"ความจริงใจ" จะทำให้เราผิดพลาดน้อยลง

มารดาที่รักบุตร แม้ผิดพลาด แต่ที่สุดของที่สุด ลูกๆเขาก็พร้อมให้อภัย

"ความจริงใจ" มีความหมายลึกซึ้ง คือ ความหวังดี

ไม่ทำร้าย ไม่ทำลาย ไม่แทงข้างหลัง ไม่นินทา

ไม่นำข้อบกพร่องมาประจาน

มีเมตตา มีกรุณา

และพร้อมช่วยเหลือยามเดือดร้อน

อธิบายความจริงใจเสร็จ หลายคนอาจจะเริ่มสอบตก

นึกว่าได้เกียรตินิยม ที่แท้ก็แค่สอบผ่าน

ชีวิตคนเรา ไม่มีอะไรมา นำหลักโอวาทปาฏิโมกข์

ก็บรรลุสุดยอด

ละชั่ว-ประพฤติดี-ทำจิตใจให้แจ่มใส

แค่ "ละชั่ว" ก็สอบตกกันวุ่นวาย

บ้างไม่รู้ด้วยซ้ำ สิ่งใดเป็นความชั่ว สิ่งใดเป็นอกุศล

ปฏิบัติธรรมวันนี้ที่ไม่สำเร็จ ก็เพราะใฝ่ฝันเป็นตำรวจ แต่ดันไม่รู้จักหน้าตาผู้ร้าย

สุดท้ายก็นั่งกินน้ำชากับผู้ร้ายอย่างสนุกสนาน

ศีล ๕ วันนี้ หากตัด "ปาณาติบาต" ที่รวมถึงการ "กินเนื้อเพื่อน" ซึ่งสร้างบาปก่อเวรอยู่มิได้ขาด ก็เห็นจะเป็นศีลข้อ ๔ เสียมากกว่า

"มุสาวาทา" มิใช่แค่มุสา แต่ก่อบาปสร้างเวร เพราะ "วาจา"ของเรา

ปากเป็นเอก เลขเป็นโท นั้น จริงแท้หนอ

พ้นบาปในเรื่องกิน แต่มาตกม้าตายตอนเอื้อนเอ่ย "คำพูด" ที่หลุดออกมาควรไตร่ตรองให้รอบคอบ

วันนี้เรามีคนพูดติดสันดาน "พ่อค้า"

คำนวณทุกครั้งที่พูดต้องได้ประโยชน์ แต่คนอื่นจะเสียหรือไม่ ไม่สนใจ

ในหลายๆสถานการณ์ ที่จำเป็นต้องพูด เราระมัดระวังแค่ไหน

พูดอะไรก็พูดเถิด แต่ระวังอย่าไป ทำลายคนอื่น!

พูดอะไรก็พูดเถิด แต่อย่าให้กระทบบุคคลอื่นได้ไหม?

พูดตามเนื้อผ้า แต่จะมีผลกระทบใคร ไม่เคยสนใจ

นี้คือ "โมหะ"

พูดอะไรออกไป รู้ว่าตัวเองจะได้หน้า ได้คะแนน นี่คือ "โลภะ"

ยิ่งรู้ว่า จะทำให้คนอื่นเสียคะแนน คนอื่นจะได้รับคำตำหนิ เขาเรียกว่า "เหยียบไหล่เพื่อน"

เหยียบบ่าไว้ เพื่อตัวเองจะได้สู่ดวงดาว

"ระวัง(การพูด)กระทบบุคคลที่ ๓" เตือนตน โอกาสล่อแหลมมีได้ทุกจังหวะ

พูดแล้วเราได้-เขาได้ พูดไปไม่มีเสีย

เขาได้-เราไม่ได้ ไม่พูดก็ยังพอทำเนา น่าเห็นใจ

เราได้-เขาเสีย พูดไปคุณธรรมประจำตนจะเสื่อมทราม

ลิ้นของเรา เป็นลิ้นประเภทไหน ๒ แฉกดั่งลิ้นงู ฉกซ้ายฉกขวา ใครจะอย่างไร ไม่แคร์ ขอเราได้ยกฐานะสูงขึ้นอีกสักหลายนิ้ว หน้าบานขึ้นอีกหลายดอก!

