| ถ้อยคำสิริมงคล....สุวลี โรคประสาทหรือเปล่า? ต้นข้าวที่ดี ย่อมค้อมหัวลงสู่แผ่นดิน เนื่องจากมีเมล็ดข้าวเต็มรวง จะมีก็แต่ต้นข้าวที่เมล็ดลีบ-แฟบ ยืนทำเป็นเชิดหน้า ท้าทายผู้คนอย่างอหังการ! ความถ่อมตน ย่อมเป็นคุณธรรม นำพาชีวิต พันอัปปางพ้นหินโสโครก ความยโส อวดดี ความสำคัญตนผิด ย่อมมีโอกาสผิดพลาด พาเรือพินาศล่ม! "โรคประสาทหรือเปล่า"? ทางจิตวิทยา ถือสากันมาก you are what you think เราคิดอย่างไร เธอก็จะเป็น อย่างที่เธอคิด! แต่กฎบางกฎ ก็มีข้อยกเว้น.. คุณเคยมีอาการเหล่านี้บ้างไหม? -เมื่อรู้สึกผู้คนรอบข้าง ไม่จริงใจกับเรา -เมื่อรู้สึก เพื่อนฝูงทำไมโกรธเคืองเราง่ายๆ -ความสุขในชีวิตประจำวันช่างหายาก -จิตใจเศร้าหมองเสมอ -มีเรื่องอึดอัดขัดเคืองกันทุกบ่อย -มีเรื่องทะเลาะขัดแย้งกันเป็นประจำ -รู้สึกจะเป็นจะตายกับปัญหาที่เกิดขึ้น -ชีวิตทำไมไม่ค่อยมีกำลังใจ -ความคิดของฉันถูกต้อง ความคิดของพวกเธอ ไม่ค่อยเข้าท่า ถ้าไม่ค่อยเป็นบ่อยกับชีวิต ก็ลืมคำนี้ไปได้ แต่หากใครอุทาน "ใช่แล้ว ฉันเป็นบ้อยบ่อย ขอให้ลงมือ ปฏิบัติทันที" "โรคประสาทหรือเปล่า?" ตั้งนโมกับตัวเองสักหลายครั้ง แน่ใจหรือว่า ปัญหาของตัวเองคือปัญหา? หรืออาจจะมิใช่เป็นปัญหา แต่เราถือสาเกินจริง? เพื่อนมีปัญหาหรือว่า...เป็นเราที่มีปัญหา? โลกกลมๆ ใบนี้ก็แสนตลก คนเป็นมักไม่รู้ แต่คนรู้มักไม่เป็น! หากชีวิตคือการเดินทาง "ความฉลาด" คือเสบียงกรังแห่งการเดินทางรอนแรม ฉลาดที่ต้องรู้ เท่าทันตัวเอง เมื่อสามเณร กำลังถกเถียง "ธงโบก หรือ ลมโบก?" ท่านเว่ยหล่าง พลันปลุกดวงจิต ให้โชติช่วง "ใจเธอซิโบก!" มองตนอ่านตนให้เก่ง จับอารมณ์ให้ทัน ความทุกข์ร้อน จะค่อยๆผ่อนคลาย ใครจะวุ่นวาย ใครจะอย่างไร ก็เรื่องของเขา คุมสถานการณ์ ดูจิตใจของเราเป็นพอ "โรคประสาทหรือเปล่า?" แม้เรียนสูง ก็ใช่ว่าจะพารอด บางทีความฉลาด อาจพาตัวเองดิ่งลึก ในความโง่ เมื่อภิกษุ ๓ องค์ตั้งสัจจะ เราจะไม่พูดตลอดราตรี แต่เมื่อตะเกียงเริ่มริบหรี่ ภิกษุองค์แรกทนไม่ได้ ร้องตะโกน ให้ใครมาเทน้ำมัน องค์ที่ ๒ ทวงสัจจะ"ไหนว่าจะไม่พูดเอ่ย?" องค์ที่ ๓ ยิ้ม..รำพึงสบายๆ"มีแต่เราเท่านั้นที่ยังไม่ได้พูด!" "รู้ตน"ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่การน้อมรับคำติเตียน คำสั่งสอนได้ "สภาพรู้ตน" จะเริ่มเบ่งบาน ในโลกนี้ยังมีสิ่งต่างๆอีกมากมาย ที่อายนะของเรา "ผิดพลาด" รับผัสสะไม่ถูกต้องตามความเป็นจริง "โรคประสาทหรือเปล่า?" เตือนตนไว้แหละดี หากทุกข์กระจุ๊กกระจิ๊ก ทุกข์สารพัดสารเพ ถามตัวเองเป็นอาการโรคประสาทไหมเนี่ย? แม้ไม่เป็นก็จะได้หายคึกคะนอง..หายเพ่งโทษผู้อื่น...หายซ่าส์! ใครจะอย่างไรก็ช่างเขา จับ "อกุศล" ในตัวเราให้ทันดีกว่า "โรคประสาทหรือเปล่า?" "ถ้าจะใช่นะเรา!" คิดแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน จิตใจจะได้อ่อนโยน ไม่มองคนด้วยสายตาขวางๆ! (ดอกหญ้าอันดับที่ ๑๐๑ พฤษภาคม-มิถุนายน ๒๕๔๕ ฉบับ จุดเทียนพรรษา) |