ฝากพลังรักเป็นแรงใจ
ต้านภัยสึนามิ
มหันตภัยวายุพัด กาลวิบัติฤาบ้านเมือง
ยากแค้นแสนขุ่นเคือง คราวคลื่นยักษ์ผลักทำลาย
วิปโยกโศกสลด ราวปลวกมดมากล้มตาย
ชีวิตอยู่วุ่นวาย ภาคใต้ร่ำหลั่งน้ำตา
รอยเลื่อนสะเทือนไหว จึงหัวใจหวาดผวา
ซัดสาดฟาดสายฟ้า โศกาดูรทุกผืนทราย
เสียงสะอื้นแห่งผืนน้ำ โลกพลิกคว่ำ...ความเสียหาย
น้ำตาที่บ่าราย ภาพความตายที่ติดเตือน
ตราบนั้นคล้ายกาลดับ หมองขยับหม่นเขยื้อน
ความหวังทางพร่าเลือน อยากให้ลบเพราะผองเรา
พลังรักฝากแรงใจ จงยิ่งใหญ่สู่วัยเยาว์
ผู้ใหญ่คลายเงียบเหงา ผู้เฒ่าแก่ใฝ่แลเหลียว
สึนามิ...หมายปิดฉาก เลิกพลัดพรากเพราะคมเคียว
หลอมรักจักกลมเกลียว เหนี่ยวน้ำใจต้านภัยพิษ
อุทกธารขอผ่านพัด พ้นวิบัติพ้นเบือนบิด
คืนหยาดน้ำอมฤต รดอาบทั่วห้องหัวใจ
- วาสนา บุญสม -
เราเป็นเพียงหิ่งห้อยด้อยแสงสี
มิอาจแข่งรัศมีดาวเดือนได้
แม้พลังหิ่งห้อยน้อยเพียงใด
จะเพียรใช้ชี้นำ "คลำทางเดิน"
- ทรายสีเงิน -
"ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย..."
ตอนหนึ่งของเพลงชาติที่ร้องกันอยู่ทุกวัน
ประจักษ์ชัดความจริงในยามวิกฤติ
ความทุกข์ยากหล่อหลอมไทยทุกหมู่เหล่าชาติเชื้อเป็นหนึ่ง
รวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย...ผองไทย
ยามสุขร่วมเสพ ยามทุกข์ร่วมทน
หลั่งไหลน้ำใจเอื้ออาทร เกื้อกูลตามมีตามได้
จากใจถึงใจ...บริสุทธิ์ดุจน้ำค้างกลางหาว
เพื่อผองพี่น้องร่วมชาติร่วมแผ่นดินไทย
เพื่อมวลมนุษยชาติร่วมโลก
"เมตตาธรรมค้ำจุนโลก" ได้จริงดังนี้
สูญเสียทรัพย์สินสิ้น
เหลือแผ่นดินที่อาศัย
ครวญคร่ำร่ำอาลัย พลัดพรากตายจากกัน
มิคืนฟื้นชีพกลับ มีแต่ดับความโศกศัลย์
คลายรักคลายผูกพัน หยัดยืนสู้อยู่ต่อไป
ชีพยังความหวังมี โลกใบนี้สวยสดใส
ทางเดินอีกยาวไกล ชีวิตใหม่รอเยียวยา
ธรรมชาติเหนือคาดหมาย เกิดกับตายธรรมดา
สุขใจใช่เกินคว้า จงใฝ่หาจากตัวเอง
- น้ำค้าง -
๖ ม.ค.๔๘