|
คุณครูในดวงใจ - ฆวาลา - คุณครูในดวงใจคือ อาจารย์จงดี ใจตรง ท่านเป็นอาจารย์ที่ไม่ค่อยพูด นักเรียนมัก เกรงกลัว เพราะอาจารย์ดุ แต่ที่จริงแล้ว อาจารย์ใจดีมากๆ ฉันได้รู้จักอาจารย์ เพราะพี่พูด ให้ฟังเสมอว่า ท่านเป็นคนที่ดุมาก ฉันก็รู้สึกกลัวท่าน ตามไปด้วย ทั้งที่ยังไม่เคยเห็น ตัวจริงของท่านเลย จนมาวันหนึ่ง ฉันเข้าไปฝ่ายวิชาการกับเพื่อน แล้วก็ได้เจอท่าน ท่านพูดกับฉันว่า "ถ้าไม่เคยทำได้ ก็ต้องทำ ให้มันได้สิ" เรื่องที่พูดก็คือ เรื่องเกรด จากนั้นฉันก็พยายามทำตามท่านบอก และฉันก็ทำได้สำเร็จ ฉันค่อยๆ สนิทกับท่าน และรัก ท่านมากขึ้นๆ แต่ตอนนี้ ท่านย้ายโรงเรียนไปแล้ว ตอนที่ฉันติดจุฬาฯ ก็โทรไปบอกท่าน ท่านดีใจด้วย และบอกให้ฉันพยายามทำ ให้ดีที่สุด ฉันรู้สึกขอบคุณท่านมาก ที่ท่านเป็นเหมือนพลังใจให้ฉันมาตลอด * น.ส.ลัดดาพร สุทธสะ กว่าจะมาเป็นเราในวันนี้ ชีวิตต้องผ่านอะไรมามากมาย ผ่านบททดสอบความอดทน สิ่งต่างๆ ที่เราพบมา ไม่ว่าจะเป็นเสียงหัวเราะ เสียงร้องไห้ เสียงกระซิบเบาๆ จากใคร คนหนึ่งในยามท้อถอย หมดกำลังใจ ดิฉันเคยมีช่วงเวลาที่ท้อสุดๆ จนคิดอะไรไม่ออก ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร จนในที่สุดก็หาทางออก ได้ด้วย คำแนะนำ จากแม่พิมพ์ของชาติ ผู้เสียสละเพื่อให้เด็กไทย มีการศึกษา ดิฉันเป็นเด็กยากจน การเรียนพอใช้ มีความฝันอยากเรียนสูงๆ และมีคุณภาพ แต่เพราะ ความจน ในเวลานั้น ณ จุดนั้นอะไรๆ ก็โถมเข้ามาในชีวิตพร้อมกัน ไม่ว่าจะปัญหา ครอบครัว การเรียน และเพื่อน ดิฉันท้อมาก จับต้นชน ปลายไม่ถูก จนในที่สุด ได้มาพบกับ คุณครู ผู้ซึ่งทำให้เราเป็นเรา ในวันนี้ได้ อย่างสง่าผ่าเผย และแข็งแกร่ง ท่านผู้ผ่านอะไรมาหลายอย่างที่เราไม่เคยรู้หรือมีประสบการณ์ เมื่อมีปัญหาท่านเป็นแม่ เป็นเพื่อน ของเราได้ ท่านทำให้เรา กลายเป็นคนที่กล้าตัดสินใจ รู้จักคิด รู้จักการอยู่ ในสังคม และปรับตัวด้วยการสอน แง่คิดต่างๆ ดิฉันภาคภูมิใจมากที่ได้เขียนชื่อท่าน คุณครูอัมพร นิลผาย ครูจากโรงเรียนบัวขาว ดิฉัน และเพื่อนๆ เรียกท่านว่า "แม่" ได้อย่างเต็มปาก ทุกคนที่ได้สัมผัสกับไออุ่น แห่งความเป็น แม่พิมพ์ของชาติ จากท่าน รู้สึกได้ อย่างยาก ที่จะบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ กว่าดิฉันจะยืนหยัดได้จนถึงทุกวันนี้ คุณครูเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เป็นดิฉันในวันนี้... * เคารพและศรัทธา... คุณครูในดวงใจของข้าพเจ้าคือ อาจารย์เตือนใจ ที่สอนคณิตฯ ตอน มัธยมศึกษาปีที่ ๖ อาจารย์จะสอน นักเรียนด้วยหัวใจที่อยากจะให้นักเรียนได้ความรู้จริงๆ อาจารย์รัก และ หวังดีกับ พวกเรามากๆ ไม่เพียงแต่สอน วิชาการเท่านั้น การดำเนินชีวิตอาจารย์ก็สอน บ่อยครั้งที่พวกเรา ทำให้อาจารย์ต้องร้องไห้ แต่เราก็ ไม่สำนึกผิด หลังจากนั้นไม่นาน จึงรู้ว่าพวกเราผิดจริงๆ และไปกราบขอโทษอาจารย์ ข้าพเจ้ารักอาจารย์ท่านนี้จริงๆ ท่านสอนให้ข้าพเจ้ามีพลัง มีความพยายามในการเรียน และการใช้ชีวิต อาจารย์ประเสริฐมาก ทุกคำสอนของอาจารย์ จะอยู่ในใจไม่มีวันลืม * อุมาภรณ์ ปานฉิม คุณครูในดวงใจของผมคือ คุณครูนงนุช แหมา สอนวิชาพุทธศาสนา ท่านเคยเป็นอาจารย์ ประจำชั้นผม ตอน มัธยมศึกษาปีที่ ๓ ห้อง ๓ ท่านเป็นอาจารย์ที่ ใจดีมาก รอยยิ้ม ของท่านแสนสดใส และเปี่ยมด้วย ความจริงใจ ท่านสามารถ เอาชนะใจผมและเพื่อน ที่แสนจะดื้อได้ทั้งห้อง ห้องเรารักครูนงนุชมาก ครูใช้ความดี และความเห็นอกเห็นใจ นักเรียน ช่วยสอนแม้เพื่อนๆ ในห้องเรียนทำผิด ครูก็ยังตักเตือนด้วย "รอยยิ้มสดใส" เหมือนครูจะบอก ความนัยว่า ครูให้อภัยลูกศิษย์เสมอ ครูมีอายุพอสมควร ท่านจึงเข้าใจและยอมรับพฤติกรรมของพวกเราได้ ความจริงที่เรา ไม่กล้าดื้อรั้น กับครู และเชื่อฟังครูมาตลอด เพราะครูเป็นคนที่ดีมาก ดีเกินกว่าที่จะมี ลูกศิษย์ ไม่เอาไหน อย่างพวกผม ผมและเพื่อนจึง "ละอายใจ ทุกครั้งที่จะทำความผิด" ผมและเพื่อนกลัวครูเสียใจ ปกติแล้ว ครูไม่ต้องสนใจ พวกเรา ดีอย่างนี้ก็ได้ แต่ครูกลับ สนใจเราเหมือนลูก พวกเราทั้งห้อง จึงพร้อมใจเรียกว่า "แม่" และ ที่ประทับใจที่สุด ของผมคือ ครูเป็นอาจารย์คนแรกที่เรียก ชื่อเล่นผมอย่างสนิทคุ้นเคย ซึ่งอาจารย์ ท่านอื่นๆ ชอบเรียกแต่ชื่อจริง หรือไม่ก็บอกว่า จำไม่ค่อยได้ นักเรียนเยอะ แต่ครูท่านนี้ กลับจำชื่อ ลูกศิษย์ ของครู ได้ทุกคน แปลกนะ... เจอครูทีไร