ดิฉันได้ไปเป็นวิทยากร บรรยายและพูดคุยกับนิสิต หน่วยจุฬา-ชนบท ในหัวข้อ "เพื่อพรุ่งนี้ที่ดีกว่า" เป็นเวลา ๓ ชั่วโมง ดิฉันได้ให้นิสิต ดูวีดิทัศน์เรื่อง "ครูบ้านนอกเกาหลี" ซึ่งเป็น โครงการในยุคสมัย ที่เกาหลีสร้างชาติ ด้วยการส่งครู ที่มีอุดมการณ์ มีจิตใจ เสียสละ ออกไปพัฒนาชนบท จนประสบผลสำเร็จ (วีดิทัศน์ม้วนนี้ ขอแนะนำ ให้ครูบาอาจารย์ ทุกท่านดู จะเป็นประโยชน์อย่างยิ่ง ต่อครู และศิษย์ ขอยืม หรือซื้อได้ ในราคา ม้วนละ ๑๐๐ บาท ที่แผนกธรรมโสต สันติอโศกค่ะ) จากนั้น จึงให้ทุกคน เขียนเรื่อง "คุณครูในดวงใจ" ใครจะเขียนถึงครู กี่คนก็ได้

หลังจากที่ดินฉันได้อ่าน เรื่องราวของครูผู้เสียสละ และตั้งใจทำงาน อย่างไม่รู้ เหน็ดเหนื่อย ของครูหลายๆท่าน รู้สึกเกิดปีติ และซาบซึ้งใจ ในความดี ของบุคคลเหล่านั้น เป็นอย่างมาก

อยากให้ครูทุกท่านที่ได้รับการเอ่ยถึงจากศิษย์ ได้อ่านสิ่งเหล่านี้ และเพื่อเป็นการ เชิดชูอาชีพครู ซึ่งเป็นอาชีพ ที่สำคัญที่สุด อาชีพหนึ่ง ดิฉันจึงขอนำงานเขียน ของนิสิต เหล่านั้น มาลงเป็นตอนๆ เพื่อให้สังคมได้รับรู้ และร่วม อนุโมทนา กับครูดีๆ ที่ควรยกย่อง ให้เป็นแบบอย่าง อีกทั้งควรช่วยกัน เป็นกำลังใจ ให้ครูเหล่านั้น ทำดีต่อไป เพราะ ณ ขณะนี้ เมล็ดพันธุ์ ที่พวกท่านช่วยกันปลูก ด้วยความรัก และเสียสละ ได้เริ่มเจริญ งอกงามแล้ว

ด้วยความชื่นชมจากใจจริง
แด่แม่พิมพ์ที่งดงามทุกท่าน
รัศมี กฤษมิษ

---

 

อาจารย์ที่ข้าพเจ้าประทับใจมากจนถือได้ว่าเป็นอาจารย์ในดวงใจ ท่านชื่อ อาจารย์พนาวรรณ ตรีโลเกศ เป็นอาจารย์สอน วิชาภาษาอังกฤษ ที่โรงเรียน พิจิตรพิทยาคม ๒ จ.พิจิตร ซึ่งเป็นโรงเรียนที่ข้าพเจ้าจบการศึกษามา

