|
|
|
|
||
ภิกษุ ท.! เรื่องนี้เคยมีมาแล้ว : ภิกษุ ท.! เมื่อเชื่อมปะเข้า หลายครั้งหลายคราว เช่นนั้นนานเข้า ก็ถึงสมัยหนึ่ง ซึ่งเนื้อไม้เดิม ของตัวกลองหมดสิ้นไป เหลืออยู่แต่เนื้อไม้ ที่ทำเสริมเข้าใหม่ เท่านั้น ; ภิกษุ ท.! ฉันใดก็ฉันนั้น : ในกาลยืดยาวฝ่ายอนาคต จักมีภิกษุทั้งหลาย, สุตตันตะ (ตัวสูตรส่วนที่ลึกซึ้ง) เหล่าใด ที่เป็นคำของตถาคต เป็นข้อความลึก มีความหมาย ซึ่ง เป็นชั้นโลกุตตระ ว่าเฉพาะด้วยเรื่องสุญญตา, เมื่อมีผู้นำสุตตันตะ เหล่านั้นมากล่าวอยู่. เธอจักไม่ฟังด้วยดี จักไม่เงี่ยหูฟัง จักไม่ตั้งจิต เพื่อจะรู้ทั่วถึง และจักไม่สำคัญ ว่าเป็นสิ่งที่ตน ควรศึกษาเล่าเรียน. ส่วนสุตตันตะเหล่าใด มีนักกวีแต่งขึ้นใหม่ เป็นคำร้อยกรอง ประเภทกาพย์ กลอน มีอักษร สละสรวย มีพยัญชนะอันวิจิตร เป็นเรื่องนอกแนว เป็นคำกล่าวของสาวก, เมื่อมีผู้นำสูตร ที่นักกวีแต่งขึ้นใหม่ เหล่านั้นมากล่าวอยู่, เธอจักฟังด้วยดี จักเงี่ยหูฟัง จักตั้งจิต เพื่อจะรู้ทั่วถึง และจักสำคัญ ว่าเป็นสิ่งที่ตน ควรศึกษาเล่าเรียนไป. ภิกษุ ท.! ความอันตรธาน ของสุตตันตะเหล่านั้น ที่เป็นคำของตถาคต เป็นข้อความลึก มีความหมายซึ้ง เป็นชั้นโลกุตตระ ว่าเฉพาะด้วยเรื่อง สุญญตา จักมีได้ ด้วยอาการอย่างนี้ แล. ภิกษุทั้งหลาย ! ส่วนสุตตันตะเหล่าใด ที่เป็นคำของตถาคต เป็นข้อความลึก มีความหมายซึ้ง เป็นชั้นโลกุตตระ ว่าเฉพาะด้วยเรื่องสุญญตา, เมื่อมีผู้นำสุตตันตะ เหล่านั้น มากล่าวอยู่; เธอย่อมฟังด้วยดี ย่อมเงี่ยหูฟัง ย่อมตั้งจิต เพื่อจะรู้ทั่วถึง และย่อมสำคัญว่า เป็นสิ่งที่ตน ควรศึกษาเล่าเรียน จึงพากันเล่าเรียนไต่ถาม ทวนถาม แก่กันและกัน อยู่ว่า ข้อนี้เป็นอย่างไร? มีความหมายกี่นัย? ดังนี้. ด้วยการทำดังนี้ ภิกษุทั้งหลาย ! ภิกษุบริษัทเหล่านี้ เราเรียกว่า บริษัทที่มีการลุล่วงไปได้ ด้วยการสอบถาม แก่กันและกันเอาเอง, หาใช่ด้วยการชี้แจงโดยกระจ่าง ของบุคคลภายนอก เหล่าอื่นไม่; จัดเป็นบริษัทที่เลิศแล เรื่องนี้พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ แต่สมัยพุทธกาล และจะมีพระโพธิสัตว์ องค์ต่อๆไป มาต่อศาสนา และพ่อครูก็เป็นโพธิสัตว์ ที่จะมาต่อศาสนา ตอนนี้ แม้ครึ่งพุทธกาล ศาสนาพุทธ ก็เสื่อมขนาดนี้ พูดด้วยความจริงใจ ก็บอกว่า พ่อครูเป็นโพธิสัตว์ มาสืบทอด ศาสนาพุทธ คนก็ไม่ค่อยเชื่อหรอก เพราะปางนี้ พ่อครูต้องลำบาก บุกบั่น ตามองค์ประกอบ ในยุคใกล้กลียุค ก็ต้องมีเหตุปัจจัยอย่างนี้ ใครจะเชื่อ ก็แล้วแต่ภูมิ แต่บารมี ของแต่ละคน ตอนนี้พ่อครูทำงานมา ล่วงเข้า ศตวรรษที่ ๕ แล้ว ในตัวเลข มีความวนอยู่ ทุกชีวิตทุกโลก จะอยู่ในหลักเกณฑ์ของ ๑ ๒ ๓ แล้วก็ ๔ ๕ ๖ แล้วก็ ๗ ๘ ๙ แล้วก็วนรอบที่ ๐ หรือ ๑๐ เป็นลักษณะเกิดจาก ๑๒๓ มาเป็นสามเส้า และจาก ๑๐ ก็มาเป็นหน่วยที่ ๑ ซ้อนไปอีก เป็นสภาพ หมุนรอบเชิงซ้อน ที่จะหมุนอยู่ ในวัฏฏะสงสาร นี่คือความรู้ ที่ไม่ธรรมดา ศาสนาพุทธ ก็ยังจะต้องมีปฏิปักษ์ มีอำนาจที่จะต้อง มาต่อต้าน ปะทะ มันเป็นเรื่อง สัจธรรม ตอนนี้ศาสนาพุทธ กระแสใหญ่ ที่มีทั้งพุทธทุกนิกาย เมื่อรวมตัวกัน เขาก็ต้องยึด ในหมู่กลุ่ม ฉะนั้น หมู่อโศกจะเป็นหมู่น้อย ของหมู่ใหญ่เป็นกลองอานกะ หลายใบ ก็ยิ่งเพี้ยน เราอโศกก็เล็ก จะรักษาตัวรอดก็ต้อง ธัมโม หเว รักขติ ธัมมะ จาริง คือธรรมย่อมรักษา ผู้ประพฤติธรรม และอีกอย่าง คือมีผู้รู้ มีคนดี มากตัญญูต่อศาสนา คือมาช่วยกอบกู้ มารักษาเนื้อหา ของเนื้อแท้นี้เอาไว้ ความกตัญญ ูเป็นเนื้อแท้ของความสำนึก ของแต่ละคน เราจะเห็นแก่ตัว ไปปลีกตัว สบายนั้น คนมีบารมี จะพอสบายข้างนอก มันก็ไปได้ จนกว่าจะกลียุค แต่ถ้าคนมี กตัญญู กตเวทีจริง ก็จะรู้ว่า การบำเรอเสพสุขแก่ตน คือความชั่ว ผู้รู้ตัว ก็จะมาเสียสละ และจะรู้ว่า ควรเสียสละ ทำงานอยู่กับใคร หมู่ไหน เขาก็จะมีปัญญา แสวงหาหมู่ น้ำย่อมไหล ไปหาน้ำ น้ำมันย่อมไหลไปหาน้ำมัน พ่อครูไม่เรียกร้อง เพราะเรียกให้ตาย ก็เจ็บคอเสียเปล่า คนจะโง่ เรียกให้ตายก็ไม่มา แต่ถ้าคนฉลาด พูดนิดหน่อยก็รู้แล้ว รู้ว่ายุคนี้ร้อน ยิ่งควรเข้าหาสิ่งเย็น จะปล่อยไป ก็จะรู้หรือว่า สึนามิจะไม่เกิดพรุ่งนี้ แม้แต่สงครามโลก จะไม่เกิดพรุ่งนี้ อาจมีเค้า หรือไม่มีเค้าก็ได้ พระพุทธเจ้าท่านสอน ความไม่ประมาท ทุกอย่างรวมลงที่ ความไม่ประมาท ในคนฉลาด คนโง่ก็ไปรวมที่ ความประมาท คนฉลาดก็จะรู้ว่า ควรรีบอย่างไร ต้องตรวจสอบ ให้เข้าใจ เวลาผ่านไป แต่ละวินาที การจะได้บุญกุศล หายากในยุค ใกล้กลียุค ยิ่งมีค่า