เรือมนุษย์
                    ชีวิตคนวุ่นวายดีร้ายผ่าน
                    โลภโกรธหลงยาวนานเส้นทางฝัน
                    ต่างดิ้นรนไขว่คว้าล้าชีวัน
                    ผลกรรมนั้นกำหนดเป็นบทเรียน
                    ดังนาวาล่องลอยกลางเกลียวคลื่น
                    อาจทนฝืนสู้กระแสที่แปรเปลี่ยน
                    หรือพลิกจมสิ้นสุดหยุดแรงเพียร
                    กุมบังเหียนชีวิตล้วนสิทธิ์ตน
                    คลื่นลมแรงเท่าไรไม่ด่วนท้อ
                    ความดีก่อคุ้มครองป้องแดดฝน
                    พายุร้ายโหมกระหน่ำย้ำอดทน
                    เหนื่อยสับสนสร้างสรรค์อย่าหวั่นกลัว
                    ทุกชีวิตที่มาแม้แตกต่าง
                    กงกรรมสร้างสั่งสมสิ่งดีชั่ว
                    บุญบาปแบ่งสัตว์โลกล้วนพันพัว
                    เงาสลัวตามติดประชิดกาย
                    เพียงลดความอยากมีที่ลุ่มหลง
                    กุศลส่งให้ถึงซึ่งจุดหมาย
                    เพียรทำดีต่อกันจนวันตาย
                    เรือมนุษย์สุดท้ายไม่อับปาง
                    วราภรณ์ ธรรมทิพย์สกุล
                    (ชมรมนักกลอนอักษรสยาม)