ครูก็จะมาทักทายก่อนทุกที ยิ่งดีใจมากๆ ครูก็จะโอบกอดนักเรียน ซึ่งผมก็จำได้ว่า ครูก็เคยโอบกอดผมครั้งหนึ่ง มันเป็นความทรงจำ ที่ดีมาก และครูจะอยู่ในใจผม ตลอดไป * มนัส นันตาบุตร ตอนประถมศึกษา ประทับใจ อาจารย์ประสิทธิ์ แก้วไพฑูลย์ มาก คุณครูสอนวิชา คณิตศาสตร์ ทุกเช้า คุณครูจะให้ท่องสูตรคูณก่อนเรียนโดยไล่เป็นรายบุคคล ถ้าท่อง ไม่ได้ก็จะถูกตีมือ ด้วยไม้เรียว ถ้าใคร ไม่ทำการบ้าน ก็จะถูกตีที่ก้น ทีแรกรู้สึกไม่ชอบ ครูคนนี้มากเลย เอะอะอะไรก็ตี เมื่อจบประถมศึกษาปีที่ ๖ ได้ เข้าไปเรียน มัธยมศึกษาปีที่ ๑ ที่ตัวจังหวัด จึงได้รู้ว่า ที่ครูให้ทำ ล้วนแต่เป็นประโยชน์ต่อเรา สอนให้เรา มีพื้นฐานที่ดี มีวินัย มีความรับผิดชอบ ครูสอนหลายๆ อย่างให้หนู ซึ่งหนูจะไม่มีวันลืม * น.ส.เสาวลักษณ์ สัมพันธ์ คุณครูในดวงใจของดิฉันคือ อาจารย์สุวลี ทองเรืองกิตติ ซึ่งเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของ ดิฉันเอง อาจารย์ จะคอยแนะนำ เรื่องการเรียน การประพฤติปฏิบัติตนอยู่เสมอ อาจารย์จะทุ่มเทกับ การสอนนักเรียนมาก ไม่ว่าจะเป็น วันเสาร์อาทิตย์ หรือวันหยุด หากนักเรียนเรียนไม่ทัน อาจารย์ก็จะมาสอนให้ ที่โรงเรียน อาจารย์จะคอย ตักเตือน ดิฉันและเพื่อนๆ หากทำผิด และสนับสนุนทุกเรื่อง ที่เป็นประโยชน์ต่อพวกเรา ใครมี ปัญหาอะไร ไม่ว่าจะเป็นปัญหาทางบ้าน ปัญหาส่วนตัว หรือการเรียน อาจารย์จะให้ คำแนะนำ เป็นที่ปรึกษา ให้เสมอ * ปริศนา ร้อยแก้ว ขอขอบคุณอาจารย์ดำรง ที่ให้คำปรึกษาใน ด้านการเรียน พยายามติวฟิสิกส์ให้หนู ได้รับความรู้ ทำข้อสอบ เอ็นทรานซ์ได้ รวมทั้งติวกลางภาคและปลายภาคให้เสมอ เป็นผู้ให้กำลังใจ ในการใช้ชีวิต ทั้งเรื่องเพื่อน เรื่องเรียน ทุกครั้งที่หนูมีปัญหา ท่านก็จะ สละเวลาให้หนู แม้บางครั้งจะติดธุระสำคัญ ให้แบบฝึกหัดฟรีๆ เพื่อให้ได้ ความรู้ อย่างแท้จริง และคอยดีใจกับข่าวดีของหนูเสมอ ท่านให้โดยไม่เคยเรียกร้อง เงินทอง ตอบแทน ท่านพูดเสมอว่า สิ่งที่สำคัญคือการสอนให้นักเรียนได้ความรู้ ไม่ใช่ได้เงิน ค่าสอนเพิ่ม หนูจะจดจำ และระลึกอยู่เสมอว่า ท่านมีบุญคุณต่อหนูเพียงใด หนูอยาก ขอบคุณท่าน จากใจจริงค่ะ * น.ส.