ยิ่งควรได้เร็ว แต่ถ้ายังเห็นว่า ไม่เป็นไร ได้ช้าก็ไม่เป็นไร คนนั้นโง่ เพราะไม่สมยุค ใกล้กลียุคนี้ ยิ่งเดือดร้อน จะช้าอยู่ก็ไม่เข้าท่า ไม่ไปบีบบังคับใคร ไม่เร่งเร้า แต่บอกความจริงให้ฟัง อะไรควรไม่ควร ต้องรู้ตนเอง ก็บอกให้สัญญาณ นี่มันปาเข้าไป ศตวรรษที่ ๕ ที่พ่อครูทำงาน ก็อยากได้มากๆ มาช่วยกันหน่อย ราชธานีอโศก ถ้ามีประชากรถึง ๑๐๐๐ คน จะมีความชัดเจนเลย สังคมพุทธ ที่จะเกิดเป็น สังคมบุญนิยม เป็นรูปร่าง ของสภาพที่จริง มันมีเค้าเงื่อนคือ พ่อครูจะสร้าง คอมเพล็กซ์ คือองค์รวมของหมู่กลุ่ม ที่จะรวมเนื้อหา ที่มนุษย์ต้องการ ของโลกีย์เขามีคอมเพล็กซ์ ก็รวมสิ่งที่คนจะเสพ เอาไปรวมอยู่ในนั้น ให้คนซื้อหา ไปรับบริการโลกียสุข เขาก็ไปรวมกันในนั้น เขาก็รวมอบายมุขในนั้น เท่าที่กฏหมาย จะให้ละเมิดได้ คนมีกิเลส เขาก็เอากิเลส เป็นตัวตั้ง ทั้งมักใหญ่ หรูหรา มอมเมา เป็นทั้งโลก เอาอย่างกัน อย่างอวิชชา เป็นคอมเพล็กซ์ ที่เป็นเมืองนรก ที่เป็นเทวบุตรมาร อย่างลาสเวกัส เป็นต้น คนที่อวิชชา ก็ตกเป็นเหยื่อ หลงระเริง นรกอย่างนี้ เขาเรียกว่า "นรกปหาสะ" คือนรกที่รวม เอาความรื่นเริง บันเทิงในนั้น มีตั้งแต่ นักธุรกิจไปกอบโกย ใช้กิจการในนั้น ไปล่า จะตัวที่ถูกเชิดอยู่ในนั้น ก็เป็นการตักตวง เอาผลประโยชน์ มาทางคอมเพล็กซ์บุญนิยม ว่าจะสร้างที่กทม. ก็รู้สึกว่า ไม่สะดวกหลายอย่าง ซึ่งมันก็น่าจะสร้าง เมืองสวรรค์ บนเมืองนรกนะ แต่บารมีพ่อครู คงไม่พอ มันก็จะมาออกที่ เมืองอุบลฯ กำลังมีรูปร่างมา คอมเพล็กซ์ของทางโลก เขาใช้ทุน หมื่นล้านแสนล้าน แต่ของบุญนิยมเราสิ ก็สร้างอย่าง ลำบากลำบน ขอบอกว่า งานของอโศก ต้องช่วยกันทำ ต้องอุตสาหะ ขอบอกว่า เราต้องทำต่อ เพราะมันเป็นตลาด คือสิ่งรวม ของสังคมแต่ละที่ บ้านนอกก็มี ตลาดของบ้านนอก อำเภอก็มี ตลาดของอำเภอ พ่อครูก็เห็นว่า ปีนี้ได้พูดแจ้งไป เรื่องของตลาดอาริยะ สื่อสารออกไปมาก แต่เนื้อลดลง พ่อครูก็เลยเห็นว่า เนื้อไม่พอ เมื่อวานก็เลย ให้กำไรอาริยะอีก ๑ ล้าน แล้วไปหา ผลผลิตมา ขอบอกตามอากาศ ไปยังกรรมการ ตลาดอาริยะ ไปสำรวจท่าเรือ ที่จะไปจอด ที่ท่าเรือกรมเจ้าท่า มีเรืออาหารบาทเดียวลำหนึ่ง อีกลำหนึ่งก็เป็นเรือสินค้า อีกลำหนึ่งก็เป็นเรือเวที