ครูในดวงใจ
- ฆวาลา -

ตั้งแต่เริ่มเรียนชั้นอนุบาล จนศึกษาจบชั้น ม.๖ ข้าพเจ้าก็มีครูที่รักมากหลายคน แต่ที่จะกล่าวถึงนั้น เป็นอาจารย์สอนข้าพเจ้า ตอนเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น

ตอนที่ครูเข้ามาทีแรก ข้าพเจ้ากำลังจะจบ ป.๖ พอขึ้น ม.๑ ข้าพเจ้าก็ได้เรียนกับท่าน ท่านเป็นครูสอน วิทยาศาสตร์ เป็นคนที่ตาดุมาก เวลาพูดกับนักเรียนจะเสียงดัง น่ากลัว ไม่มีนักเรียนคนไหน กล้าเข้าไปหา ข้าพเจ้า ก็เหมือนกัน กลัวมากๆ

แต่พอเรียนไปได้นานเข้า เพื่อนๆ ทุกคนก็เข้ากับท่านได้ แต่ข้าพเจ้านั้นยังกลัวอยู่ เวลาท่านถาม ก็ไม่กล้า ตอบ ท่านจึงเข้ามาหาแล้วถามว่าเป็นอะไร คุยอยู่นาน ท่านก็รู้ว่าข้าพเจ้ากลัว ท่านบอกว่า ข้าพเจ้าเป็นคน เรียน ค่อนข้างดี ท่านจึงสนับสนุนในเรื่องการเรียน ซื้อหนังสือมาให้อ่าน ข้าพเจ้าไม่ชอบ เล่นกีฬา ท่านก็พา ไปฝึกซ้อมทุกวัน ท่านจะสอนข้าพเจ้าในทุกๆ เรื่อง ไม่ว่าจะเป็นการเรื่องใช้ชีวิต ในแต่ละวัน กิริยามารยาท และนิสัยส่วนตัวบางอย่างที่ไม่ค่อยเหมาะสม ท่านก็จะเตือน มีบางครั้ง ที่ข้าพเจ้าไม่เชื่อฟัง คำแนะนำ ที่หวังดีของท่าน ทำให้ท่านเสียใจจนถึงร้องไห้ ข้าพเจ้าก็เสียใจเช่นกัน ที่ทำให้ท่านเสียใจ แต่ยังไม่ทัน ได้ไปขอโทษท่าน ท่านก็เข้ามาหา แล้วพูดว่า "ครูขอโทษนะ ที่ทำให้เธอ เสียใจ อย่าโกรธครูเลย เพราะครู หวังดีกับเธอนะ ถึงได้พูดไปอย่างนั้น" ข้าพเจ้ารู้สึกผิดมากยิ่งขึ้น จึงพยายาม ปรับนิสัยของตัวเอง ที่ท่าน แนะนำมาให้ดีขึ้น ไม่เฉพาะแต่กับข้าพเจ้า กับ ลูกศิษย์คนอื่น ก็เช่นกัน ท่านก็ดูแลเอาใจใส่ เป็นอย่างดี จนจะจบ ม.๓ ท่านก็ย้ายโรงเรียน ท่านอยากให้ข้าพเจ้า เข้าโรงเรียน เตรียมอุดมศึกษา ที่สกลนคร ให้ได้ แม้ท่านจะย้ายไปแล้ว วันสมัคร วันสอบ หรือวันอะไรก็ตาม ท่านก็พาไป ท่านเป็นคนที่คอยจุดความหวัง ในชีวิต ให้กับข้าพเจ้า ท่านติดต่อมาหาอยู่ตลอด ตอนไหนที่ ข้าพเจ้าไม่สบายใจอะไร ก็จะโทร.เล่า ให้ท่านฟัง ท่านก็ให้คำแนะนำที่ดี และคอยให้กำลังใจข้าพเจ้า มาตลอด ท่านพูดอยู่เสมอว่า "ครูจะคอยดู ความสำเร็จของเธอ ทำให้ได้นะ ไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อตัวของ เธอเอง ถึงวันนั้น ครูจะภูมิใจมาก ที่ครู ได้เป็นครูอย่างเต็มภาคภูมิ" ถ้าไม่มีท่าน คงไม่มีข้าพเจ้าในวันนี้ ท่านเหมือนพ่อคนที่สอง ของข้าพเจ้า คุณครูท่านนี้ คือ อาจารย์เดชาวัต แสงพรมศรี
นางสาวสมปอง พันธุ์ด้วง จ.สกลนคร