เจนจิรา ชาญชัยรัตนชัย คุณครูที่หนูเคารพรักมากที่สุดคือ อาจารย์ประนอม ท่านสอนวิชาเคมี ในระดับชั้น มัธยมศึกษาปีที่ ๔ เป็นคนใจดี มากๆ และมีน้ำใจต่อศิษย์ทุกคน หนูยังจำได้ตอนที่เรียนวิชาเคมีกับท่าน ท่านพูดไพเราะมาก ทำให้หนู ไม่รู้สึกกลัว จนกระทั่ง ขึ้นชั้น มัธยมศึกษา ปีที่ ๕ แม้จะไม่ได้เรียนวิชาเคมีกับท่าน แต่ท่านยังคง ถามไถ่อยู่ตลอดว่า เคมี ม.๕ เรียนยากไหม เรียนได้หรือเปล่า ต้องตั้งใจเรียนนะ ขยันๆ หน่อย หนูจะรู้สึกดีและอบอุ่นมาก เวลาหนูเดินผ่านท่าน หนูจะสวัสดีทักทายท่านเสมอ และท่านก็จะตอบสวัสดีหนู พร้อมด้วย รอยยิ้มที่เอ็นดู ตอนหนูเรียนมัธยมศึกษาปีที่ ๖ ท่านก็ยังคงถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ และเรื่องการเรียน ของหนู อยู่ไม่ขาด ทำให้หนูรัก และเคารพท่านมากๆ ตอนหนูจบมัธยมศึกษาปีที่ ๖ หนูได้นำดอกกุหลาบไปให้ และกล่าว คำอำลาท่าน ขอบคุณท่าน ท่านก็อวยพร ให้หนู พยายามตั้งใจเรียน เพราะมันยากมากๆ และให้ประสบความสำเร็จ ดังที่ดาดหวังเอาไว้ สิ่งเหล่านี้ยังอยู่ในความทรงจำของหนูตลอดมา สิ่งเดียวที่อยากจะบอกท่านคือ ขอขอบคุณ อาจารย์ประนอม มากๆ ค่ะสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง และความหวังดี ที่อาจารย์ มอบให้หนูตลอดมา * น.ส.ปนัดดา โสะหาบ คุณครูในดวงใจ อาจารย์ สุวรรณี พรหมประสิทธิ์ ( ครูอ้อย) ครูท่านนี้เป็นครูที่มีน้ำใจ ช่วยเหลือ ข้าพเจ้า ทั้งในด้านวัตถุ และความรู้ ตั้งแต่ก่อนเข้าเรียนชั้นมัธยมศึกษา ปีที่ ๑ ครูคอยถามเสมอว่า การเรียน เป็นอย่างไรบ้าง ครูเป็นคนขยัน เรียนเก่ง ตั้งใจ นิสัยดี เรียบร้อย ครูสอนให้นักเรียนเข้าใจ เพื่อนำไป ปฏิบัติจริงๆ ครูเล่าเรื่องในอดีตเกี่ยวกับ การเรียนของครูให้ฟัง ทำให้เราพยายาม จะทำให้ได้แบบครู เวลาข้าพเจ้าเครียด ท้อ ครูก็คอยเตือนอยู่เสมอ ถึงขณะนี้เป็นลูกศิษย์ครูมาเกือบ ๗ ปีแล้ว ได้อะไร จากครู หลายอย่าง และต่อไป จะหาโอกาสตอบแทนครู แม้จะไม่ใช่วัตถุ แต่ด้วยใจก็ยังดี เพื่อครู จะได้รู้ว่า ข้าพเจ้า ยังเป็นลูกศิษย์ครูอยู่เสมอ * น.ส.