ก็ยังไม่รู้ว่า จะแสดงอะไรทั้งวัน นอกจากว่า เป็นช่วงเวลาที่ จะมีการแสดง คือเรายังไม่ทำ อย่างสมบูรณ์ ถ้าทางจังหวัดเห็นด้วย ที่จะจัดทั้งสองฝั่ง ทุกวันนี้ เราก็ไม่มีประชากรพอ อย่างที่บ้านราชฯ ก็มาสร้างบ้านเพิ่มขึ้นๆ แต่คน ไม่ค่อยมา ก็ให้สำนึก ยังถูกโลกดึงไปอีก พ่อครูพูดวันนี้ เรียกร้องหนัก แต่ก็ไม่รู้ว่า จะมาเท่าไหร่ การง้อนี่ เสียศักดิ์ศรีนะ ง้อก็ง้อ ให้มาหน่อยนะ คิดว่าตรงนี้ จะเป็นราชธานีอโศกจริง ต้องรีบมาช่วย สร้างบ้านแปลงเมือง จะกอบกู้กันมา ถ้ามารวมกัน คอมเพล็กซ์บุญนิยมคงเกิด สิ่งที่จะเหมือน ทางโลกเขา แต่ก็จะเป็นไป คนละทิศทาง จะมีการอภิสังขาร ที่จะมีสนาม แม่เหล็กโลกุตระ เพื่อประกาศโลกุตระ มีพฤติภาพโลกุตระ เพื่อให้ประชาชน มีดวงตาเห็นได้ ก็ต้องอาศัยพวกเรา คุณว่าพ่อครูมีกี่แขน แต่ในนิมิตโพธิสัตว์ มีพันมือนะ ก็ขอขอบคุณ ผู้มาเป็นมือ ให้พ่อครู เพิ่มมือให้พ่อครูเป็นพัน ไม่ว่าคนเล็กคนน้อย ก็มาเป็นมือให้พ่อครู อย่างรายการ เมื่อคืน ก็ซาบซึ้งขอบคุณ ตั้งแต่ท่านแก่นเกล้า แก่นหล้า ทั้งที่ไม่ออกชื่อ ทั้งฆราวาส จนถึงเด็ก อย่างนายตูนนี่ ไม่ผอม ลุยน่าดูกลางแดด ก็เห็นใจ ช่วยได้เท่าที่ทำได้ งานก็หลาอย่าง ก็ขอบคุณ ทุกคนในที่นี้ ที่ได้ช่วยกันมาร่วม เป็นมือพันมือ ให้พ่อครู พยายามเข้าใจให้ดี ว่าเรากำลังมาทำงาน อย่างแท้จริง คิดว่าคงมีคนเข้าใจ มาทำจริง อย่างเพลงสมรรถนะ ที่พ่อครูแต่ง เป็นเพลงสุดท้าย คือ "มาเถอะมารีบมา อยู่ไหนรีบมา คว้ามีดพร้า และจอบเสียม ..." ก็รีบมากันจริงๆ เป็นเพลงสุดท้ายที่แต่ง หมายถึงว่า เราต้องมีสมรรถนะ มีความรู้ความสามารถ ในการทำงาน ต้องพากเพียรในการทำงาน เกิดมาเป็นชีวิต พ่อครูก็พยายาม ถ่ายทอด ความเป็นชีวิต หนังสือ ธรรมที่เป็นพุทธ ก็ตั้งใจอธิบาย ความเป็นชีวิต ที่เกิดมาแต่ละชาติ ก็ตั้งไว้สี่บท บทแรก ขอบคุณชีวิต ก่อนเลย ต้องขอบคุณแต่ละชาติ แม้เราทำชั่วก็ต้องขอบคุณ แล้วจำไว้เลยว่า เราจะไม่ทำอีก แล้วบทที่สองก็คือ ชีวิตชาติชั่ว แล้วบทที่สามก็คือ ชาตินี้ของชีวิต คือเราต้องมา ศึกษาชีวิต และในบทที่สี่คือ สิ้นชาติก็สิ้นชั่ว หากคุณได้อรหันต์แล้ว คุณจะอยู่อีกกี่ชาติ ก็แล้วแต่ เมื่อเป็นพระพุทธเจ้าแล้ว สร้างหนึ่งศาสนา