พระปริยัติ

หลุดจากคดีซุกหุ้น แล้ว นายกทักษิณ วันนี้ ยังไม่หายจาก โรคว้าเหว่...โรคเก่า เรียกหากำลังใจอยู่ต่อไปอีกครับ

บ่นถึงใคร ก็ไม่รู้...มีชีวิตแสนดีขี่รถเบนซ์ ไปไหนมีคนติดตาม แทนที่จะคิด จะทำเรื่องดีๆ แต่กลับมานั่งทะเลาะกัน พูดแต่เรื่องไร้สาระ

ทำให้หมดกำลังใจ

คุณทักษิณบอกถึงคน ที่เคยประกาศว่าจะอาสาทำงาน ควรทำตัว เป็นตัวอย่าง ให้ประชาชน

ฟังๆ ไปแล้ว นึกว่าเป็นบทรำพึงรำพัน เขียนโดย...ลำพู ในสยามรัฐ สัปดาหวิจารณ์ สมัยอาจารย์หม่อมคึกฤทธิ์ แต่เมื่อนายก พูดว่า อยากให้ยอมรับกติกาประชาธิปไทย ผมก็ถึงบางอ้อ

ที่แท้ท่านก็ตัดพ้อคนที่กำลังรุกเคลื่อนไหว เล่นงานตุลาการ ศาลรัฐธรรมนูญ ซึ่งดูๆ ไปแม้จะทำอะไรรัฐบาลไม่ได้ แต่ก็มีผลกระทบ ทางใจไม่น้อย

เรื่องของคนดี คนทำความดี ที่ต้องการกำลังใจ นี่ไม่ใช่เกิดกับ ผู้นำหรือกับชาวบ้านเท่านั้น กับพระ พระดีๆ ที่ทำงานสร้าง สรรค์พระศาสนา ก็ต้องการกำลังใจเหมือนกัน

เด็กข้างวัดเล่นกับเด็กวัด เผลอๆ ก็ผสมโรงกินข้าวก้นบาตรพระ อย่างผม รู้จักมักคุ้นกับพระประเภท บวชหนีหนี้ บวชขี้เต็มถาน บวชผลาญข้าวสุก บวชเล่นหมากรุก บวชสนุกตามเพื่อน...มานานเต็มที

เมื่อมาเจอพระขยัน สอนชาวบ้าน อย่างท่านสมณโพธิรักษ์ ยิ่งเห็นคน เข้าวัดมากๆ ก็ปลื้มใจ ยกมือสาธุ อนุโมทนา ตอนที่ท่านเจอข้อหา จากคณะสงฆ์ เป็นจำเลยในศาล

ก็ได้แต่ทำใจอุเบกขา...

ถึงวันนี้...ดูเหมือนว่า กระบวนการสอนของท่าน ปรับชัดเข้าหลัก พระไตรปิฎกดีแล้ว อุบาสก ทายก ทายิกา ก็บ่าไหลไปสำนักท่านมากขึ้น

ธรรมกายก็เหมือนกัน คดีความที่โหมโรงกันยกใหญ่ ตอนนี้ก็เงียบๆไป แต่คนเข้าวัด ผมได้ข่าวว่า ยังหนาแน่นเหมือนเดิม

เรื่องล่า...พระหน้าตาหนุ่มน้อย แต่ลูกศิษย์เรียกว่า หลวงปู่พุทธอิสระ วัดอ้อน้อย นครปฐม เจอข้อกล่าวหา ตั้งสำนักสอนวิปัสสนา ไม่ถูกต้อง จากพระเถระผู้ใหญ่สายปริยัติ

ปัญหา ระหว่างพระสายปริยัติ แม่นในพระธรรมคัมภีร์ กับพระสายปฏิบัติ ดูจะเป็นความขัดแย้ง ที่เกิดขึ้นได้ทุกยุคทุกสมัย

คนเก่งคัมภีร์ เก่งแผนที่ ก็เป็นเช่นนี้แหละ อาจเป็นห่วง มักตะโกนว่า เดินผิดทาง...

ทั้งๆ ที่ตัวเองไม่เคยเดินทาง

เรื่องนี้ดูเหมือนว่าจะจบลงตรงพระปริยัติแพ้...ต้องแก้ข่าวขอขมา เพราะสำนักวิปัสสนาที่ว่านี้ ทำตามดำริ ของพระเถระผู้ใหญ่ ยึดหลักพุทธสายเถรวาทเคร่งครัด

จะแตกต่างกันบ้าง ที่เทคนิค วิธีการสอน บางขั้นตอน ซึ่งผู้รู้ รู้ดีว่า อ่านจากคัมภีร์เดียวกัน หลายสำนักนำมาใช้ไม่เหมือนกัน

บ้านเมืองที่พระปริยัติรุ่งเรือง มักมีข่าวพระทุศีลให้ได้ยินบ่อยๆ ดังสักหน่อย เผลอนิดเดียว

อ้าว...มีเมียไปเสียแล้ว

พระเก่งคัมภีร์ ถ้าไม่ใช้ความรู้ปฏิบัติขัดเกลากิเลส ในสายตาผม ก็ไม่ต่างจากครูบาอาจารย์แพทย์ นักวิชาการทั่วๆ ไปแหละครับ เกิดตัณหาหน้ามืดขึ้นมา อะไรก็ทำได้ทั้งนั้น เมียก็ไม่เว้น

พระพุทธเจ้า...ทรงรู้สัจจะข้อนี้ จึงทรงย้ำทรงเน้นนักหนา

“ภิกษุทั้งหลาย...เจริญวิปัสสนา อันมีสมถะนำหน้าอยู่... มรรคเกิดขึ้น เธอเสพคุ้น เจริญ ทำให้มากซึ่งมรรคนั้น... สังโยชน์ทั้งหลาย ย่อมถูกละได้... อนุสัยทั้งหลาย ย่อมสิ้นไป”

พระเก่งคัมภีร์ มักมีทิฐิ มานะ พอกสังโยชน์...อนุสัย (กิเลส) ไว้หนาเตอะ แม้จะตั้งใจไม่ตั้งใจ ก็มักจะเผลอทำลายพระดี คนดี ไปด้วยประการฉะนี้ แหละครับ...

กิเลน ประลองเชิง