สมัยเด็กๆ เคยได้ยินพ่อปรารภกับแม่เรื่อง "พระยากินรำ"
สงสัย ไม่กล้าถาม ทำไม ขุน-หลวง-คุณพระ กินไม่ได้หรือไง?
ความสงสัยติดอยู่ในสมอง พ่อมาด่วนจากไปเสียก่อน
"พระยากินรำ" จึงร่ายรำอยู่ในความนึกคิดจนบัดนี้

ไม่ได้การ จำต้องเข้าป่า เอ๊ย! เข้าห้องสมุด หรือหอสมุดแห่งชาติ (สำนึกผมเป็นสำนวนลิเก กรุณาอย่าสงสัย) ได้เรื่อง (ความจริงหลายเรื่อง) มีตำราเกี่ยวกับ "รำ" หลายเล่มที่กินแล้ว "อายุเป็นตัวเลข" เท่านั้น จำต้องนำมากราบเรียนท่านผู้อ่านเห็นจะดีเป็นแน่ (ยังติดลิเก ก็ผมไปผักไห่ บ้านเกิดมา) ความมีว่า "พระยากินรำ" เป็นนายแพทย์ครับ รักษาคนไข้ท้องผูก (ใครเรียกว่าท้องผูกไม่ทราบ เอาเชือกผูกท้อง ผูกตรงไหน ผมคนไข้สงสัยครับ)

พระยากินรำ นายแพทย์ท่านนั้น นั่งตรองนอนตรองเป็นนาน ท่านว่าน่าจะมียาไทยหรือ สมุนไพรไทยหรืออาหารธรรมชาติที่กินแล้วช่วยให้การขับถ่ายดีขึ้น เพื่อรักษาคนไข้ที่มีอาการนี้โดย ไม่ต้องใช้ยาฝรั่ง

คนไข้ที่เป็นริดสีดวง ๑
คนไข้ที่ผนังลำไส้ใหญ่โป่ง ๑
คนที่กินน้ำวันละแก้วสองแก้ว ๑ ฯลฯ

พวกนี้ ๒-๓ วันถ่ายครั้ง ถ่ายครั้งใดใช้เวลานานผิดคนอื่น ยามถ่ายจะมีวัตถุกลมๆ แข็งๆวิ่งจู๊ดคล้ายโจรหนีตำรวจ วัตถุนี้พยายามวิ่งออกมาจากทวารด้วยความลำบากสุดสุด (ลงคอห่านไป) หากมันพูดได้มันจะระล่ำระลักว่า ลาก่อนนะนาย (ปุ๋ม)

พระยากินรำ (นายแพทย์) ตรวจคนไข้คลำไปมาตรงช่วงท้อง (หนักเบาจนคนไข้จั๊กจี้) สักครู่ ท่านหยิบใบสั่งขึ้นมาเขียน แทนที่จะเป็นภาษาฝรั่งกลับเป็นอักษรไทยตัวบรรจง

คนไข้รับมาอ่านด้วยความขอบคุณ หมอสั่งให้คนไข้กิน "รำ" ตาฝาดหรือเปล่านี่ (คนไข้รำพึง)

หมอสั่ง "รำ" ให้กิน (หัวเราะฮึๆ ในใจ)

หมอเงยหน้าจากการเขียนใบสั่ง กล่าวเบาๆ ต่อหน้าพยาบาลผู้ช่วยว่า

"คุณไปที่โรงสีแถวท่าน้ำหวั่งหลี มีโรงสีแยะ เขาสีข้าวเสร็จ เครื่องสีจะแยกรำออกมา ทางหนึ่ง อย่ารอช้า ขอซื้อมาสักกระป๋องโอวัลติน เขาอาจไม่คิดเงินก็ได้ นำมาตากแดด ๒-๓ แดดให้แห้งสนิท ปิดฝาใส่ตู้เย็นไว้กิน ๑ ช้อนโต๊ะหลังอาหาร ๓ เวลา เช้า กลางวัน เย็น ผสมในน้ำชา กาแฟ นมเปรี้ยว นมสด น้ำส้มสด ได้ทั้งนั้น (ห้ามนำช้อนเปียกๆ ตัก เพราะความชื้นจะทำให้รำขึ้นรา) ใช้ช้อนกาแฟคนก่อนกิน เพื่อให้รำกระจาย ไม่นอนก้น หากเกิดมีเศษรำ ติดลำคอ ให้ดื่มน้ำเปล่าตามลงไป

ห้ามลืม ห้ามเว้น หมอเตือนคนไข้อย่างหวังดี มั่นใจใน "รำ" ยาขนานใหม่ อีกประการหนึ่ง หากกินวันละ ๓ เวลาจะมีความรู้สึกอิ่มอยู่เสมอ แคลอรี่ไม่มีทาง เพิ่มมากนัก ตรงกับความต้องการ ของผู้ประสงค์ลดน้ำหนัก

๗-๑๐ วันผ่านไป สังเกตดูจะมีความกระชุ่มกระชวยเกิดขึ้น เพราะเครื่องจักร (ร่างกาย) กลับมาทำงานได้อย่างเดิม

คนเป็นโรคไต โรคเบาหวาน ก่อนกินรำควรปรึกษาแพทย์ หากแพทย์หมั่นไส้ อาจปฏิเสธ ไม่มีความเห็น