ก็ปรินิพพาน หรือจะเอาอย่าง พระอวโลกิเตศวร ที่จะอยู่ช่วยคน ให้รอดทั้งหมดก่อน จึงจะปรินิพพาน ก็เชิญ สาธุท่านจริงๆ พ่อครูบูชาเคารพ สุดยอดเลย แต่พ่อครูใจไม่ถึงอย่างนั้น คนที่ซาบซึ้งในวิมุติรส ซึ่งวิมุติต่างจากนิโรธ นิโรธเป็นการหยุด คือ Potential energy คือพลังงานศักย์ แต่วิมุติคือ Kinetic energy คือพลังงานจลน์ อย่างสสาร เป็นพลังงานศักย์ มีพลังงานแฝงอยู่ พอแตกตัวเป็น นิวเคลียส ก็มีพลังงานมหาศาล อย่างพลังงานจิต อัปปนา พยัปปนา เจตโส อภินิโรปนา ก็เป็นพลังงานแฝง คือพลังงานศักย์ แต่ต้องมีพลังงานจลน์ ควบคู่กันเสมอ เจโตกับปัญญา ต้องคู่กันเสมอ มีพวกเรามองว่า สายที่ขึ้นรายการ เมื่อคืนนี้ เป็นสายเจโตทั้งนั้น แต่พ่อครูว่า เป็นสายปัญญา ที่มีเจโต พ่อครูว่า สายที่มากับพ่อครูนั้น สายปัญญาทั้งนั้น ถ้าเจโต จะมาไม่ได้ ถ้าเจโตจริง ก็จะเป็นปึกมากแล้ว สายปัญญาจับไม่ค่อยติด สายปัญญานั้น รู้แล้วจะมาเอง ส่วนเจโตต้องมาสั่งสมให้มาก ต้องมาอึด อย่างนร. ที่มานั้น ต้องสร้างให้อึดๆ ที่นี่เข้ม แต่ก็ไม่เหมือนกับ สายเจโตเขาหนัก เขาหนักแบบทื่อๆ น่ากลัว แต่ของเราหนัก อย่างเข้มอีกแบบหนึ่ง พ่อครูพยายามใช้ทุกวิถีทาง ที่จะใช้ความฉลาด ไม่ได้ออมแรง ที่จะให้คน รู้ความจริง มาถึงวันนี้ ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ มาช่วยกัน คนละไม้ คนละมือ พ่อครูซาบซึ้ง ในคำพระพุทธเจ้าที่ว่า พรหมจรรย์นี้ ไม่ได้เพื่อใครมานับถือ ไม่ได้ทำเพื่อ หาบริวาร หรือ เพื่อลาภสักการะ หรือสร้างลัทธิ ไปล้มลัทธิอื่น ก็ไม่มี มีแต่จะส่งเสริม และบอกก่อนเลยว่า อโศกจะไม่ใหญ่ มีแต่คนเกรงเท่านั้น สำหรับคนมีปัญญา คนไม่มีปัญญา จะด่าทอ จาบจ้าง ทำตามประสาไม่รู้ เราจะไปว่าเขา ก็ไม่ได้ หรือแม้แต่ พ่อครูทำงาน ก็ไม่มุ่งสร้าง ความยิ่งใหญ่ ว่าตนเป็นผู้ยิ่งใหญ่ พ่อครูกลัวจริง ว่าพวกเรา จะมาสร้างความยิ่งใหญ่ ให้คนมานับถือ ไม่เห็นเท่เลย เหน็ดเหนื่อยๆไม่ว่า ด่ามาก็ไม่ว่า แต่พวกคุณนี่ ไม่มีสำนึกนี่ พ่อครูจะพูดว่า น้อยใจก็ไม่ได้ ทำไมไม่มีสำนึก ไม่มีกตัญญูกตเวที ทำไมช้าอยู่ กับสิ่งที่ ควรได้ ควรมี ควรเป็น พูดเพื่อสื่อให้พวกเราได้คิด ได้ไตร่ตรอง เอาไปทำ เท่าที่จะทำได้ ขอย้ำบอกว่า ชีวิตแต่ละชีวิต