สาเหตุที่ อาจารย์พนาวรรณ ตรีโลเกศ เป็นอาจารย์ในดวงใจของข้าพเจ้า ไม่ใช่เพราะ อาจารย์เป็นคนเก่ง จบปริญญาโท แต่เพราะท่านเป็นอาจารย์ ที่ดีมากคนหนึ่ง ที่ข้าพเจ้า รู้จักมา ท่านจะเป็นอาจารย์ที่ ข้าพเจ้าสนิทด้วยมากที่สุด ตอนที่ยังไม่สนิทกับท่าน เวลามีปัญหา เรื่องภาษาอังกฤษ ก็จะไปปรึกษาท่าน ท่านก็จะแนะนำ และถาม เรื่องต่างๆ มากมาย เช่น เรียนเป็นอย่างไร ที่บ้านเป็นอย่างไร อะไรทำนองนี้ นานเข้า ข้าพเจ้าก็สนิท กับอาจารย์มากขึ้น เมื่อมีปัญหาอะไร ไม่ว่าเรื่องเรียน เรื่องทางบ้าน ข้าพเจ้าก็จะปรึกษาอาจารย์ อาจารย์ก็ไม่บอกว่า จะต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้ แต่อาจารย์จะแนะนำ แล้วข้าพเจ้าก็เลือก เอามาทำตาม ปัญหาต่างๆ ก็ค่อยๆหมดไป จนถึงเรื่อง การเรียนต่อ เมื่อจบม.๖ อาจารย์พนาวรรณ ยังแนะนำข้าพเจ้า ดีกว่า อาจารย์แนะแนวเสียอีก (ถึงแม้อาจารย์จะไม่เคย ให้ทรัพย์สินเงินทอง แก่ข้าพเจ้า แต่ข้าพเจ้า ก็ไม่ได้หวัง เพราะอาจารย์ ก็ไม่ใช่คนรวย) ที่ผ่านมา การที่อาจารย์ช่วยเหลือ ช่วยแก้ปัญหา ช่วยแนะนำแนวทางต่างๆ ช่วยเติมกำลังใจ เมื่อข้าพเจ้าหมดกำลังใจ ทำให้ข้าพเจ้า อยากบอกอาจารย์ว่า ข้าพเจ้ารักอาจารย์มากครับ

อดิศักดิ์ สุวรรณนาค
คณะสหเวชศาสตร์

---

 

อาจารย์อำนวย คูณทอง โรงเรียนมูลนิธิวัดศรีอุบลรัตนาราม เป็นอาจารย์ประจำชั้น ของข้าพเจ้าในชั้นป.๖ หลายๆ คนมองว่า อาจารย์เป็นคนดุ เพราะเสียงดัง และหน้าเข้ม ตลอดเวลา ข้าพเจ้าก็รู้สึกกลัวๆ เมื่อรู้ว่า ต้องอยู่ห้องของอาจารย์ แต่พอได้ เข้าเรียนจริงๆ แล้ว อาจารย์เป็นคนที่ ใจดีมาก ทุ่มเท ให้ลูกศิษย์ทุกคน อาจารย์เป็น เหมือนกับ แม่คนที่สอง คอยให้คำปรึกษาต่างๆ แก่ข้าพเจ้า อาจารย์ทำให้ข้าพเจ้า รักวิชาคณิตฯ มากขึ้น ทุกๆวัน ข้าพเจ้าจะต้อง ทำแบบฝึกหัดคณิตฯ มาส่งให้ อาจารย์ตรวจ ซึ่งเหมือนกับ การเรียนพิเศษ แต่แตกต่างกัน ตรงที่ ไม่ต้องเสีย ค่าให้จ่าย อะไรเลย เพื่อนๆของข้าพเจ้า เกือบทุกคน ในห้อง ก็ทำเหมือนกับข้าพเจ้า เวลาอาจารย์สอน อาจารย์ก็จะจริงจัง กับมันมาก แต่พอหมด ชั่วโมงเรียน อาจารย์ก็เป็นกันเอง กับทุกคน อาจารย์จะคอย หยิบยื่นโอกาสต่างๆ ให้แก่เด็กนักเรียน และคอยเป็น กำลังใจให้เสมอ ถึงแม้ว่า จะเป็นเวลา หลายปีแล้ว ที่ข้าพเจ้า จบจากโรงเรียน แห่งนี้มา แต่อาจารย์ ยังเป็นบุคคล ที่ข้าพเจ้ารัก และเคารพเสมอ ซึ่งคงเหมือนกับ ที่ข้าพเจ้า ยังคงเป็น ลูกสาวคนหนึ่ง ของอาจารย์ตลอดไป

น.ส.จันทร์สินี แก่นแก้ว จ.อุบลฯ
คณะรัฐศาสตร์

---

 