คุณครูในดวงใจของฉัน คือ นายบุญสิทธิ์ วานุนาม เป็นครูสอนวิชาคณิตศาสตร์ ระดับชั้นมัธยมปลาย ที่โรงเรียนประสาทวิทยาคาร จังหวัดสุรินทร์ ท่านเป็นครูที่น่ารัก สอนสนุก ทำให้ฉันได้เข้าใจ และรักการเรียน คณิตศาสตร์ นอก-จากท่านจะสอนวิชาการแล้ว ท่านยังสรรหาข้อคิด คติเตือนใจมาให้บ่อยๆ ทำให้เกิด แรงบันดาลใจ ในการสู้ชีวิต มองชีวิตของตนเอง และของคนอื่น สามารถอยู่ในสังคมได้อย่างไม่มีปัญหา
นายธนายุทธ จิตรหาญ จ.สุรินทร์

คุณครูในดวงใจของข้าพเจ้า คือ อาจารย์อารีย์ แสนธิ ปัจจุบันสอนวิชาภาษาอังกฤษ และเป็นอาจารย์ แนะแนวอยู่ที่โรงเรียนหนองงูเหลือมพิทยาคม อาจารย์จะเข้มงวดเรื่องการเรียน และให้ความรู้ แก่นักเรียน อย่างเต็มที่ สิ่งที่ข้าพเจ้าประทับใจก็คือ อาจารย์ให้คำแนะนำแก่นักเรียนทุกคน ไม่ว่าใครมีปัญหาอะไร ท่านจะช่วยเหลือศิษย์ทุกคน ข้าพเจ้ารู้ดีว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่ท่านทำลงไปนั้น ท่านไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนใดๆ เลย เพียงเห็นความสำเร็จของลูกศิษย์เท่านั้น ท่านก็มีความสุขมากแล้ว และในวันนี้ตัวข้าพเจ้าเอง ถ้าไม่ได้รับ ความช่วยเหลือจากท่านในหลายๆ เรื่อง ข้าพเจ้าก็คงจะไม่มีวันนี้

สักวันหนึ่งข้าพเจ้าจะกลับไปขอบคุณท่าน และจักประพฤติตนตามแบบอย่าง ข้าพเจ้าเชื่อว่า ยังมีคนที่ รอความช่วยเหลือเหมือนข้าพเจ้าอีกมาก
นางสาวพิมพิลา เบ้าเงิน

ครูเป็นเหมือนแสงเทียนในความมืดที่จะนำเราไปสู่หนทางสว่าง เปิดโลกของความไม่รู้ไปสู่ปัญญา เสมือน นำพาชีวิตให้ไปสู่ความก้าวหน้า ทุกคนต่างก็มีครู และทุกคนก็ต้องเคยประทับใจ ในตัวครูผู้สอนบางท่าน เช่นกัน

