คนบ้านนอกบอกกล่าว - จำลอง -

ผมเคยเล่าใน "เราคิดอะไร" ฉบับก่อนๆ แล้วว่า ตอนหนุ่มๆผมเกือบจะได้เลี้ยงเสือเสียแล้ว เจ้าของ ฟาร์มจระเข้สมุทรปราการจะให้ผมตัวหนึ่ง ผมต้องการเลี้ยงเพื่อพิสูจน์ว่าเสือก็กินมังสวิรัติได้ คุณศิริลักษณ์ ค้านเต็มที่ กลัวว่าเสือจะกินผมแทน เลยอดเลี้ยง

มิฉะนั้นวันนี้ผมคุยได้เต็มปากว่าเสือของผมเหนือเสือทั้งปวง ไม่ว่าจะเป็นเสือของสวนเสือเขาเขียว หรือเสือที่ไหนๆ ไข้หวัดนกไม่มีวันทำอะไรได้

ไม่น่าเชื่อ สัตว์ที่ดุร้ายที่สุด ฆ่าสัตว์อื่นเก่งที่สุด จะตายเอาง่ายๆ นัดกันนอนตายเป็นแถว หลายสิบตัว ตายเพราะไข้หวัดนก อีกจำนวนพอๆ กันตายเพราะถูกฉีดยาฆ่า กลัวว่าจะแพร่เชื้อ

ไข้หวัดนกมารอบสองพร้อมๆ กับเทศกาลกินเจ ทำให้อาหารเจขายดีเพิ่มขึ้นอีก ใครกลัว ก็หันมากินเจ หมดเทศกาล ๑๐ วันแล้วกินต่ออีกไม่มีใครว่า

หน้าหนาวที่กำลังจะมาถึงนี้เขาว่าจะระบาดหนัก เป็นภัยทางอากาศ นกนับแสนตัวอพยพหนีหนาวจาก ไซบีเรีย มาอาศัยไออุ่นในเมืองไทย พร้อมกับแถมไข้หวัดนกให้ด้วย

นั่นเป็นภัย ขาจร ส่วนภัย ขาประจำ ที่ฆ่ากันตายรายวันนั้นทำสถิติสูงสุดเมื่อปลายเดือนที่แล้ว กรณีล้อมโรงพักอำเภอตากใบ นราธิวาส ตายถึง ๘๔ คน ท่านนายกฯยอมรับเป็นครั้งแรกว่า ปัญหา ๓ จังหวัดชายแดนภาคใต้ไม่มีวันสงบลงง่ายๆ มีแต่จะหนักยิ่งขึ้น

พออายุขึ้นเลข ๗ ผมคิดถึงเรื่องตายบ่อยขึ้น ไม่ว่าจะได้ยินการตายที่นั่นที่นี่หรือไม่ก็ตาม ผมจะไม่ตาย เพราะไข้หวัดนกและเพราะเหตุการณ์ภาคใต้แน่ ผมคงตายตามอายุขัย (ซึ่งอยากจะอยู่ถึง ๑๐๐ ปี) แม้กระนั้นก็ตาม "ชีวิตนี้น้อยนิด" (ตรงกับชื่อหนังสือของสมเด็จพระสังฆราช ซึ่งท่านทรงนิพนธ์ไว้สมัยทรงเป็นสมเด็จพระญาณสังวร)

หนังสือเล่มนั้นเน้นเรื่องการเวียนว่ายตายเกิด เมื่อเรายังไม่หมดกิเลสจะต้องไปเกิดใหม่แน่ เกิดแล้ว จะเป็นคนรวย หรือคนจนดี เป็นคนจนต่ออีกดีกว่า ง่ายกว่า ทำได้เร็วกว่าสละทรัพย์สินเงินทอง สะพัด ออกไปช่วยสังคม ทำให้ละตัวตนได้ ถ้าเป็นคนรวยจะกลับตรงกันข้าม