คนบ้านนอกบอกกล่าว โดย จำลอง ศรีเมือง

ต้นเดือนกุมภาพันธ์ ผักฤดูหนาวงามสะพรั่ง หน้าหนาวปีนี้ยาวกว่าปีก่อน ชาวไร่ผัก ยิ้มไปตามๆ กัน อากาศยิ่งหนาวยิ่งนาน ผักยิ่งชอบ บ้านนอกบางแห่งเท่านั้นที่ลำบาก ลูกเห็บลูกโตๆ ตกลงมา ทำให้บ้านช่องเสียหาย

เมืองไทยปีไหนๆ ก็เหมือนกันทั้งนั้น บางแห่งบางครั้ง อาจจะเจอพายุบ้าง น้ำท่วมบ้าง ฝนแล้งบ้าง โดยรวมๆ แล้ว เราสบายกว่าประเทศอื่นๆ อีกหลายประเทศ ที่หนาวจัด ปีละสามสี่เดือน มองไปตรงไหน เห็นแต่หิมะ เห็นแต่น้ำเข็ง

สมาชิก "เราคิดอะไร" บางท่านคงเหมือนผม มีโอกาสไปต่างประเทศบ้างนานๆ ครั้ง ไปครั้งใด ก็รักเมืองไทยยิ่งขึ้น ห่วงเมืองไทยยิ่งขึ้น เมื่อเปรียบเทียบกับบ้านเมืองเขา อะไรๆ เราได้เปรียบ ทั้งสภาพภูมิประเทศ พืชพันธุ์ธัญญาหาร วัฒนธรรมที่สืบต่อมายาวนาน แต่ทำไม เราทุกข์ยากกว่าเขา

"เมืองไทยอะไรๆ ก็ดีหมด เสียอย่างเดียวที่มีคนไทย" คงจะจริงอย่างที่คนต่างชาติ เคยวิจารณ์เราเจ็บๆ แสบๆ นโยบายดีๆ ทั้งที่เราคิดขึ้นเอง และลอกแบบเขา เอาออกมา ใช้หมด ก็แก้ปัญหาไม่ได้ เช่น มีอยู่ระยะหนึ่งเราตื่นเต้นกับระบบคิวซี (การบริหารโดย การควบคุมคุณภาพ) ไปบรรยายที่ไหน ผมก็สรุปตามความเป็นจริง

"คิวซี เกิดที่อเมริกา โตที่ญี่ปุ่น แต่มาตายที่ประเทศไทย"

รัฐบาลคิดใหม่ทำใหม่ กำลังสนุกอยู่กับการบริหารแนวใหม่ เทคโนโลยีทันสมัย ลงท้ายจะเหมือนเดิม "คำตอบอยู่ที่คน"

แม้จะทุ่มโถมสรรพกำลังหลายสิ่งหลายอย่างในการทำสงครามกับยาเสพติด ความยากจน ข้นแค้น และการกอบโกย โกงกินมา ๑ ปีเต็มๆ จนถึงวันนี้สถานการณ์ยังไม่ดีขึ้นเท่าไร

คนผลิต คนขายยาบ้า ถูกประหารชีวิตคนแล้วคนเล่า จับได้เป็นล้านๆ เม็ด เผาทิ้งเป็นตันๆ ยังไม่มีทีท่าจะปราบได้หมด ทุ่มเงินเป็นล้าน ลงไปทุกหมู่บ้าน คนจนก็ยังจนอมตะ การกอบโกย โกงกินแผ่วงกว้างออกไปทุกระดับ เดือดร้อนกันไปทั่ว เหมือนโรคร้าย กำลัง ทำลาย ผู้คนทั้งบ้านทั้งเมือง

ถ้าไม่กลับมามุ่ง กลับมาเน้นการแก้ที่คน คงจะผ่านวิกฤติครั้งนี้ยาก

(เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๓๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๕)