- อัตถ์ พึ่งประยูร -

หุ่นไล่กา

ร่างกายมนุษย์หากทนทานหรือสับเปลี่ยนได้เหมือนหุ่นไล่กา มันก็สิ้นเรื่อง

ฝนตก แดดออก หุ่นไล่กาไม่ร้อง ไม่อนาทร ไม่พูด ไม่บ่น ยืนนิ่งเฝ้าข้าวในนา อีกาไม่กล้าลงมากินข้าว ทั้งที่หุ่นไม่มีชีวิต คิดไม่เป็นเหมือนมนุษย์

มนุษย์มีชีวิตจิตใจ สมอง คิดได้ สั่งงานได้ มีอวัยวะ (อะไหล่) ครบบริบูรณ์

บางมนุษย์ส่วนประกอบชำรุด ต้องการให้เป็นมนุษย์เหมือนเดิมก็ต้องแก้ไข หาส่วนประกอบใหม่มาแทน

ธรรมชาติสร้างชิ้นส่วนทุกอย่างติดตัวมาให้มนุษย์อย่างประณีตเรียบร้อย "ฟรี" เสียด้วย

แต่บางทีธรรมชาติก็เผอเรอสร้างไว้ดีบ้าง ชำรุดบ้าง ประดับไว้ในร่างกายมนุษย์ไม่เหมือนกัน

ส่วนประกอบของมนุษย์หรืออะไหล่ราคาแสนแพง ขายร่างกายไปทั้งร่าง ยังไม่พอซื้ออะไหล่ชิ้นเดียว มาแทน อะไหล่ที่ชำรุด (แพงนิ)

ข้อความทั้งหมดที่อ่านมา ผมเขียนไว้ในนิตยสาร "ชีวิตต้องสู้" รายสัปดาห์ ฉบับ ๑๒๕ หน้า ๒๕ คอลัมน์

"ที่นี่มีน้ำใจ" ตัดพ้อธรรมชาติเผอเรอปั้นมนุษย์บางคนตาบอด หูหนวก แขนขาลีบ ลิ้นหัวใจรั่ว ปากแหว่ง ฯลฯ มาตั้งแต่เกิด

เตือนผู้อ่านให้ระวัง อย่าเผลอ ท่านมีอวัยวะสมบูรณ์ แข็งแรงดีแล้ว ธรรมชาติบรรจงปั้นมาให้สวยเฉียบ หล่อเฟี้ยว ตาคมสมใจพ่อแม่คาดการณ์ไว้ ขอมีอาการครบ ๓๒ อย่าขาดเกิน

ท่านควรมีความภูมิใจ ไม่เผลอ ไม่เที่ยวเกิน กินเกิน เล่นกีฬา รักกีฬา โดยเฉพาะการ "เล่นกอล์ฟ" (พาท่านแวะ สนามกอล์ฟเสียหน่อย) บางท่านเพิ่งหัด มันในอารมณ์ เข้าสนามซ้อมวันละ ๕-๖ ถาด แล้วออกรอบ กับเพื่อนคู่ใจ ติดปลายไม้กันนิดหน่อย จบ ๑๘ หลุม เห็นมีเวลาพอ ต่ออีก ๑๘ หลุม เดินทาง ๓๖ หลุม ใช้เวลาทั้งวันจนมืด ระยะทาง ๑๔-๑๕ กิโลเมตร ร่างกายท่านแข็งแรง ที่ต้องดำรงไว้ จนแก่เฒ่า ดำรงไว้ไม่ยาก หากท่านรู้จักดำรง

จบการเล่น เข้าคลับเฮ้าส์ฉลองชัยด้วยเบียร์บ้าง สุราบ้างตามถนัด กินจบ ติดลมเข้าโรงนวดต่อ กลับบ้าน เกินสองยาม ลูกเมียช่าง ทรมานกายตน ปล้นความรักไปจากเมียหารู้ตัวไม่

การเล่นกอล์ฟ ผลเสียดูจะไม่มี หากรู้จักเล่น ทั้งเป็นการทดสอบอารมณ์ คุมนิสัยให้รักกฎเกณฑ์

