|
ธรรมปัจเวกขณ์ มนุษย์เข้าใจความพอของสิ่งที่สังขาร หรือสังเคราะห์กันไว้ และรู้จักสังเคราะห์ ให้น้อยที่สุด และเข้าใจความที่พอ โดยมัน ก็ต้องน้อย แม้ใครจะมาหลอก ให้มาก ให้สังเคราะห์เกินขึ้น เกินกว่าความจำเป็น ทำให้เป็นภาระ ไม่หลงในความใหญ่ ความมากเกินอีก ผู้รู้จักความพอ ที่พอดีพอแล้ว ในการสังเคราะห์ ไม่ว่าจะสังเคราะห์ ทางร่างกายชีวิต ไม่ว่าจะสังเคราะห์ ความเป็นอยู่ ที่ง่ายๆ สังเคราะห์สิ่งที่จะสร้างสรรขึ้นไป ให้แก่โลกอื่นเขาอีก เรารู้จักความพอ ในตัวเอง เป็นผู้ที่ สังเคราะห์ไว้แต่น้อย เราก็ง่าย เราก็เบา เราก็สบาย เราก็ไม่ผลาญ และไม่เป็นภาระ ให้แก่ตัวเอง อะไรมาก และเราก็รู้จัก การสังเคราะห์ ให้ผู้อื่น สร้างสรรให้ผู้อื่น แม้ผู้อื่น จะหลงใหล ในความมาก เราก็จะต้องสอนเขา บอกเขาให้รู้ความจริง แต่คนอื่น ที่จะพึ่งเรานั้น มีมาก เราสามารถ จะสังเคราะห์ สิ่งที่จำเป็น สิ่งที่สำคัญ ให้แก่คนอื่น ได้นับไม่ถ้วน เราจึงเป็นคน ผลาญน้อย สังเคราะห์ไว้น้อย เปลืองน้อย แต่มีพลังงานมาก มีการสังเคราะห์สิ่งดี สิ่งจำเป็น ให้คนอื่นได้มากๆ เท่าที่เรา จะมีฤทธิ์มีแรง มีความสามารถ มีเวลาที่จะ ทำให้แก่เขาได้ วันคืน ก็ผ่านไปๆ ในการสร้างสรร เท่าที่เราจะมีฤทธิ์แรงมาก มีความสามารถมาก มีสิ่งที่ให้เรามา สังเคราะห์ สร้างสรรขึ้นไป ให้แก่โลกนั้นๆ อันเป็นความจำเป็น เป็นสำคัญ ของมนุษย์ ---- ส่วนตัวเราเองนั้น ก็คงพอ และคงน้อย และคงไม่ผลาญ คงเป็นรถยนต์ คันกินน้ำมันน้อย แต่มีประสิทธิภาพสูง สร้างสรร ทำงาน ให้แก่โลกมาก วันคืนๆ ก็มีแต่สร้างสรร ให้แก่โลก เมื่อย พัก ไม่เมื่อย ก็เพียร ถึงเวลาพักควรพัก เมื่อพักสมบูรณ์แล้ว พอแล้ว ก็เพียรอีก ต่อภาวะ การหมุนเวียนอย่างนี้เป็น สังสารวัฏ ก็หมุนเวียนไป หมุนเวียนไป มีที่สุด มีการจบ มีการตาย มีการสิ้นสูญความพอ จึงเป็นความรู้ ที่มนุษย์ ผู้เป็นอริยะจะรู้ ความสร้างสรร ก็จึงเป็นความรู้ ที่มนุษย์อริยะจะรู้ เพื่อจะเป็น ประโยชน์แก่โลก ผู้ประเสริฐ จึงเป็นผู้สังเคราะห์ตนเองไว้น้อย น้อยที่สุด เท่าที่ตัวเอง จะทำได้ ลงตัวแล้ว และก็ เป็นผู้ที่ สร้างสรรที่สุด เท่าที่เรา จะมีความสามารถ ความดีงาม ความรู้ และความเก่งกาจ และเราก็เป็นผู้ที่ ไม่ผลาญโลก แต่เป็น ผู้อนุเคราะห์โลก คนอย่างนี้ เป็นคนที่ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านพึง เพียรสอน ใช้ทฤษฎีมาอบรม ให้คนเป็น มนุษย์อย่างนี้ ถ้าได้คนมนุษย์ อย่างนี้ ในโลกอยู่มากๆ สังคมนี้ ก็อุดม สมบูรณ์ และสุขเย็น--- ขอให้ทำความเข้าใจ ในเรื่องของความพอ และความสร้างสรร ของความเป็นมนุษย์ ผู้ไม่ใช่อยู่อย่าง โมฆบุรุษ ให้ดีๆ และแล้ว เราจะเข้าใจ ทฤษฎีของ พระพุทธเจ้า แล้วก็ปฏิบัติตน ให้ตรงกับทฤษฎี ของพระพุทธเจ้า อย่างสมบูรณ์เถิด เทอญ.
|