"ระวังเถอะ จะพูดจะจา อย่าไปเสียหายคนอื่นเขา!" เตือนใครถ้ามิใช่เตือนตน

คุณแอบแทงข้างหลังเพื่อน ไม่อายบ้างเหรอ?

คุณแอบหาคะแนนใส่ตน แต่คุณทำให้เพื่อนเสียหาย

คุณไม่ละอายใจ บ้างเลยหรือ?

หลายครั้งที่มีการประชุม คุณกลับเอาไปเล่าให้คนนอกฟัง

"ฉันไม่เห็นด้วย แต่คนอื่นเขาเสียงมากกว่า..."

"ฉันยกมือให้เธอ แต่ที่ประชุมเขาไม่ให้..."

พูดดีๆใส่ตัวก็คงไม่เกินเลยไปกว่า "ทำบุญเอาหน้า ภาวนากันตาย!"

"ตอนฉันเข้ามา ต้องปัดกวาดเช็ดถูหมดเลย" แปลว่าก่อนหน้านั้น ใครทำสกปรกรกรุงรัง ไม่ทำความสะอาด

"หิวจะตาย ต้องทำกินเอง" แปลว่า ไม่มีคนเตรียมอาหารให้

"โคตรเหนื่อยเลยงานนี้ พักไม่ได้ เราลุยของเรา" แปลว่า งานนี้เพื่อนๆ มันขี้เกียจไม่ทำ

"งานนี้ถ้าฉันไม่จัดการ พังเป็นแถบ" แปลว่า งานนี้ คนทำงาน ไม่เป็นมวยกันเลย

"เขาว่าเธอนิสัยไม่ดี แต่ฉันไม่เชื่อนะ" แปลว่า ฉันหวังดี จริงใจเธอคนเดียวเท่านั้น

"วันไปส่งที่ดอนเมือง ฉันห่วงเธอ ถึงไปส่งนะ เธอเห็นมั๊ยไม่มีใครมาสักคน" แปลว่า คนอื่นเขาไร้น้ำใจกับเธอทั้งนั้น ยกเว้นฉัน

"ระวัง(การพูด) กระทบบุคคลที่ ๓" บาปกรรมมีจริง กรรมใดใครก่อ อนาคตต้องชดใช้!

เลิกเสียที นิสัยนักการเมือง พูดอะไรออกมา มีแต่ฉกฉวยหาคะแนนใส่ตัว

พอเถิดเจ้ากิเลสโลกธรรม ที่พูดอะไรออกมาก็ล้วนเป็นไปเพื่อศักดิ์ศรีของตัวเอง

เพื่อตัวเองจะได้ดูดี ได้หน้า...ได้คะแนน...ได้เป็นคนดี!

สายธารย่อมเปลี่ยนทาง แต่สายกรรมมิเคยแปรเปลี่ยน

ทำดี-ได้ดี ทำชั่ว-ได้ชั่ว ยืนยงอยู่คู่ฟ้าดินสลาย

ไม่ต้องคิดช่วยใครหรอก ขอแค่อย่าให้คนอื่นถูกมองในแง่ร้าย หรือ แง่ที่เสียหาย แค่นี้ก็เป็นบุญกุศลสุดสูง

มาเป็นแม่ปลาช่อน ระวังลูกๆดำผุดดำว่ายทุกขณะ มิให้ใครมากล้ำกราย แม้คน มันก็ไม่กลัว!

ขอพวกเรามาบำเพ็ญธรรม ฝึกฝนนิสัยเป็น แม่ปลาช่อน กันให้มากๆเถิด

เกิดชาติไหน จะได้มีเพื่อนฝูงเป็นมิตรแท้ พึ่งได้ ทั้งยามหลับ ยามตื่น ห้อมล้อมรอบตัว!

(ดอกหญ้า อันดับที่ ๑๐๐ มีนาคม - เมษายน ๒๕๔๕)