๖. การศึกษาสีดำ
              ใครๆ ก็คิดว่าการศึกษาเป็นสิ่งดีสิ่งงาม 
              รวมทั้งคุณ ...และก็ผม แต่ลึกลงไปในรายละเอียด ของนิยาม ความหมาย ของคำว่าการศึกษา 
              ผมแน่ใจว่าเราคิดและเข้าใจไม่ตรงกัน ถ้าไม่เช่นนั้น คุณจะมีพฤติกรรม 
              ดังต่อไปนี้หรือ
              
              ๑. คุณให้ค่าของปริญญามากกว่าคุณภาพของคน อย่า...คุณอย่าเพิ่งปฏิเสธว่า 
              สำหรับคุณมิ ใช่ คุณลอง พิจารณา ระเบียบที่ว่าด้วยการกำหนดตำแหน่งและอัตราเงินเดือนในหน่วยงานของ 
              คุณดูสิ... ถ้าไม่จริง ผมจะยกมือท่วมหัว (นั่น...คุณจะแย้งอีกว่ามันไม่เกี่ยวกับคุณ 
              คุณไม่มีอำนาจอะไร คุณเป็นเพียง ไม้ซีกเล็กๆ ในหน่วยงานเท่านั้น ก็นั่นไง 
              คุณคิดแต่ว่าคุณเป็นแค่ไม้ซีกเล็กๆ ก็ทำไมคุณไม่คิดว่า คุณเป็นไม้ขีด 
              ก้านเล็กๆ บ้างเล่า)
              
              มิหนำซ้ำคุณยังให้ค่าแก่ยี่ห้อและกิตติศัพท์(เปลือกกระพี้)ของสถานศึกษาแห่งโน้นแห่งนั้น 
              ลดหลั่น ต่างกัน อีกมากมาย ซึ่งมันไม่ต่างอะไรกับการให้ค่าความสำคัญแก่ 
              "คอกควาย" มากกว่า "คุณภาพของ ควายงาน" 
              
              ๒. คุณให้ค่าของคนที่จบการศึกษาจากระบบสถานศึกษาเท่านั้นที่มีศักดิ์ศรีและมีเกียรติใน 
              สายตาของคุณ แม้รัฐธรรมนูญ และพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ จะมิได้เป็นเช่นนั้น 
              ก็ตามมันก็เป็น แค่บทบัญญัติ โก้ ๆ เก๋ๆ ไม่อาจแปรเปลี่ยนทัศนะหรือค่านิยมของคุณได้ 
              คุณ(ส่วนใหญ่)ยังมองไม่เห็นรูปธรรม ของเจตนารมณ์ การศึกษานอกห้องสี่เหลี่ยม...
              
              ที่พูดกันนักว่าจะฟื้นฟูจะชูค่าภูมิปัญญาท้องถิ่นนั้น 
              เอาเข้าจริงคุณก็ยังไม่เข้าใจ คุณไล่คว้าจับ ตัวตน ภูมิปัญญาที่ว่า 
              ไม่เจอเพราะคุณเรียนมาก คุณรู้จักโลกกว้างไกล (ยกเว้น รากเหง้า ของตัวเอง) 
              จนกระทั่ง คุณมองข้ามหัวชาวบ้านมาเนิ่นนานจนเคยชิน แล้วคุณจะเข้าใจอะไรลึกซึ้ง 
              ในสิ่งที่คุณ ไม่เคยมอง ค่าที่แท้จริงนั้นได้
              
              ๓. คุณให้ค่าของวิชาชีพ หรือความรู้ความสามารถในการทำงานเพื่อเงิน 
              และก้าวขึ้นสู่ตำ แหน่งอำนาจ ต่างๆ ว่าดีว่างามล้ำเลิศโดยไม่ค่อยจะจริงจัง 
              กับการให้ค่าของความเป็น มนุษย์ผู้มีคุณธรรม และ อุดมการณ์ ในการใช้ชีวิต
              
              คุณกำลังจะเถียงอีกแล้ว ผมรู้นะว่าคุณจะเถียงว่าอย่างไร...ก็จริงอยู่ที่ว่าคุณก็ต้องการไม่ 
              ต่างกับผม แต่คุณเพียงต้องการ คุณธรรมและอุดมการณ์ 
              ในฐานะส่วนประกอบของความรู้ ความสามารถ เท่านั้น ถ้าจะให้ค่ากันจริงๆ 
              ก็ไยคุณไม่ให้ค่าเจ้าความรู้ ความสามารถเป็นส่วนประกอบ ของคุณธรรม 
              และ อุดมการณ์ ดูบ้างเล่า
              
              ผมรู้ว่าคุณไม่ยอมรับหรอกว่า คุณเป็นคนหนึ่งตามที่ผมกำลังพุ่งเป้าใส่ 
              เอาเถอะ... แม้คุณจะว่าเห็น. ..เช่นผมว่า ผมไม่เสียเวลาฟังคุณพร่ำ 
              เพราะคุณพูดตรงข้ามกับคุณทำ การศึกษายังสีดำ ในแผ่นดิน
            (เราคิดอะไร 
              ฉบับที่ ๑๕๖ กรกฎาคม ๒๕๔๖)