โศลกธรรม

"นิพพาน" นั้น ไม่ใช่คนเก่ง
แต่ "นิพพาน" นั้นคือ ผล ของคนผู้มีปัญญา
รู้จัก "เจโตวิมุติ"
และทำ "เจโตวิมุติ" นั้นๆ ให้กับตนเองได้สำเร็จ
จนไม่กลับกำเริบ อย่างสัมมาทิฏฐิแท้จริง
(22 พ.ค. 2519) -

"ชีวิต" คือ การเกิดมาเพื่อ "หัดกระทำ"
ผู้กระทำดี ฝึกดี หัดดี ก็จะได้ดีไป
ผู้กระทำชั่ว ฝึกแต่ตามใจกิเลส หัดแต่สิ่งไปสู่ทางต่ำ
ก็จะได้แต่ชั่ว ได้แต่กิเลส ได้แต่ความต่ำไป
แม้ภายนอกของผู้นั้น จะมีเงินร่ำรวย จะมียศล้นฟ้า
จะมีความงามสุดโลก จะมีเสียงไพเราะสุดใจ หรือ
จะมียอดสมบัติใดๆ อีก อีกก็ตาม
ที่ไม่ใช่คุณสมบัติแห่งมโนธรรม ก็จะไม่ใช่
"ความดีแท้ สูงแท้" ที่ชีวิตเกิดมาเพื่อจะได้เลย
(20 ธ.ค. 2519)

ผู้รู้… เพียง "รู้" แม้จะรู้อย่างเก่งยอดปานใดก็ตาม
ถ้าตน "ทำ"ไม่ได้! "เป็น" ไม่ได้ตามนั้น!
ก็ยังไม่เชื่อว่า "เป็นผู้ข้ามได้แล้วถึงฝั่ง"
(30 พ.ย. 2519)

"ผี" ในป่าช้านั้น มันคือผีหลอกๆ
"ผี" ในตัวคนนี่แหละคือ ผีแท้ๆ จริงๆ
ใครฆ่า "ผี" ในตนได้ผู้นั้นคือ "พระ" แท้จริง
แม้ไม่ต้องห่มจีวร โกนหัว
(7 ต.ค. 2519)

"นิพพาน" นั้นคือ ความสุขที่ยิ่งกว่าความสุข
ซึ่งมนุษย์ควร "รู้" และควรไปให้ได้แท้จริงที่สุด
ผู้รู้จักแม้เพียง "นิพพาน"น้อยๆ ก็จะยืนยันได้
ดังนั้น จงรู้ "หนทางที่จะไปให้ได้"
แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตา… ไป…ไป…ไป…ให้ถึงเถิด!
(30 พ.ย. 2519)

หัดเสียสละ หรือให้ของที่เรารักแก่ผู้อื่นให้ได้เสมอๆ
แต่อย่า "อยากได้" อะไรตอบแทน นั่นคือ
เรากำลังสะสม "นิพพาน" ให้แก่ตนเอง

ศรัทธา แม้จะมีมาก มีแรง
แถมวิริยะดีจัดปานใดก็ตาม
แต่ถ้าขาดสัมมาทิฏฐิเสีย
ก็ไม่มีหวังพบกับนิพพาน
(22 พ.ค. 2519) -

(ส่วนหนึ่งของโศลกธรรม)