อุไรวรรณ ไหววิจิตร คุณครูในดวงใจคือครูอ้วน ท่านสอน EEc IQ MATH คณิตคิดในใจ ผมไปสมัครเรียนคอร์สนี้ ประมาณ ๖ ปีที่แล้ว ๒ คอร์สเริ่มต้น ตอนแรกยังไม่ได้เรียนกับครูอ้วน แต่น้องชายเล่า ให้ฟัง ท่านสอนสนุกดี มีของรางวัลด้วย แล้วผมก็จะได้อยู่บ่อยๆ เพราะคะแนนดีที่สุด ในห้อง พอจบ ๒ คอร์สแรก ผมก็ไม่คิด ที่จะเรียนคอร์สต่อไป เพราะขาดแคลนทุนทรัพย์ แต่ครูอ้วนชวนผมไปเรียน โดยไม่ต้องจ่ายค่าเทอม ครูอ้วนใจดีมาก ตอนนี้ ท่านไม่ได้สอนที่ EEc แล้ว แต่ผมก็ไปเยี่ยมครูอ้วนบ่อยๆ บอกข่าวเรื่องการสอบ เอ็นซ์ทรานต่างๆ ซึ่งพอ ครูอ้วน รู้ว่าติดก็ดีใจ ไปกับผมด้วย และรับฟังปัญหา ของผมเสมอ ครูแหม่ม อาจารย์กาญจนา สนธิโพธิ์ อาจารย์หมวดคณิตศาสตร์ โรงเรียนนครสวรรค์ ครูแหม่ม (อาจารย์แหม่ม) ซึ่งเป็นอดีต อาจารย์ประจำชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕/๑ เป็นอาจารย์ ที่ดูเหมือนจะดุ แต่จริงๆ ใจดีมาก เป็นคนที่ทำให้ ระบบระเบียบการคิดคำนวณ ในวิชา คณิตศาสตร์ของผมดีขึ้น ทำให้ผม รักและชอบเรียน วิชานี้มากขึ้น อาจารย์เข้าใจนักเรียน เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาที่ดีมาก วิธีการสอนของอาจารย์ ที่ผมประทับใจ ก็คือ การให้นักเรียน มีส่วนร่วม ออกมาแสดงวิธีคำนวณคณิตศาสตร์ บนกระดานดำ หน้าชั้นเรียน ซึ่ง วิธีนี้ ทำให้ผม เรียนวิชานี้ดีขึ้น เข้าใจมากขึ้น เป็นเหตุที่ทำให้ผมรักวิชา คณิตศาสตร์มาก * วัชรา เมฆอรุโณทัย ขอบคุณ...พระคุณครู * นิรันดร์ มงคลการ การก้าวเข้ามาในประโคนชัยพิทยาคม ให้อะไรหลายอย่าง รวมทั้งยังให้คุณครูที่รักดูแล เอาใจใส่ศิษย์ เช่น คุณครูนิฏฐา กัลยาประสิทธิ์ และคุณครูอุบลวรรณ ภูผาจง ท่านเป็น อาจารย์ที่ปรึกษา ของเราชาว ๖/๑ มาตั้งแต่ มัธยมศึกษาปีที่ ๔/๑ ท่านดูแลเอาใจใส่ พวกเรา ดีมาก เราทุกคนในห้อง รักท่านทั้งสองคน จะเรียก ท่านว่าแม่ แม่จะคอยว่า คอยสอนเรา ให้เราเป็นเด็กดี ให้คำแนะนำในเรื่องต่างๆ ใครมีความทุกข์ ก็จะเข้าไปเล่า ให้ท่านฟัง แม่ช่วยให้กำลังใจ ให้คำแนะนำในการแก้ปัญหา แม่ให้ความเป็นกันเอง กับพวกเรา ทุกคนมาก และท่านทั้งสอง ก็เคยไปเยี่ยมบ้านของลูกๆ ทุกคนมาแล้ว รวมทั้งบ้านของหนู ที่อยู่ไกลออกไป อีกกว่าหกสิบกิโลเมตร แม้ถนนหนทางทุรกันดาร ท่านก็ไป และเป็นครั้งที่สอง ที่ท่านจัดให้พวกเราในห้อง