ผัวเมียทะเลาะเอาชนะ พี่น้องทะเลาะไม่เลิก เพื่อนฝูงทะเลาะไม่เสร็จ ยอมไม่เป็นก็เย็นไม่ได้ หากยอมเป็นก็เย็นสบาย...

ยอมแบบนี้ คือ ยอมในอารมณ์ อย่าตอบโต้ อย่าวุ่นวายหาเหตุผลมาหักล้าง

แต่ "ยอมรับ" เป็นอีกรูปแบบแห่งความเย็น เป็นมิติใหม่แห่งการยอม

เสียงระฆังในโบสถ์ดังแหง่งหง่าง หลวงพ่อ เริ่มพิธีกรรม "ท่านจะยอมรับเขาเป็นสามี(ภรรยา) หรือไม่?"

"ยอมรับครับ (ค่ะ)"

"ยอมรับ" ย่อมหมายถึงชะตากรรมเริ่มเปลี่ยนแปลง ต่อแต่นี้ใช่จะสุขอย่างเดียว ทุกข์ สูเจ้าจงเอาไปด้วย !

หลายครั้งที่จิตใจว้าวุ่น "ทำไมถึงเป็นอย่างนี้?"

"เอ๊ะ! ขนาดนี้เชียวเหรอ?" "มันเป็นอะไร ของมันวะ?"

"ยอมรับ" เพียง ๒ พยางค์ นรกก็จะหายวับในพริบตา !

ทุกข์ใจวันนี้เพราะคนที่เกี่ยวข้องมักจะทำในสิ่งที่เราคาดไม่ถึง มีนิสัยที่เราไม่ชอบ ไม่พึงปรารถนา !

"ยอมรับ !" ที่รุ่มร้อนก็ผ่อนคลาย

ไหนๆ ก็ไหนๆ นิสัยคนใช่จะเปลี่ยนกันง่ายๆ

"คน" มีตัวอักษร "ควาย" กับ "หนู" แปลว่านิสัยสัตว์หลายตัวอยู่ในคนเดียวกัน อย่างน้อยก็ "โง่" กับ "จุกจิก"

อันคนเราหาส่วนดีอย่างเดียวคงตายเปล่า จงเลือกเอาส่วนดีเขามีอยู่ เป็นประโยชน์ต่อโลกบ้าง ยังน่าดู ส่วนไม่ดีอย่าไปรู้ของเขาเลย...

ส่วนไม่ดีถ้ารู้เข้า ก็ต้องทำใจยอมรับ

แต่ละคนต่างมีเอกลักษณ์ มีบุคลิกนิสัยเฉพาะตน นิสัยบางอย่างของเขาเรารำคาญใจ นิสัยบางอย่างของเราเขาก็รำคาญเหมือนกัน

เมื่อตัวเองยังมีหลายอย่างไม่ถูกใจ แล้วจะให้คนอื่นเป็นอย่างที่เราหวังได้อย่างไร?

ชีวิตแต่ละชีวิตมีที่มาแตกต่าง เรียนรู้วิวัฒนาการ สั่งสมประสบการณ์ ต่างชีวิตย่อมต่างประสบการณ์ การเอาตัวรอดจึงมีหลากหลายรูปแบบ

สัญชาตญาณการเอาตัวรอดปลอดภัย ค่อยๆ หล่อหลอมให้แต่ละคนมีจุดเด่นของใครของมัน

จุดด้อยก็ของใครของมันเช่นเดียวกัน

"ยอมรับ" หมายถึง การเคารพในความแตกต่าง แม้ในสิ่งที่ขัดแย้ง

"ยอมรับ" หมายถึง จำนน ไหนก็ไหนๆ คิดมากก็ปวดสมอง ใจกว้าง ยอมรับชะตากรรมที่เกิด ให้ได้ดีกว่า

"ยอมรับ" ในความแตกต่างประดุจดอกไม้นานาพันธุ์

ความแตกต่างคือความสวยงามของชีวิต

อย่าเผด็จการ อย่าหวง อย่าปิดกั้นในความเป็นตัวของเขา

"ยอมรับ" ประดุจมนตรา เพียงระลึก สโนไวท์ ก็จะตื่นจากความหลับใหล ไม่ต้องพึ่งพาเจ้าชายองค์ไหน

สังคมมนุษย์ประดุจสัตว์หลากหลายในป่าใหญ่ บ้างก้าวร้าว บ้างอ่อนโยน บ้างแข็งกระด้าง บ้างอ่อนหวาน บ้างแข็งแกร่ง บ้างอ่อนแอ

กวางก็จะมีนิสัยแบบกวาง
กระต่ายก็เป็นกระต่าย
เต่าก็ย่อมเป็นแบบเต่า
เสือก็ย่อมมีนิสัยแบบเสือ

ป่าคอนกรีตเต็มไปด้วยลีลาแห่งชีวิต มากมายด้วยตัวโน้ต

ความแตกต่างก่อเกิดความไพเราะเพราะพริ้ง ความสวยงาม

คนเอาแต่ใจ จะพยายามคาดหวัง นึกคิดให้ทุกคนเป็นอย่างที่ตัวเองต้องการ

ราชันย์ จักรพรรดิ์ อาจทำได้เพราะมีอำนาจล้นฟ้า ใครทำไม่ถูกใจก็ประหารให้หมดสิ้น

แต่ชีวิตมิใช่ความฝัน มันเป็นความจริง เป็นความแตกต่างที่ต้องมาใกล้ชิด...คบหา...ผูกพัน

เป็นฟ้าลิขิต !

"ยอมรับ" มันก็ได้แค่นี้ เขาได้แค่นี้ เขาเป็นอย่างนี้เอง

"ยอมรับ" ระวังหลงตัวเป็นพระพรหม จะสร้างโลก สร้างมนุษยฺ์ให้ถูกใจ ตรงสเป็ค !

เราไม่ใช่พระเจ้า เมื่อพระเจ้าสร้างมนุษย์ ย่อมมีความแตกต่างในลีลา

อดัมกับอีฟต้องปรับตัวเข้าหากัน

เรา-เผ่าพันธุ์แห่งลูกหลานยืนแข็งกระด้าง ได้อย่างไร หัดเข้าใจ หัดเห็นใจในความเป็นตัวเขาบ้าง

โลกียะ-ยิ่งอยู่นาน ยิ่งเห็นข้อบกพร่อง ยิ่งรังเกียจ!

โลกุตระ-ยิ่งอยู่นาน ยิ่งเห็นข้อบกพร่อง ยิ่งเห็นใจ !

เรารู้สึกอย่างไร คนอื่นเขาก็รู้สึกอย่างนั้น เราเองก็มีข้อบกพร่องถมไป

หากไม่หนักหนา จงยอมรับความเป็นตัวของเขาเถอะ

ได้โปรด ! เพื่อความร่มเย็นของหัวใจ

-ดอกหญ้าอันดับที่ ๑๐๙ กันยา-ตุลา ๒๕๔๖-