การปฏิบัติธรรม เป็นเรื่องยากเรื่องลำบาก เป็นสิ่งที่ละเอียดสุขุมและลึกซึ้ง แต่ก็เป็นสิ่งที่ประเสริฐ เป็นความสูงของชีวิต ผู้ที่จะก้าวไปสู่ความประเสริฐ หรือว่าความสูงสุดของชีวิตได้นั้น จะต้องเป็นผู้มีความจริง จะต้องเป็นผู้มีสัจจะต่อตัวเองและผู้อื่น จะต้องเป็นผู้มีความข่มฝืน มีความอดทน จึงจะสามารถสละ จาคะสิ่งที่ตัวเราติด สิ่งที่เราเคยหลง จึงจะสามารถเข้าถึง ความหลุดความพ้นได้ในที่สุด การเข้ามาสู่กระแสธรรม ต้องเป็นผู้ที่ไม่ประมาท เป็นผู้ที่มีความระมัดระวัง สิ่งใดที่พลาดพลั้ง ก็ต้องรู้จักแก้ไขปรับปรุง จึงจะเป็นผู้ที่อยู่กับธรรมะได้ตลอด การอยู่กับหมู่คณะ จะช่วยให้เราสามารถ ปรับปรุงตัวเองได้มากขึ้น จะสามารถรู้ความผิด ความพลาดของตัวเองได้มากขึ้น บางสิ่งบางอย่าง เราไม่สามารถที่จะรู้ ความผิดพลาดของเราได้ นอกจากผู้ที่สูงกว่า ผู้ที่มีประสบการณ์มากกว่า จะเป็นผู้ที่คอยติงเตือน คอยชี้แนะ คอยขัดเกลา เพื่อที่จะให้เราได้รู้ความผิด แก้ไขปรับปรุงความผิดต่างๆ ของเราให้ดีขึ้น

ถ้าเรามีความอดทน อดกลั้นเพียงพอ เราก็จะสามารถแก้ไขปรับปรุง มีความเจริญก้าวหน้า ในชีวิตทางธรรม ยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆ

เพราะฉะนั้น ต้องมีความอดทน มีการประพฤติปฏิบัติ ด้วยความระมัดระวังสังวร เราจึงจะก้าวหน้า และมีความเจริญ ในทางธรรมยิ่งขึ้น ยิ่งขึ้นไป

สาธุ

*****

ตรวจทานใหม่ 3/07/2567