การกินรำมีหลายวิธี เช่น กินแห้งแล้วตามด้วยน้ำหรือน้ำส้ม

อู๊ดๆๆๆ เสียงหมูร้องครับ มันฉุนจัด ทำไมมนุษย์มาแย่งรำมันกิน มันว่า เออ ช่างค้นคว้า นักนะ มันถามต่อไป แล้วผสมหยวกกล้วยลงไปด้วยอ๊ะเปล่า

เข้าเรื่องดีกว่าครับ วิธีกินรำ (ต่อ) ผสมกับเครื่องดื่มที่กินประจำหลังอาหารเช้า

ผสมลงไปในข้าวที่กำลังหุง สุกแล้วข้าวขึ้นลาย นึกว่าหลานเอาพริกไทยมาป่นเทเล่น

ผสมกับนมเปรี้ยว (โยเกิร์ต) ผสมกับน้ำแกง หรือน้ำจิ้ม

ผสมลงไปในแป้งทำขนมปังก่อนเข้าเตาอบ (ทำเองที่บ้าน)

๗ วัน จากนารีเป็นอื่น เอ๊ย ไม่ใช่ครับ (แหม ผมชอบเอาความหลังมาแฉซะจริง) ๗ วัน เห็นประโยชน์จากการกิน "รำ" ธรรมชาติให้มาแล้วมนุษย์โง่ เอามันออกไปให้หมูกิน

นอกจากมีฤทธิ์พิชิตโรคอ้วน (เล็กน้อย) แล้ว คนเป็นริดสีดวงเวลานั่งถ่าย ก็นั่งร้องเพลง ได้สบายแฮ

ข้อควรปฏิบัติเมื่อกินรำตามพระยา ควรงดกินน้ำตาลบริสุทธิ์ หรือผลิตภัณฑ์ ที่มีน้ำตาล เข้มข้น เช่น ลูกกวาด ไอศกรีม ลูกตาลหรือมันสำปะหลังเชื่อม เพราะน้ำตาลบริสุทธิ์ จะไปเปลี่ยนชนิดของแบคทีเรียในลำไส้ เมื่อเปลี่ยนแล้ว มีโอกาส ที่จะเป็นมะเร็งสูงขึ้น ทั้งยังออกปากชวนเจ้าโคเลสเตอรอล (ไขมัน) ให้เดินขบวน สู่กระแสเลือดโดยง่าย

กินข้าวกล้อง ข้าวโอ๊ต ข้าวสาลี ข้าวโพด ผักสดประจำ ผลไม้ต้องปอกเปลือก ให้บางที่สุด จะได้มีกากติดไว้บ้าง ยกเว้นทุเรียนกับระกำ ไม่กินผลไม้แปรรูป เช่น สับปะรด มะม่วงกวน (รวมขออย่าให้เมียกวน...) กินผัก ผักมีกาก แต่สู้พืชทั้งเมล็ดไม่ได้ มีกาก มากกว่า ผักไร้สารเคมี ผักข้างรั้ว ผักตามป่า ควรหามากิน เม็ดทานตะวัน เม็ดฟักทอง เม็ดแตงโม (ภาษาจีนเรียกเม็ดกวยจี๊) เม็ดแมงลัก ข้าวโพดคั่ว พวกนี้ กินบ่อย ช่วยให้ขับถ่ายง่าย

วิเศษสุด การกินรำช่วยให้อุจจาระไร้กลิ่น เพราะ

๑. การแตกตัวของกรดน้ำดีมีน้อย
๒. แบคทีเรียของคนกินกากน้อยแตกต่างกับแบคทีเรียของคนกินรำ (กากมาก) กากจะครูด เอาสิ่งโสโครกที่ร่างกายไม่ต้องการออกไปได้บ้างตามสมควร
๓. โน่นอะไร! เห็นไหวๆ อ๋อ ยมทูตยืนกวักมือเรียกเพราะท่านรู้ว่า โลกมนุษย์ ไม่น่ารัก อย่างแต่ก่อน ด้วยผักและอาหารมีสารตกค้างอากาศเป็นพิษ จิตเต็มไปด้วย ความเครียด เฉียดไปเฉียดมากับการจราจรที่แน่นเอี้ยด แล้วก็จากคนดื่มสุรา ขับข้ามเลนมาชน ท่านยมทูตเลยคิดหวานคอ เฝ้าเปิดบัญชีรายชื่อจะเรียกผมท่าเดียว

ยังก่อน ผมหลบ หลีก เลี่ยงสิ่งเหล่านี้ได้เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ ท่านผู้อ่านล่ะครับ หลบ หลีก เลี่ยงเหมือนผมไหม? หากทำเหมือนผม รอก่อนท่านเพชฌฆาตผู้ใจดี ผู้เขียนเพิ่ง ๖๗ (ห้ามกลับตัวเลข) กำลังกินกระชายดำพิสูจน์ความแข็งแรงอยู่ ครับกระผม ๑๒๐ เมื่อไหร่จะไป... แฮ่ะๆ ท่านอย่าใจร้อน โธ่ ! เกิดยาก ตายง่าย ดูกระไรอยู่ ท่านยมทูต ผู้เมตตา (แน่ะใช้วาจาคอรัปชั่นกับ ท่านยมทูตเป็นด้วย) จบดีกว่า