ผลดีได้ยืดเส้นยืดสาย แลทิวทัศน์กว้างใหญ่ สีเขียวขจีรอบตัว บ่อน้ำข้างทางเดินมีปลาน้อยใหญ่ กลางสระ ดอกบัวต่างสีชูช่อสลอน ไม่กลัวแดดเหมือนนักกอล์ฟสตรีบางท่าน สวมหมวก สวมถุงมือ ๒ ข้าง ใส่แว่น สีชาหรือสีดำ กางเกงขายาว กางร่ม ไม่มีส่วนใดของร่างกายโดนแดด

นกกางเขนสีขาวสลับดำร้องหาคู่ เสียงเพราะจับใจ สิ่งเหล่านี้นักกอล์ฟบางคนรับมันได้อย่างเป็น กำไรชีวิต บางท่าน ไม่รู้เรื่อง เสียงวิหคนกร้องกวนสมาธิ จะพัทลูกต้องคอยให้นกบินไปก่อน พูดไว้ไม่มากเลย ท่านหนึ่ง พัทลูก อีกท่านหนึ่งไปยืนข้างหน้าระดับตรงแนวที่จะพัท ท่านผู้นั้นหวาดระแวง พัทไม่ได้ ต้องให้ ผู้ยืน ระดับนั้นหลบไปที่อื่น

ประสาทค่อนข้างอ่อน หวาดระแวงโดยไม่ทราบสาเหตุ

ธรรมชาติสร้างไว้แบบนี้ แตกต่างช่างสรรส่งเสริมให้มนุษย์รับหลายรูปแบบ

รับสุข รับทุกข์ รับความพิการตลอดชีวิต ในครอบครัวก็รับความแตกแยกจนแหลกละเอียด กว่าเกล็ดพลุ ที่กระจาย สู่ท้องฟ้า ดูแบบสวย มหัศจรรย์หลากสีก็ได้ ดูแบบดุดันโกรธขึ้งปึงปังสาดแสงกระจาย แล้วดับวูบ เปรียบชีวิต อยู่ในโลกเพียง "วูบเดียว" แท้ๆ

เมื่อธรรมชาติสร้างมนุษย์ไว้หลายรูปแบบ ควรรักษ์ รักษาน้ำใจธรรมชาติไว้ ธรรมชาติไม่พูดเพราะ พูดไม่ได้ ท่านว่าท่าน สร้างชีวิตให้อย่างดีแล้ว มนุษย์ไม่รักษา ป้องกัน ปล่อยปละละเลย แล้วจะให้ทำอย่างไรล่ะ

ท่านเป็นเศรษฐีมีทรัพย์มากมาย แต่ ต้องเจ็บป่วยตลอดชีวิต ทรัพย์ไม่ช่วยท่านเลย

ท่านมีเงินซื้อสตรีงาม หรือหนุ่มหล่อขนาดใดก็ได้ตามที่ต้องการ แต่ท่านไม่อาจซื้อภรรยาหรือสามี ที่ดีพร้อม

ท่านมีเงินซื้อตึกงามๆ สวยหรูเรือนล้าน แต่ไม่อาจซื้อครอบครัวที่มีความสุขและอบอุ่นได้

ท่านมีเงินซื้ออาหารที่ท่านโปรดปราน ราคาแพง แต่ท่านไม่อาจซื้อความอยากกินได้

ท่านอาจซื้อเตียงนอนไฮโดรลิกล่าสุด สวยหรู แต่ท่านไม่อาจซื้อการนอนหลับอย่างผาสุกตลอดคืน

เรื่องราวสำหรับคนมีเงิน แต่ซื้อสรรพสิ่งไม่ได้ดังใจนึกยังมีอีกครับ อย่าเพิ่งเบื่อ

ท่านมีเงินซื้อเพื่อน แต่ท่านไม่สามารถซื้อมิตรแท้ตามต้องการ

ท่านมีเงินมากมาย แต่ท่านไม่อาจซื้อร่างกายที่สมส่วน เข็มตาชั่งมันฟ้องว่า น้ำหนักของท่าน ตัวเลข ที่บอกมันเกิน กู่ไม่กลับแล้ว

