่าง ที่ดีที่งาม ให้กับเด็ก เด็กๆและอนาคตของชาติ ก็ย่อมจะดีงาม ตามที่ผู้ใหญ่ ได้พูดได้ทำให้ดู

ตัวอย่างที่ดี มีค่ายิ่งกว่าคำสอน

เด็กๆ ร.ร.สัมมาสิกขา เป็นเยาวชน กลุ่มเล็กๆกลุ่มหนึ่ง ที่คณะครู พยายามทุ่มเท แรงกายแรงใจ เพื่อให้เด็กๆ ได้เห็นแบบอย่าง ทั้งในด้านเสียสละ ลดละอบายมุข ถือศีล อย่างเคร่งครัด ขยันขันแข็ง ต่อการงาน เมื่อหัว ไม่กระดิก หางก็ไม่กระดก เด็กๆที่นี่ จึงมั่นใจได้ว่า ไม่มีปัญหายาบ้า เพียงแค่เหล้า บุหรี่ ก็ถือว่า เต็มที่แล้ว เด็กๆจะถูกสั่งสอน ให้ยึดถือคุณธรรม เป็นหลักสำคัญ ของชีวิต และฝึกฝน ให้มีหน้าที่ รับผิดชอบ ต่อการงาน เป็นสิ่งสำคัญ รองลงมา ส่วนความรู้ ทางด้านวิชาการ ก็เรียนรู้กันไป ตามความจำเป็น

"ศีลเด่น-เป็นงาน-ชาญวิชา" คือปรัชญาการศึกษา เพื่อพัฒนาให้เด็ก มีทั้งคุณธรรม และ คุณภาพ เพื่อจะได้ เป็นเยาวชน คนสร้างชาติ ไม่คิดขายชาติ ขายแผ่นดิน เหมือนผู้ใหญ่ทุกวันนี้ ที่ขายได้ ทุกสิ่งทุกอย่าง แม้แต่แผ่นดิน ก็จะเอาไป ให้เขาเช่าตั้ง ๙๙ ปี?

คณะผู้จัดทำ

(สารอโศก อันดับที่ ๒๔๔ มกราคม ๒๕๔๕)