เมื่อใด "ผัสสะ" เกิด
จะต้อง"รู้" ให้ทัน "ความเกิด" นั้น ที่ "ใจ"

ถ้า "ความไม่สบายใจ" อุบัติ (โทสมูลจิตทุกขนาด)
จะต้องจัดการไม่ให้มันมีก่อนอื่น ไม่ว่ากรณีใดๆ
แม้ "ความสบายใจ" อุบัติ (โลภมูลจิตทุกขนาด)
ก็อย่าหลงเมาติดยึดมันเป็นอันขาด

รู้ "ใจ" ว่า "มีโลภะ-มีโทสะ" หรือไม่ ขณะใด
คือเมื่อนั้น "พ้นโมหะ"

ทำ"ใจ" ให้"พ้นโลภะ-พ้นโทสะ" ในขณะ "รู้ๆ" เสมอนั้น
คือ ผู้เดินตรงลัดเข้าสู่ "นิพพาน" ด้วย "ทางเอก" เส้นเดียว
ที่สร้างไว้โดยบุคคลที่ชื่อว่า "พระสัมมาสัมพุทธเจ้า"

     ๑๑ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๑๘