เกิดมาสั่งสมกรรม คนโง่คนชั่ว ก็ไม่รู้ อวิชชา ก็ทำให้สั่งสมบาป เห็นมหานรก เป็นมหาสวรรค์ มันกลับหัว กลับหาง ก็ให้สัญญาณ เขาก็ไม่รู้ มีคนที่หลงวูบวาบ พอได้สัญญาณ ก็กลับตัวมี แต่คนที่หลง ตามเรื่อง ตามสันดานเขา ยังไงเขาก็เป็น แก้ไขเขาไม่ได้หรอก เป็นตามวัฏฏะสงสาร ผู้ที่มีบารมีแต่ละคน ต้องรู้ตน ตรวจตน แก้ไขตน สำนึกให้ดี ช้าแปลว่าเร็ว ใช่ไหม? แล้วคุณไปแปล ช้าว่าเร็ว แปลเร็วว่าช้า ไม่ได้ แต่อย่ารีบร้อน คำว่าเร็ว มีความหมายหนึ่ง รีบร้อนไม่ดี แต่เร็วดี เป็นอีกบริบทหนึ่ง มีความหมาย ต่างกันแล้ว คนไม่ค่อยเข้าใจ แล้วก็หลง พยัญชนะ หลงภาษา ต้องกำหนด บริบทให้ดี อย่าเข้าใจ ในบริบทเดิม ก็จะไม่เข้าใจ ต้องใช้ปฏิภาณหน่อย ขออวยพร ให้มี อายุ วรรณะ สุข โภคะ พละ ขอให้นี่ พ่อครูให้ได้แค่คำสอน ตามพระพุทธเจ้า ที่ท่านเป็นผู้ชี้ทาง เราพยายามพัฒนา ความมีอายุ พ่อครูพยายาม ขยายอายุขัย ต้องมาช่วยกัน อย่าเอาแต่ อัตตาตัวเอง ต้องมาช่วยกัน ในเรื่องอายุขัย คนยังไม่ตาย พระพุทธเจ้าว่า อิทธิบาท เป็นเครื่องแสดง จะเห็นฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา เราจะเห็น รูปรอยของท่าน คนมีวรรณะคือคนมีศีล เป็นเครื่องวัด บอกความจริงชัดเจน ว่าท่านมีศีลเต็ม ขนาดไหน ผู้ใดได้ศีลเป็นปกติ ก็จะเห็นพฤติภาพ สุขคือฌาน คือการไม่มีนิวรณ์ ท่านจะนอนนั่งก็มีสุข จะเข้าใจว่า กามคืออย่างไร เขาจะแสดง ออกมาในราศี คนนี้กามพราวเชียว คนนี้พยาบาทพราวเชียว คนนี้ถีนมิทธะ บึบเชียว เคร่งเข้มบู้ทู่ คนนี้ราศีทางอุทธัจจะ บางทีเฟื่องเฟ้อเกินไป ระวัง เราจะเข้าใจฌาน อย่างตื่นๆ แต่ไม่มีราศีแห่งนิวรณ์ อย่าให้นิวรณ์ ออกมาเพ่นพ่าน โภคะ คนจะมีทรัพย์มาก มีเมตตา กรุณา มุฑิตา อุเบกขา เป็นเครื่องแสดง จะเห็นลักษณะ ไม่ใช่ว่ามีทองเท่าหัว มีเพชรเม็ดโต มีอำนาจมาก แต่ว่าเมตตา คืออยากเห็น คนพ้นทุกข์ แล้วลงมือทำ อย่างกรุณา อยากให้เขาพ้นทุกข์ ได้สุขที่แท้ และมีอุเบกขา คือปล่อย ไม่ยึดเป็นเรา เป็นของเรา อย่างแท้จริง พละหรือพลังมีวิมุติ เป็นเครื่องแสดง พลัง ๔ มีพลังปัญญา พลังวิริยะ ทำการงาน อันไม่มีโทษ แล้วก็สงเคราะห์เขา ไม่ใช่กอบโกย มาเป็นของตน ก็มาช่วยกัน ...................จบ |
||
|
 |