เล่นสงกรานต์ บานเบอะ เปื้อนเปรอะเปียก
สิ้นสำเหนียก ประเพณี อันมีค่า
หลงสนุก เมามัน ขาดปัญญา
คราบน้ำตา เกรอะกรัง หลังสงกรานต์

เล่นสงกรานต์ บานเบอะ เปื้อนเปรอะเปียก
มิอาจเรียก ความพร้อมพรัก สมัครสมาน
เกิดอารมณ์ ก่อเรื่องราว อันร้าวราน
เปลี่ยน "สงกรานต์" เป็นสงคราม ในยามนี้

เล่นสงกรานต์ บานเบอะ เปื้อนเปรอะเปียก
มีเสียงเพรียก พร้อมเพรียง เป็นเสียงผี
คือหญิงชาย วายวับ ดับชีวี
อุบัติเหตุ บดขยี้ ผีกินคน

เล่นสงกรานต์ บานเบอะ เปื้อนเปรอะเปียก
คนตะเกียก ตะกายกลับ กันสับสน
จราจร ทั้งไปมา จลาจล
ท้องถนน ติดขัด เกินอัตรา

เล่นสงกรานต์ บานเบอะ เปื้อนเปรอะเปียก
กลับมาสร้าง สำนึกสำเหนียก กันเถิดหนา
เป็นสำนึก ประเพณี มีปัญญา
ให้ปู่ย่า ตายาย สบายใจ

สบายใจ ที่ลูกหลาน เบิกบานจิต
ใช้ชีวิต กตัญญู ต่อผู้ใหญ่
เลี้ยงคนแก่ แลคนเฒ่า ด้วยเข้าใจ
รู้จักไป รู้จักมา หาสู่กัน

สบายใจ ที่ลูกหลาน สืบสานสร้าง
เพิ่มความดี ไม่มีว่าง สร้างสวรรค์
ไม่รอตาย วายวับ ดับชีวัน
สั่งสมบุญ สารพัน ในวันนี้

สบายใจ ที่ลูกหลาน ไม่คร้านกิจ
ใช้ชีวิต อย่างบากบั่น ขมันขมี
ไม่หยุดยาว ไม่หย่อนยาน ไม่นานปี
ไม่ปล่อยผี วันสงกรานต์ เนิ่นนานนัก

สบายใจ ที่ลูกหลาน กราบกรานพระ
มีธรรมะ ทุกดวงมาน สมานสมัคร
ช่วยกันสร้าง ประเทศไทย วิไลลักษณ์
พึงพร้อมพรัก รักกัน วันสงกรานต์

กลัวอะไรไม่กลัวมากลัวผี
กลัวสิ่งที่ไม่มีตัวกลัวอยู่ได้
ผีภายนอกหลอกผีผีไม่มีภัย
ผีภายในหลอกเราทุกเช้าเย็น

หลอกว่าสวยหลอกว่างามไปตามโลก
หลอกให้โศกหลอกให้สุขต้องทุกข์เข็ญ
ให้ลอยคอในน้ำครำแสนลำเค็ญ
หลงว่าเป็นน้ำดีเพราะผีพราง

ถูกหลอกให้แสวงหามาหอบหวง
สิ่งทั้งปวงลำเลียงมาเคียงข้าง
ทั้งเงินทองเศรษฐีและที่ทาง
ทั้งน้องนางนอนแนบแอบอุรา

ทั้งชื่อเสียงยศศักดิ์อัครฐาน
คนกราบกรานเยี่ยมกรายทั้งซ้ายขวา
หลงว่านี่คืออำนาจสาดศักดา
ทำให้ข้าหลงคอยไปลอยคอ

ได้สำเหนียกสำนึกตรึกฉะนี้
ว่าสิ่งที่กล่าวนั้นมันหลอกล่อ
เมื่อมีแล้วหลงเพิ่มเติมไม่พอ
จะยั้งยอหยุดอยากก็ยากเย็น

ธรรมดาวิสัยใจส่ำสัตว์
ถูกกำหนัดหลอกให้ไม่รู้เห็น
มันหลอนหลอกหยอกเย้าทุกเช้าเย็น
นี่สิเป็นผีกวนที่ควรกลัว

เมตตา    คือความรัก ประจักษ์จิต
เมตตา    คือความคิด อุทิศเอื้อ
เมตตา    คือใจบุญ จิตจุนเจือ
เมตตา    คือจิตเหนือ ตระหนี่ใน

เมตตา    คือจิตเย็น ไม่เป็นทุกข์
เมตตา    คือจิตสุข ทุกสมัย
เมตตา    คือจิตดี ไม่มีภัย
เมตตา    คือจิตใจ ไร้โกรธา

กรุณา    คืออำนวย ช่วยมนุษย์
กรุณา    คือยื้อยุด หยุดเข่นฆ่า
กรุณา    คือปฏิบัติ ดั่งสัจจา
กรุณา    คือนอบน้อม ยอมหยุดเย็น

กรุณา    คือช่วยโลก ดับโศกสลด
กรุณา    คือเปลื้องปลด ความยากเข็ญ
กรุณา    คือดับทุกข์ ยื่นสุขเย็น
กรุณา    คือบำเพ็ญ เพื่อนิพพาน

มุทิตา    คือดวงจิต สิ้นริษยา
มุทิตา    คือดวงใจ ไม่จัดจ้าน
มุทิตา    คือดวงจินต์ สิ้นกันดาร
มุทิตา    คือดวงมาน เบิกบานใจ

มุทิตา    คือยินดี ทุกชีวิต
มุทิตา    คือมวลมิตร เหมือนชิดใกล้
มุทิตา    คือใจกว้าง มิห่างไกล
มุทิตา    คือดวงใจ ใฝ่ความดี

อุเบกขา    คือเป็นกลาง จิตวางเฉย
อุเบกขา    คือสังเวย ความสุขศรี
อุเบกขา    คือรู้จริง ทุกสิ่งมี
อุเบกขา    คือทำดี ไม่มีตน

อุเบกขา    คือจิตสิ้น ยินดียินร้าย
อุเบกขา    คือจิตสบาย คลายสับสน
อุเบกขา    คือจิตอ่อน รู้ผ่อนปรน
อุเบกขา    คือหลุดพ้น สู่นิพพาน

เมตตา    สร้างจิตใจ ใสพิสุทธิ์
กรุณา    สร้างจิตหลุด พ้นสงสาร
มุทิตา    สร้างจิตเก่ง จิตเบ่งบาน
อุเบกขา    สร้างจิตท่าน พ้นทุกข์เทอญ.

ยินดีกับคำด่า              เพราะเหตุว่ามันน่าฟัง
ด่าค่อยหรือด่าดัง        ฟังให้ดีมีปัญญา
ด่าถูกหรือด่าผิด          ไม่ควรคิดจิตถือสา
เลือกเฟ้นเอาคำด่า     เพื่อตรวจตรารักษาตน
ด่าถูกเมื่อถูกด่า         จงปรีดาในบัดดล
เลวคุดเขาขุดค้น        เขาเป็นคนผู้มีคุณ
ด่าผิดผิดของเขา        ไม่รับเอามากักตุน
ขอบใจที่เจือจุน         ยอมลงทุนด่าตัวเรา
ด่าถูกหรือด่าผิด        ไม่มีสิทธิ์ไปโกรธเขา
ด่าหนักหรือด่าเบา     ไม่มีเราเขาด่าใคร