คำกรองกรองคำ
จงจำและทำจริง
กว่าจะได้บทเรียนมา จ่ายเวลาไปไม่น้อย
บ่อนทำลายสุขภาพไปไม่น้อย
ควรหรือจะไปย้อนรอยร่ำเรียนซ้ำซาก
เข้าใจดังนี้ ความไม่ประมาทต้องตอกย้ำให้เกิดมี
หนักแน่นในการทำดีต้องตอกย้ำให้มาก
อย่าได้เสียเวลาไปกับการเรียนรู้ที่ไม่นำพาไปสู่บารมีมากล้น
และหลุดพ้นอวิชชาในตน
...จงจำและทำจริง
เหล่าสัตว์มีกรรมเป็นของตน คนทำผิดต้องชดใช้
ไฉนเราต้องไปกังวลห่วงใย
จริงอยู่ เมตตาเป็นสภาวะที่ดี ต้องมี ต้องทำ
แต่หากใจพุ่งเพ่ง เราก็พลุ่งพล่าน ปัญญาญาณไม่แหลมคม
ซ้ำคนยังยากจะรู้คุณเห็นค่า
จงเข้าใจคำว่า กรรมเป็นของตนให้ชัด
แล้วเก็บความสูญเสียทุกๆ กรณีกลับคืนมา
พร้อมเมตตาเต็มที่กับทุกผู้เมื่อโอกาสเกิดมี
และดีสุดคือสร้างงานเป็นประโยชน์แด่เพื่อนมนุษย์
ยิ่งใหญ่ไปสุดหล้า หรือมีค่าเท่าหลุดพ้น
แต่ไรซึ่งตัวตน ใช้ต้องต่ำให้ย่ำหยาม
‘ส.ร้อยดาว

กำพืด
ลูกรัก
จงประจักษ์รักพ่อมีต่อเจ้า
ถึงเที่ยวเตร่เสเพลมัวเมา
ก่อเหตุฉาวหนักเบาไม่เว้นว่าง
พ่อคอยตามปกป้องเจ้าทุกเรื่อง
ทั้งบ้านเมืองรู้ทั่วพ่อตัวอย่าง
พาลูกรอดปลอดภัยพ้นตะราง
เพราะพ่อเจนลู่ทางเล่ห์รอบตัว
ลูกไม้หล่นไม่ไกลตนคนแซ่ซ้อง
ทั้งสามศรีพี่น้องระบือทั่ว
พ่อมีเงินมากบารมีพอคุ้มตัว
ลูกดีชั่วอย่างไรไม่สำคัญ
นับวันพ่อแม่จะแก่เฒ่า
อยากเห็นเจ้าเติบใหญ่ตามใฝ่ฝัน
ยังพอมีเวลาเร่งฝ่าฟัน
เร่งให้ทันเทียมพ่อก่อนพ่อตาย
‘น้ำค้าง

เทวบุตรมาร
‘ โบราณท่านเตือนว่า มีลูกหมาที่น่ารัก
อย่าเพ่อเห่อฟูมฟัก "จักตายเยาว์เพราะเฉามือ"
‘ เฉกพ่อแม่ยอมบุตร ดุจเทพเจ้าเฝ้าปรนปรือ
ลูกพานติดด้านดื้อ คือการตายฝ่ายวิญญาณ
‘ "พ่อแม่ไม่แส่สอน" ดั่งเว้าวอนลูกเป็นพาล
คำด่าบุตรธิดามาร ผ่านไปหยันถึงบรรพชน
‘ เหตุวิบากจากพ่อแม่ พลอยเผื่อแผ่แก่ลูกตน
พันธุ์ดอกย่อมบอกผล ลูกไม้หล่นใกล้ต้นเอย
‘ มานิต สุทธจิตต์

(เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๓๗ ธันวาคม๒๕๔๔)