ถ้อยคำสิริมงคล
อย่า(ทำตัว)เป็นน้องเล็ก

ชีวิตคือการต่อสู้ ชีวิตคือการเดินทาง ชีวิตคืออะไรอีกมากมาย บนสายธารแห่งกาลเวลา เข็มนาฬิกาที่เคลื่อนผ่าน ยังมีฉากชีวิตอีกมากมายที่ต้องเจอะเจอ เรียนรู้ บนเส้นทางแห่งการเดินทาง สะสมประสบการณ์ความชาญฉลาด ความมีไหวพริบ ความรู้เท่าทัน

แต่กับบางคน อาจหมายถึงการสอบตก เพราะไม่ทันเกม ไม่ทันกติกาที่กำหนดในแต่ละช่วง เวลาที่ผ่านเลย คือ ตัวเราที่อายุมากขึ้นๆๆ วันวานทำสิ่งใด ยังไม่เสียหาย ยังไม่มีใครรับผลกระทบ ยังอยู่ในวงแคบๆ ของชีวิต วันนี้ถ้ายังทำแบบเดิม อาจหมายถึง ความไม่ถูกต้อง ความไม่เหมาะสม เป็นความเห็นแก่ตัว !

เมื่อเราก้าวออกสู่โลกกว้าง คนที่จะพร้อมให้อภัย จริงใจที่จะช่วยเหลือเริ่มลดลง การคบหาเป็นไปเพื่อผลประโยชน์มากขึ้น คนดีที่สุด นอกจากพ่อแม่ ผู้เป็นอรหันต์ของลูก เป็นพระพรหมของเรา ก็ใช่จะหาได้ง่ายๆ อีกต่อไป

พ่อแม่อย่างไรก็เป็นพ่อแม่ ลูกจะมีนิสัยอย่างไร ท่านก็ถือเป็นลูก เป็นดวงใจของท่าน แม้บกพร่องก็ให้อภัย แม้ขี้ริ้วขี้เหร่ก็ดูสวย ! แม้เรียกร้องก็พร้อมจะให้ แต่กับเพื่อนฝูง ญาติมิตร เป็นกลุ่มบุคคล โดยรอบที่กว้างไกลออกไป จะคิด จะพูด จะทำ ต้องสังวร ต้องรอบคอบ

อย่า(ทำตัว)เป็นน้องเล็ก เตือนใครเล่า ถ้ามิใช่เตือนตัวเอง เป็นน้องเล็ก สบายไปทุกอย่าง เหมือนเจ้านายน้อย อย่าว่าแต่พ่อแม่ แม้พี่ๆ ก็ยังต้องมาดูแล เอาใจใส่ อยากได้อะไรก็ต้องหาให้ ไม่มีใครขัดใจ ใครๆ เขาไม่ถือ ด้วยความเป็นพี่คือการเสียสละ

โชคดีของน้องเล็ก มีคนปรนเปรอ ห้อมล้อม แต่โชคร้ายของน้องเล็กก็คือ ไม่รู้จักโต ! บริการคนอื่นไม่ค่อยเป็น เพราะเคยชินแต่การเป็นผู้รับ พฤติกรรม ผู้ให้ ไม่มีโอกาสฝึกฝน ไม่ต้องปรับเปลี่ยนพฤติกรรมตัวเอง พี่ๆ ต่างหากที่ต้องศิโรราบ น้องเล็กจึงชนะมาตลอด

แต่เมื่อออกจากบ้าน เขาอาจจะได้คิด "พี่ๆ ฆ่าฉัน ทำให้ฉันนิสัยเสีย!" น้องเล็กบางคนไหวทัน กระโดดออกจากความน่ารังเกียจ น่าหมั่นไส้ได้ทันท่วงที ! น้องเล็กอีกหลายคนกระโดดไม่ทัน ไม่รู้ตัวว่า ทำไมจะต้องกระโดด น้องเล็กบางคนจึงนั่งรถด่วนมรณะตลอดชีวิต จนแก่เฒ่าเน่าเข้าโลง !