ไปปิกนิก ที่บ้านของหนู ท่ามกลาง ภูเขา แม่น้ำ ด้วยงบของท่านทั้งสอง พวกเรายิ่งรักท่าน มากขึ้นทุกวัน จนถึงเวลาที่ คุณแม่นิฏฐา ต้องลาออกจากราชการ เพราะต้องไปบริหารโรงเรียน ของท่านเอง ที่ก่อตั้ง นานหลายปี พวกเรามีความผูกพันกับท่านมาก จำได้ว่าวันนั้นเราชาว ๖/๑ ทำให้คนหลายคน ในโรงเรียนร้องไห้ เพราะซึ้งใจ เรา ๖/๑ ร่วมกันร้องเพลง ประสานเสียง "ครูในดวงใจ" มอบให้แก่อาจารย์นิฏฐา แม่คนที่ ๒ ของพวกเรา บรรยากาศ การอำลาวันนั้น แต่ละคนจะเข้าไปกราบตักแม่นิฏฐา และร้องไห้ ท่านจะให้พรเรา ทุกคน โดยเฉพาะหนู แม่เป็นห่วงมาก อยากให้ ได้เรียนต่อเพราะทราบถึงฐานะของหนูดี หนูกอด แม่นิฏฐา ร้องไห้ บรรยากาศ วันนั้นยังแจ่มแจ้งในใจเสมอ หนูรักท่านมาก เวลาว่าง ในตอนเย็น เราก็จะรวมกลุ่มกัน ไปเยี่ยมแม่ทั้งสอง ที่บ้านเสมอๆ หนูดีใจมาก ที่ได้ ตอบแทนบุญคุณท่าน ได้ทำสิ่งที่ทำให้ท่านภูมิใจ คือการสอบติด โครงการจุฬาชนบท เมื่อท่านรู้ ท่าน ดีใจกับหนูมาก หนูอยากบอกท่านว่า ท่านทั้งสอง จะเป็นครูในดวงใจ ของหนู ตลอดไป * น.ส.อรพรรณ จันทร์ดิษฐ์ ตั้งแต่ชั้นประถม ผมรู้สึกดีใจที่ครูหลายคนดูแลเอาใจใส่ผม จนสามารถอ่านออก เขียนได้ ท่านแรกคือ ครูอัจฉราพร การวิลัย เป็นครูสอนอนุบาล ท่านดูแลเอาใจใส่จนทำให้ผม คิดว่า นี่คือ แม่ของผมอีกคนหนึ่ง ประถมปีที่ ๑ ครูศิริพร ทาชาติ ท่านสอนทั้งในห้องเรียนและที่บ้านของท่าน แถมยังมี อาหารว่างให้ด้วย เวลาไม่สบายก็มาถามอาการที่บ้าน มัธยมต้น ครูปัญจา ใสศรี เป็นครูภาษาไทยที่สอนสนุก ท่านไม่เคยรำคาญผมเลย จะสอน จนเข้าใจ แม้จะถึงเวลา กลับบ้านของท่านแล้วก็ตาม มัธยมปลาย ครูแดง กลางท่าไค่ เป็นอาจารย์สอนฟิสิกส์ ผมรู้สึกรักอาจารย์ท่านนี้มาก ท่านสอนอย่าง ไม่เหน็ดเหนื่อย สอนวันอาทิตย์ ที่บ้านโดยไม่คิดค่าเรียนเลย และยังเลี้ยง อาหารเที่ยงด้วย ในขณะที่มี นักเรียน โรงเรียนอื่นอีกหลายคน ต้องการจ้างท่านไปสอน เพราะท่านสอนดีมาก แต่ท่านก็ห่วงใยเด็ก ที่ขาดโอกาส มากกว่า จนทำให้ผมมีวันนี้ได้ ผมจะไม่มีวันลืมพระคุณ ของอาจารย์ทุกๆ ท่านที่เคยสอนมา ขอบคุณครับ * นายศิลป์ชัย มิรัตนไพร - ดอกหญ้า อันดับที่ ๑๑๕ กันยายน - ตุลาคม ๒๕๔๗ - |