พระจันทร์

เช้าวันหนึ่ง ขณะที่ผมนั่งเล่นอยู่ที่ศาลาริมคลองหน้าบ้าน พ่อเดินมาพูดกับผมว่า "ตอนนี้ตุ้มจบอนุบาลแล้ว พ่อจะให้ไปเรียนประถมต่อที่กรุงเทพฯ จะได้มีความรู้มากๆ" ผมมองหน้าพ่อแล้วพยักหน้าตอบว่า "ครับ"

เย็นวันสุดท้ายก่อนจะไปกรุงเทพฯ แม่อาบน้ำให้ผมที่ศาลาท่าน้ำตรงหัวสะพาน พลางชี้ให้ผมดูพระจันทร์ ดวงกลมโตลอยเด่นเหนือลำคลอง วันนี้แม่อาบน้ำให้ผมนานเป็นพิเศษ แม่บอกว่า "พรุ่งนี้ตุ้มต้องไป กรุงเทพฯ แล้ว แม่คงอาบน้ำให้อีกไม่ได้แล้วล่ะ ต่อไปเวลาอาบน้ำเอง ต้องถูขี้ไคลให้เกลี้ยงๆ นะ" เสร็จแล้ว แม่ก็จูงมือผมเดินกลับบ้าน

ระหว่างทาง ผมมองไปยังท้องฟ้า เห็นพระจันทร์ที่ตอนผมอาบ-น้ำลอยอยู่เหนือคลองจึงกระตุกมือแม่ และ พูดเสียงดังว่า "แม่ครับ ทำไมพระจันทร์มันตามผมมา" แม่ตอบว่า พระจันทร์น่ะอยู่ไกลมาก ไม่ว่าเรา จะอยู่ตรงไหน เราก็จะมองเห็นพระจันทร์เสมอ" ผมไม่เข้าใจที่แม่ตอบเลย จึงถามต่อว่า "แล้วพระจันทร์ จะตามผมไปที่กรุงเทพฯ มั้ยครับ" "ตามสิ พอไปถึงกรุงเทพฯ ตุ้มก็จะเห็นพระจันทร์อีก" แม่ตอบ

ผมมาอยู่บ้านญาติซึ่งใกล้กับโรงเรียนใหม่ที่ผมจะเข้าเรียน ผมเป็นเด็กคนเดียวในบ้านญาติ เพราะลูกๆ เขาโตหมดแล้ว ผมจึงไม่มีเพื่อนและรู้สึกคิดถึงแม่ คิดถึงบ้านมาก โดยเฉพาะตอนค่ำ รวมทั้งเวลาเข้านอน ผมจะคิดถึงบ้าน มากเป็นพิเศษ จนต้องร้องไห้ออกมา แต่ก็ไม่กล้าร้องดัง เพราะกลัวคนในบ้านจะได้ยิน ผมได้แต่นอน ร้องไห้เงียบๆ ไปเรื่อยๆ จนหมดแรงแล้วหลับไปเอง

มีบางคืนที่ผมนอนมองลอดหน้าต่างออกไปเห็นพระจันทร์ ทำให้นึกถึงที่แม่เคยบอกว่า "อยู่กรุงเทพฯ ตุ้มก็จะได้ เห็นพระจันทร์อีก" ผมดีใจที่แม่พูดถูก และดีใจที่พระจันทร์ตามผมมากรุงเทพฯด้วย ทำให้รู้สึกว่า เหมือนแม่ มาอยู่ใกล้ๆ และหายคิดถึงบ้านได้บ้าง

พอโรงเรียนปิดเทอม ผมก็ได้กลับบ้านไปหาพ่อแม่ ตกเย็นแม่ก็พาไปอาบน้ำที่ ท่าน้ำอีก แล้วผมก็เห็น พระจันทร์ มาลอยอยู่เหนือคลองอีกครั้ง ผมชี้ให้แม่ดูพลางบอกว่า"พระจันทร์ตามผมจากกรุงเทพฯ กลับมา บ้านด้วย บางวันตอนเช้าๆ ที่อยู่กรุงเทพฯ พระจันทร์ยังเคยตามผมไปโรงเรียนด้วยล่ะแม่ ทำไมพระจันทร์ ถึงตามผม ไปทุกแห่งเลยล่ะครับ"

"ก็พระจันทร์คงอยากดูว่าตุ้มไปอยู่กับใคร สบายดีมั้ย แล้วดูว่าเวลาไปโรงเรียนแล้วตั้งใจเรียนรึเปล่า พอกลับบ้าน ก็ดูต่อว่าทำการบ้าน เสร็จมั้ย ตุ้มต้องตั้งใจเรียนมากๆ ให้คุ้มกับที่พระจันทร์คอยตามดูอยู่ รู้รึเปล่า" แม่อธิบาย

พอโรงเรียนเปิดเทอม ผมกลับไปเรียน ที่กรุงเทพฯ ต่อ ผมรู้ว่าพระจันทร์ตามไปโรงเรียนด้วย ผมจึงตั้งใจ เรียนเป็นพิเศษ เพราะผมมีเพื่อนที่แสนวิเศษที่คอยตามผมไป ทุกหนทุกแห่ง

- ดอกหญ้า อันดับที่ ๑๒๐ กรกฎาคม - สิงหาคม ๒๕๔๘ -