คุณจินตนา คนบ้านนอกชาวปฐมอโศก คุยกับผม คนบ้านนอกเหมือนกัน

"คุณจำลอง ฟังวิทยุบ้างหรือเปล่า น่ากลัวมากตอนนี้ ทั้งในกรุงและบ้านนอก เปิดวิทยุสถานีไหนก็เจอสถานีนั้น ระดมกันจัดรายการธรรมะเผยแพร่ศาสนา พูดจามีเหตุมีผล ฟังแล้วเพลิน ศาสนาพุทธเราสู้เขาไม่ได้ มีนิดๆ หน่อยๆ และเอา แต่เรี่ยไร น่าเบื่อ อีกหน่อยก็ถูกเขาครอบงำหมด

"ถ้าจริง ถึงตอนนั้นคุณก็ตายไปแล้ว จะกลัวทำไมครับ"

"อดกลัวไม่ได้ กลัวว่าชาติหน้าจะต้องมาเกิดเป็นคนไทยอีกน่ะซี"

เมื่อการเมืองมาถึงหัวเลี้ยวหัวต่อ จึงต้องเอาใจจดใจจ่อตามๆ กัน วันก่อนเจ๊ ๔ คน บึ่งรถจากเมืองกรุงไปคุยกับผมที่เมืองกาญจน์ เจ๊สามคนพูดไทยชัด อีกคนหนึ่งชื่อ เจ๊รุ่งทิพย์ พูดไม่ชัดแต่รู้เรื่องการเมืองมาก ห่วงรัฐบาลใหม่ที่เจอระเบิดเวลาหลายลูก จึงพาพรรคพวกตระเวนไปบนหลวงพ่อที่อุดรฯและเพชรบูรณ์ ขอให้รัฐบาลใหม่อยู่นานๆ เพราะสมัยรัฐบาลเก่า เจ๊เจ๊งไปร้อยกว่าล้าน

เจ๊ทั้งสี่เหมือนกับพวกเรา กลัวจะได้รัฐมนตรี "ยี้" พอประกาศรายชื่อออกมา ก็มีคำ ขอตามมาติดๆ ว่า ให้เขาลองทำงานก่อนอย่าเพิ่งไปว่าเขา

ตำแหน่งรัฐมนตรีไม่ใช่ตำแหน่งทดลองงาน ชาติอยู่ในภาวะวิกฤติไม่มีเวลาให้ลองแน่ ประชาชนร้องยี้เรื่องความไม่ซื่อสัตย์ ซึ่งจะทำให้บ้านเมืองทรุดหนักลงไปอีก

รัฐบาลรถด่วนขบวนสุดท้าย สุดท้ายของระบอบประชาธิปไตย ซึ่งตัวรัฐมนตรี มีความสำคัญมาก ถ้าเราได้รัฐมนตรีดี ประชาธิปไตยก็สดใส ถ้าได้รัฐมนตรี "ยี้" ก็ย่ำแย่

"คนไม่มีธรรมะ ไม่มีทางสร้างประชาธิปไตย"