พบเห็นแต่ข้อผิดพลาดของ ผู้คนแวดล้อม ทำไมพวกนี้ถึงไม่ยอมเรา ? ทำไมพวกนี้ถึงไม่รักเรา ไม่จริงใจกับเรา ? น้องเล็กนิสัยเสีย เปลี่ยนเป็นสันดานที่แก้ไม่ได้ ไม่รู้ตัวสักนิด ชีวิตต้องมี GIVE จะมีแต่ TAKEก็ไม่ไหว

เตือนเถอะ เตือนตนเสมอๆ แม้ดวงตาจะมืดบอด การเตือนตนทำให้ฉุกคิด นกไม่เห็นฟ้า ปลาไม่เห็นน้ำ ของวางอยู่ข้างหน้า เมื่อคลุกคลีจนชาชิน ก็ยากจะเห็นข้อบกพร่องของตัวเอง

อย่า(ทำตัว)เป็นน้องเล็ก โลกแห่งไมตรี คือโลกแห่งการเอื้ออาทร มีจิตใจที่คิดแต่จะให้ ไม่เรียกร้องรางวัลตอบแทน แต่ยิ่งให้ก็ยิ่งได้ เป็นเรื่องประหลาดนัก ค่าของคน ขึ้นอยู่กับผลของงาน คบกับใคร อย่าหวงตระหนี่ หัดเป็นผู้ให้ หัดเป็นผู้รับใช้

ข้าวของไม่ต้องฝาก แต่มีน้ำใจ หมั่นช่วยเหลือ บริการรับใช้ เป็นซินเดอเรลล่าภาคคนใช้ อดทนต่องานหนัก ทำงานให้แม่เลี้ยงตัวเป็นเกลียว สักวัน เจ้าชายจะผ่านพบ ขอสมัครเป็นคู่ตุนาหงัน ขยัน ขันแข็ง มีน้ำใจ บริการรับใช้เหมือนมี ฮวงจุ๊ยดี ทำอะไรก็ประเสริฐผล !

อย่า(ทำตัว)เป็นน้องเล็ก อย่าจุกจิกจู้ อย่าร้องเอาโน่นเอานี่ อยู่อย่างเกรงใจ ดีกว่าอยู่อย่างเอาแต่ใจ เราอาจสนิทกับเขา แต่เขาไม่สนิทกับเรา รู้ตัวบ้างไหม ? มองแบบคนเอาแต่ได้ สนิทกับใคร พานจะทึกทักให้เขามาเป็นพี่ใหญ่ของเรา... ก็ไม่พ้นให้มาดูแล น้องเล็กอย่างหนู ดูแลบกพร่อง ต้องประท้วง ถึงขั้นร้องห่มร้องไห้ก็เคยมี ประวัติศาสตร์แห่งน้ำตาบันทึกไว้เช่นนั้น

อย่า(ทำตัว)เป็นน้องเล็ก คนเราต่างก็มีภาระ ต่างก็มีงานหนัก มีปัญหาชีวิตของแต่ละคน ไม่ใช่รอแต่ความปรารถนาดีจากคนรอบข้าง เราต่างหาก ที่ต้องแก้ไข จริงใจไมตรี ขอเป็นผู้ให้ เป็นผู้บริการ แม้ไม่ทันเอ่ยปากซะด้วยซ้ำ ช่วยแบ่งเบาภาระให้เพื่อนฝูง สิทธิที่จะได้รับ ลืมเสียเถอะ หน้าที่ต่างหาก ที่เราพึงปฏิบัติ เตือนตนบ่อยๆ สักวัน คนที่เขาเบื่อ จะได้หันกลับมาชื่นชม ยังไม่แก่เกินแกง ชีวิตมนุษย์ยังมีโอกาสแก้ไข หากไม่ตาย ก็ยังมีโอกาสอยู่เสมอ

อย่า(ทำตัว)เป็นน้องเล็ก เตือนให้หนัก เป็นเสน่ห์ของชีวิต ไม่ว่าจะวัยรุ่น ไม่ว่าจะหนุ่มสาว วัยกลางคน หรือวัยชรา... อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย ปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่น คบหากับใคร ทำตัวให้เป็นประโยชน์ อย่า เรียกร้อง แต่จงปรนนิบัติรับใช้ ทำแบบนี้ ปั้นควายล้านตัวก็ยังสู้เราไม่ได้ !

ทิ้งไปเลย กะลาขอทานแห่งความรัก หมดสมัย เดินเร่ถือขอเศษสตางค์แห่งความรัก ! ก็จะมีใครเล่า น่ารังเกียจไปกว่า คนที่ชอบ ทำตัวเป็นน้องเล็ก เป็นพฤติกรรมที่ต้องทำหมัน มิฉะนั้น จิตใจของเธอจะยิ่งอ่อนแอ

ยิ่งเรียกร้อง น้ำตายิ่งไหลจ๊อกๆ เลิกทำตัวเป็น มนุษย์ทุเรียน เสียที อย่ามัวหลงเพ้อ เราแสนมีเสน่ห์ ที่จริงเขาสุดแสนจะรังเกียจ

พรรณนามาขนาดนี้ ยังมัวถือกะลาอยู่ ก็เกินไปแล้วนะ คุณน้องเล็ก !

(หนังสือ ดอกหญ้า อันดับที่ ๙๔ หน้า ๓๘-๔๒)