ข้าพเจ้าเองก็มีคุณครูในดวงใจ ท่านชื่อ นางสาวนริศา ทองปัญญา เด็กนักเรียนจะให้ฉายาท่านว่า "เจ๊ลิซ่า หรือ อาจารย์ลิซ่า" สอนอยู่ที่ โรงเรียนกันทรลักษ์วิทยา อำเภอกันทรลักษ์ จังหวัดศรีสะเกษ ท่านยังไม่ได้ แต่งงาน ไม่มีครอบครัว แม้จะอายุมากแล้ว ท่านเป็นอาจารย์ที่นักเรียนทั้ง โรงเรียนยอมสยบให้ เพราะความ เจ้าระเบียบ ดุ และปากร้าย หลายคนในโรงเรียนไม่ชอบท่านเลย เพราะท่านเป็นคนพูดตรงๆ แต่ท่านก็ ไม่สนใจ ยังคงยึดมั่นในอุดมการณ์ของตนเอง คือเอาใจใส่นักเรียนในความดูแลของตน มีเหตุผล สอนหนังสือ ดีมากๆ ละเอียด เข้าใจ (สอนภาษาไทย) ทุ่มเทกายใจให้แก่หน้าที่ และนักเรียน ท่านจะ ทำงานหนัก และดูแลนักเรียนเสมอ บางครั้งก็จำได้กระทั่งชื่อเล่น ใครมีปัญหาก็จะไปที่บ้านของ นักเรียนคนนั้น เป็นอาจารย์ที่ห่วงใย และเข้าใจนักเรียน ที่ข้าพเจ้ามายืน ณ จุดนี้ได้ ก็เพราะท่านเคี่ยวเข็น ปัจจุบันนี้ ท่านยังคงเอาใจใส่นักเรียนเช่นเดิม แม้ว่าท่านจะป่วยเป็นโรคมะเร็ง จนต้องเข้าโรงพยาบาล หลายครั้ง และรักษาตัวเป็นเวลานาน แต่เมื่อท่านกลับมาก็ยังคงเร่งสอนและเอาใจใส่นักเรียน ไม่เปลี่ยนไป ด้วยเหตุนี้ ท่านจึงเป็นที่รักของนักเรียนอีกหลายคน และหนึ่งในนั้น ก็มีข้าพเจ้ารวมอยู่ด้วย ไม่ว่าเวลา จะผ่านไปนานแค่ไหน ภาพของผู้หญิงตัวเล็กๆ ผมหยิกๆ ที่สอนภาษาไทยอยู่หน้าชั้น ก็ยังคงประทับ อยู่ในใจ ของข้าพเจ้าเสมอ

อาจารย์นริศา ทองปัญญา ผู้เปิดทางมืดไปสู่แสงสว่างให้ข้าพเจ้าเอง
นางสาวแสงอรุณ วรรณจู (โอ๋เอ๋) จ.ศรีสะเกษ

ครูในดวงใจผมคือ อาจารย์วนิดา จิตโคกกรวด โรงเรียนกัลยาณวัตร

ท่านเปรียบเหมือนแม่คนที่สองของผม เป็นครูประจำชั้น อีกไม่นานท่านก็จะเกษียณแล้ว เวลาที่ผม ไม่สบายใจ หรือมีปัญหาอะไร ผมก็จะเข้าไปปรึกษาท่าน ท่านก็จะชี้แจง แนะแนวทางต่างๆ ให้ผม เป็นอย่างดี แม้กระทั่งผมขอทุนการศึกษาของโรงเรียน ท่านก็คอยติดตามและไปพูดกับอาจารย์อีกท่านหนึ่ง เพื่อให้ผมได้รับทุนการศึกษานั้น ครั้งนั้นผมประทับใจมาก แม้กระทั่งการสมัครที่โครงการจุฬา-ชนบท ท่านก็ให้ คำปรึกษาแนะนำผมและเพื่อนอีกคน ผมประทับใจท่านมาก ถ้าท่านไม่ให้คำแนะนำผม ผมคงไม่มีโอกาส มาถึงจุดนี้ ท่านจะคอยหาสิ่งดีๆ มาสู่ชีวิตของผมอยู่เสมอ

ผมขอขอบคุณอาจารย์มาก และจะไม่ลืมบุญคุณของอาจารย์ตลอดไป
นายกฤษฎา คำบุญ

ครูในดวงใจของข้าพเจ้าคือ อาจารย์จตุรพร ทอนมาตย์ เป็นอาจารย์สอนวิชาสังคม ส.๕๐๓-ส.๕๐๔ อาจารย์ สอนดีมากๆ และรักนักเรียนมาก ท่านเป็นคนสบายๆ ไม่ทำอะไรเว่อร์เกินไป แต่งตัวเรียบๆ ง่ายๆ ใจดี มีน้ำใจ ตอนไปช่วยเหลือนักเรียนที่ต่างโรงเรียน ท่านก็มาบอกให้พวกเราไปด้วย คือเขายากจนมาก อยู่กับ ตาและยาย และท่านไม่ชอบเอาหน้า ไม่เคยอวดความรู้ความสามารถของตัวเองกับใคร ผมรู้สึก ประทับใจท่านเป็นอย่างมากเลย
นายนพรัตน์ บาไสย์

