เราคิดอะไร.

ข่าวคนเอ๋ย

ห้องโถงใหญ่มหึมา สีขาวบริสุทธิ์ ชวนให้ผู้คนที่อยู่ภายในต้องสงบปากสงบคำโดยอัตโนมัติ ต่างรอขานชื่อ ทีละชื่อ ชื่อแล้วชื่อเล่า

"นางสมใจ...นายอัมพร....นายกฤษณะ....ฯลฯ" ผู้ถูกขานชื่อ จะเดินไปด้านหน้า บนบัลลังก์ สีทองสุก เหลืองอร่าม มีแสงสาด กระจาย ออกมาเป็นพักๆ

บุคคลเหล่านี้ เป็นจำเลยของกฎแห่งกรรม ที่จะต้องรอการตัดสิน เพื่อเตรียมส่งไปยังนรก หรือสวรรค์ หรือเกิดใหม่

"นายทองก้อน รักการเมือง อาชีพนักการเมือง..."

จำเลยขึ้นไปยืนบนตาชั่ง ด้วยความมั่นอกมั่นใจ พลันตาชั่ง ก็ฮวบต่ำลงด้านสีดำ

"ลงนรก!"

"ไม่ถูกต้องครับ ชีวิตนักการเมือง ผมช่วยเหลือประชาชนมาตลอด บริจาคข้าวของสารพัดครับ ไม่ถูกต้องครับ" เจ้าตัวละล่ำละลัก

"นายทองก้อน..." เสียงดังกังวานหลังบัลลังก์" มีชีวิตฉากหน้าช่วยเหลือก็จริง แต่ก็แค่หวังเสียงทางการเมือง ความดีที่ทำทุกครั้ง ก็ติดประกาศ โฆษณาไปทั่วอยู่แล้ว โลกมนุษย์รับรู้ ถือว่าหักกลบ ลบหนี้กันไป

"งบประมาณที่จัดสรรไปก็ไม่ใช่เงินของตัวเอง ความดีจึงมีไม่มาก แต่ทำบาปก็ยังเยอะ ไปลงนรกได้แล้ว นายทองก้อน!"

"นางมาลี วงศ์ลาภประเสริฐโสภณ...เจ้าของธุรกิจมากมาย ขอให้มายืนบนตาชั่ง..."

คุณนายมาลี หน้ายิ้มอิ่มเอิบ เธอมั่นใจในผลบุญทาน เมื่อครั้งเกิดเป็นมนุษย์

ตาชั่งขยับวูบ กระดิกฝั่งสีขาวกดต่ำลงพลัน ค่อยๆ ลอยสูงขึ้น จนต่ำกว่าฝั่งสีดำเล็กน้อย

"เป็นไปได้ยังไงเจ้าคะ อิฉันทำบุญทำทานทุกวันเลยค่ะ"

"ทำบุญทำทาน ๔ หมื่น ๔ พันครั้ง แทบทุกครั้ง ก็จะต้องให้เจ้าภาพ ป่าวประกาศชื่อของตัวเอง บางครั้งถ้าเขียนชื่อได้ ก็ให้เขียน ติดชื่อ เป็นอนุสรณ์เอาไว้

"บวกลบสมดุล ผลบุญจึงสูงกว่าผลบาปเล็กน้อย ถือว่าสอบผ่าน อนุญาตขึ้นสวรรค์ระดับ ๒ !"

คุณนายมาลี ทำท่าผิดหวัง แต่ก็เดินตามไปโดยดุษณี

"นายยาจก ไร้ทรัพย์สิน...เป็นคนจน มีชีวิตปากกัดตีนถีบ มายืนบนตาชั่งเถิด"

ตาชั่งฝั่งสีขาว กระดกขึ้น พลันค่อยๆ ลดลงมาจนต่ำกว่าฝั่งสีดำ และอยู่ระดับดีกว่าคุณนายมาลี

"ทำบุญทำทานเล็กๆ น้อยๆ ด้วยความเจียมตัว แต่มักจะขอร่ำ ขอรวย ขอสวรรค์ ผลบุญ จึงพอๆ กับนางมาลี แต่ก็เป็นคนมีน้ำใจ เอื้อเฟื้อ คิดถึงคนอื่น เป็นความดีที่น่าสรรเสริญ...พาขึ้นสวรรค์ ระดับ ๕! "

"คนต่อไป นายแย้ม ดอกลำดวน มายืนบนตาชั่ง"

ตาชั่งฝั่งสีดำพลันกระดกสูงลิ่ว

"นายแย้ม พื้นเพแค่พออยู่พอกิน เป็นคนมีน้ำใจต่อเพื่อนมนุษย์ ทำบุญทุกครั้งไม่เคยให้ป่าวประกาศติดชื่อ ไม่เคยขอสวรรค์ อธิษฐานขอถึงพระนิพพานตลอดเวลา

ความดีที่ทำจึงสูงค่า มีสิทธิ์เกิดในแดนสวรรค์ชั้นสูง มีสิทธิ์เกิดเป็นมนุษย์ เพื่อบำเพ็ญบารมีต่อไป

เอ้า! นายแย้ม เลือกเอา จะเกิดที่ไหนดี?"

(เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๓๗ ธันวาคม ๒๕๔๔)