ท่านมีเงิน มีเสียงไว้เพียงเจรจา เมื่อ ถึงคราวเข้า "คาราโอเกะ" เพื่อนฟังเสียงแล้ว อุดหู เมินหน้า เงินซื้อเสียง ให้ไพเราะไม่ได้

ท่านมีเงินแต่ไม่รู้จักการใช้ ท่านอาจตายอย่างเลือดเย็นเพราะเงินฆ่าท่าน

ร่างกายเป็นของท่าน ท่านไม่รู้จักใช้ ไม่รู้จักผ่อนสั้นผ่อนยาว ใช้มันอย่างผิดๆ รุนแรง เหล้า บุหรี่ การพนัน หลงเสน่ห์สตรี มีภรรยามาก สิ่งเหล่านี้ธรรมชาติบอกว่า "ผิด" ผิดทั้งนั้น ยาเสพติด ติดทั้งตัว ติดทั้ง ตะราง นับสิบปี กว่าจะออกมาสู่สังคม ก็แก่เกินแกง บางคดีถูกประหาร ชาตินี้เป็นคนดีๆ ไม่ปรารถนา ชาติหน้า เกิดเป็นหนอนให้เข็ด

เมื่อปฏิบัติผิด พยายามหนีความเจ็บป่วยแบบแพ้ใจ แพ้ความขี้เกียจของตัวมาแต่อดีตโน่น กลัวเหนื่อย กลัวเมื่อย ผัดวันประกันพรุ่งในการบำรุงให้เกิดพลังจนโรครุมล้อม จะเกิดอะไรขึ้น คิดดู

ความปราศจากโรคภัยเหมือนมี ขุมทรัพย์มหาศาล

ใครต้องการเดิน เดิน ใครต้องการวิ่ง วิ่ง ประตูทองแห่งการมีสุขภาพดีมีอยู่ ท่านไม่เดินเข้าหา แอโรบิค มีให้ร่วม อยู่แทบทุกศูนย์การค้า โดดลงไปร่วมวงกับเขา ได้พลัง ได้เพื่อน ได้เหงื่อ ได้หลีกหนีการไป โรงพยาบาล อันแออัด ไป ๕ น. กลับบ้านก็ ๑๕ น. ทรมานนิ

หุ่นยืนไล่กาไม่แก่ ไม่เจ็บป่วย อาจ เสื่อมโทรมด้วยแรงลม ซ่อมได้ ไล่อีกาได้เหมือนเดิม

หุ่นไล่กา กาไม่ชอบ มันไม่รู้ว่ามนุษย์สร้างไว้ลวงมัน สงสัยเหมือนกันว่ามนุษย์คนนี้ยืนอยู่ท่าเดียว ไม่เมื่อย ไม่เปลี่ยนอิริยาบถ ไม่มีน้ำเสียง ไม่น่าเกรง แต่อีกาไม่กล้า

อีกาไอคิวต่ำจึงกลัวหุ่น บินมาทีไร หุ่นไล่ทุกที

ผลได้เป็นของชาวนา ผลเสีย เป็นของอีกา ต้องบินไปหากินที่อื่นที่ไม่มีมนุษย์ปลอม ยืนโบกมือไล่

ถ้าคุณมองหุ่นให้เกิดภาพพจน์ นำมาเปรียบเทียบกับชีวิตที่สร้างมาโดยธรรมชาติเหมือนกัน

มองให้ดี คุณจะตอบตนเอง หุ่นคือหุ่น ยืนไล่กา

มนุษย์คือมนุษย์ ยืนต่อสู้ทุกสรรพสิ่งในโลกจนดับขันธ์

มนุษย์ช่วยหุ่นให้ยืนยงได้ แต่มนุษย์ ช่วยมนุษย์ให้ยืนยงหาได้ไม่ สวัสดี.....