ครูในดวงใจของข้าพเจ้าคือ คุณครูอริสรา สุวรรณ หรือที่ข้าพเจ้าเรียกท่านว่า "แม่แอ้" ท่านสอนวิชา ภาษาอังกฤษ โรงเรียนปัว อำเภอปัว จังหวัดน่าน

ข้าพเจ้าเริ่มสนิทกับคุณครูท่านนี้ ตอนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๔ โดยตอนนั้นท่านมาทำหน้าที่ ช่วยเป็นอาจารย์ ที่ปรึกษากับอาจารย์อีกท่านหนึ่ง ท่านเป็นครูที่ข้าพเจ้าสามารถพูดคุย ขอคำปรึกษาได้ทุกเรื่อง (ทุกเรื่องจริงๆ) เวลาที่ข้าพเจ้ามีปัญหาหรือไม่สบายใจ ข้าพเจ้าก็สามารถไปหาท่าน ที่ห้องทำงาน ที่บ้าน ของท่าน หรือโทรฯไปหาท่านได้ทุกเวลา แม้ว่าจะเลยเที่ยงคืนแล้วก็ตาม ท่านคอยเป็นกำลังใจ เพิ่มความมั่นใจ ให้ข้าพเจ้า วันนี้ที่ข้าพเจ้าตัดสินใจมานั่งอยู่ตรงนี้ได้ ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะท่าน เพราะข้าพเจ้า เรียนมาทางสายวิทยาศาสตร์ ผลการเรียนจึงอยู่ในเกณฑ์ดี อาจารย์ในโรงเรียนหลายท่าน ก็สนับสนุน ให้เรียนต่อทางสายที่เรียนมา แต่ข้าพเจ้าสนใจที่จะเรียนทางด้านรัฐศาสตร์ ข้าพเจ้าสับสน และลังเลมาก เมื่อต้องตัดสินใจ แต่ท่านบอกกับข้าพเจ้าว่า "อย่าให้คำพูดของใครมาทำลายความฝัน ของเรา" ซึ่งมันก็ทำให้ข้าพเจ้ามั่นใจกับการตัดสินใจมากขึ้น
นางสาวสกุณา ธรรมสละ จ.น่าน

ครูเป็นคนที่บอกนักเรียนว่า ให้อยู่ในกฎระเบียบของโรงเรียน การแต่งตัวต้องถูกระเบียบตั้งแต่หัว จรดเท้า ครูไม่ชอบใจนัก ที่เห็นใครก็ตามทำตัวไม่น่ารัก เช่น เรื่อง การแต่งกาย การไม่เข้าเรียน โดยเฉพาะวิชา ของครู ครูชื่อ นางสาวสมจิตร สุทธินันท์ สอนวิชาแนะแนวที่โรงเรียนวาปีปทุม แม้วิชาของครู ไม่คิดเกรด แต่ใคร ไม่ส่งงานครูครบ หรือขาดเรียนโดยไม่มีเหตุจำเป็น ครูเป็นต้องเรียกพบ เป็นรายบุคคลไป

ครูสอนศิษย์ทุกคนเสมอว่าจะทำอะไรให้นึกถึงพ่อแม่ที่ส่งเสียให้เรียนหนังสือ นึกถึงครูอาจารย์ ผู้มีพระคุณ ทุกคนที่อบรมสั่งสอนมา มีหลายครั้งที่ครูให้ฉันทำงาน แล้วฉันทำเสร็จไม่ทันตามเวลา ครูก็มักจะติงว่า เป็นเพราะ การบริหารจัดการไม่ดี คำพูดของครูทำให้ดิฉันคิดพิจารณา และปรับปรุงตัวเอง

สิ่งสำคัญอีกสิ่งหนึ่งที่ครูบอกกับฉันก็คือ เราควรจะเป็นผู้ให้บ้าง ให้คนอื่น ให้สังคม แม้จะไม่ได้อะไร ตอบแทน แต่จะรู้สึกสุขใจที่ได้ให้ และเราก็จะได้ใจจากคนนั้นด้วย เมื่อเขาจะทำอะไร หรือมีอะไร ก็จะนึก ถึงเรา ครูจะบอกฉันบ่อยๆ ว่า ทำตัวให้ดีเสมอต้นเสมอปลาย แล้วมันจะดีกับตัวเราเอง

แม้ครูจะมาจากครอบครัวที่มีฐานะดี แต่ครูก็ไม่เคยสอนให้นักเรียนทำตัวเหนือคนอื่น คนแต่ละคน ต่างกันที่จิตใจ ไม่ว่าเราจะมาจากครอบครัวแบบไหนก็ไม่สำคัญ สำคัญอยู่ที่การประพฤติตัวของเรา ครูอาจ จะพูดอะไรที่เหมือนปรัชญา แต่ครูทำให้ดิฉันเห็นว่าครูทำแล้ว ทำอย่างที่ครูสอนนักเรียน ซึ่งฉันก็เห็นว่า มันดีจริงๆ และเมื่อนำมาปฏิบัติบ้างก็เห็นผล คำสอนของครูทำให้ฉันมีวันนี้ ครูจะเป็นแบบอย่างที่ดี ในใจของฉัน ตลอดไป ขอเทิดทูนพระคุณครูไว้เหนือเศียร
นางสาวจิราภรณ์ ปาสานำ

คุณครูในดวงใจของผมหรือครับ ไม่ใช่ใคร อื่นไกล เขาเป็นคนใกล้ตัวผม เขามีเอกลักษณ์ เป็นของตัวเอง และ ที่สำคัญ เขาเป็นคนที่ให้โอกาสผมได้ก้าวเข้ามาสู่รั้วจามจุรีแห่งนี้

เขาคือคุณครูศิริรัตน์ ไกรสังข์ อาจารย์แนะแนวประจำ ร.ร.พนัสพิทยาคาร

ครูเป็นผู้ที่เสียสละแก่สังคมจริงๆ ถึงแม้จะมีอายุมากแล้วก็ตาม ครูต้องเหนื่อยกับนักเรียนหลายร้อยคน ที่จะสมัครสอบทั้ง Entrance โควต้า สอบตรง และโครงการพิเศษต่างๆ มากมาย ครูจะต้องไปซื้อ ใบสมัคร ที่มหาวิทยาลัยเอง ต้องเอาใบสมัครไปให้นักเรียนทุกคนด้วยตัวเอง ต้องนัดประชุม เพื่ออธิบาย การกรอก ใบสมัคร และกำหนดวันส่งใบสมัคร ต้องคอยรับใบสมัครจากนักเรียน ทีละใบสองใบ (เพราะเด็ก เอามาส่ง ไม่พร้อมกัน) ต้องคอยตามเด็กนักเรียนที่ยังไม่ได้ส่ง ต้องคอยเก็บเงินค่าสมัครเอง บางมหาวิทยาลัย ก็ให้ ส่งเงินไปทางธนาณัติ ครูก็ต้องไปที่ไปรษณีย์เอง นี่อาจจะเป็นส่วนน้อย ที่ครูทำ แต่งานของครูแนะแนว ไม่ใช่แค่นี้ ต้องจัดแผนการเรียน การสอน ต้องเข้าร่วมประชุม คณะกรรมการ บริหารโรงเรียน ทุกครั้ง ต้องเป็นแม่งานในงานใหญ่ๆ ครูของผมเก่งมากที่สุดเลยครับ ขอขอบคุณครับ
นายอุทัย อุมา