ตั้งแต่เริ่มเรียนหนังสือ ในชั้นประถมศึกษา เห็นครูคนหนึ่ง พักอยู่ในโรงเรียน มีเด็กนักเรียน อยู่ด้วย ๗-๘ คน ไม่เข้าใจ เหมือนกันว่า มีประโยชน์อะไร ที่ท่านมา อยู่ที่นี่

แต่เมื่อขึ้นชั้นประถมศึกษาปีที่ ๕ ข้าพเจ้าได้มีโอกาสรู้ และสัมผัสกับความรัก และ ความเสียสละ ของครู ข้าพเจ้าจะเรียน อยู่ที่บ้านพักอาจารย์ หลังนั้นทุกเช้า - กลางวัน - เย็น เรียนร่วมกับเพื่อนๆ อีกหลายคน ท่านสอนหนังสือให้ โดยไม่คิด ค่าตอบแทนใดๆ ทั้งสิ้น ในทางกลับกัน ท่านจะอำนวย ความสะดวกต่างๆ ทั้งในด้านอาหาร เสื้อผ้า ของใช้ในการเรียน ท่านไม่เพียงแต่สอน ให้ข้าพเจ้า และเพื่อนๆ มีความรู้เท่านั้น แต่ท่านสอน ให้ทุกคน เป็นคนดีของสังคม มีความเสียสละ มีน้ำใจ ยึดมั่น ปฏิบัติ กับคำว่า "กตัญญู" ท่านป็นผู้สอน ทุกๆอย่าง

ปัจจุบัน ศิษย์ของท่านล้วนเข้าเรียน ในมหาวิทยาลัย ส่วนมากได้รับทุน การศึกษาทั้งสิ้น ทั้ง สควค. พสวท. นักเรียนเตรียมทหาร คนเหล่านี้ คือ ผลจากการเอาใจใส่ ดูแลของท่าน ซึ่งเราทุกคน ที่อยู่ ณ ที่นั้น คือครอบครัวเดียวกัน ทุกคนมีความคิด เช่นเดียวกัน มีจุดมุ่งหมายเดียวกัน เรารักเคารพ "พ่อ" ของเรา นายศรานนท์ มาเมือง พ่อที่สอนลูกๆ ให้รู้จักโลกภายนอก สมัครสมาน กลมเกลียว ไม่ลืมพี่ ลืมน้อง แม้ทุกคน จะต้องแยกจากกัน เราถูกสอนไว้ว่า เราคือพี่น้อง พี่ต้องสอนน้อง น้องต้องเคารพพี่

น.ส.เพ็ญพร ราชอินทอง
คณะเภสัชศาสตร์

---

 

ครูในดวงใจของผม ท่านคือ อาจารย์บังเอิญ ฤทธิเดช สอนวิชาสังคมศึกษา ชั้นม.๖ โรงเรียน ชัยนาทพิทยาคม จ.ชัยนาท

ท่านเป็นอาจารย์ที่เก่งมากและดุ แต่สำหรับผมแล้ว อาจารย์ใจดี ในเรื่องของการสอน ท่านอาจารย์ จะตั้งใจสอนมาก ด้านเนื้อหา แม้จะมีมากมาย แต่ท่านก็อธิบาย จนหมด และเข้าใจ ในเรื่องมารยาท และระเบียบวินัย ของนักเรียน ท่านจะให้ ความสำคัญมาก เพราะเมื่อเรา ต้องเข้าไปอยู่ในสังคม ร่วมกับคนอื่นแล้ว เราจะขาดเสียมิได้ ท่านอาจารย์ สอนอยู่เป็นประจำว่า "มีวินัย ทำอะไร ก็เป็นเรื่องง่าย ขาดความรู้หน่อย ก็ยังดี ดีกว่าขาดวินัย แต่ถ้ามีทั้งความรู้ และวินัยด้วยก็ยิ่งดี" และผมก็ยังจำ และ ปฏิบัติมา จนถึงวันนี้

ผมค่อนข้างจะสนิทกับอาจารย์ มากกว่าเด็กคนอื่นๆ และเพื่อนอีก ๒-๓ คน ก็สนิท กับอาจารย์ เช่นเดียวกัน เวลาพวกเรามีปัญหา เรื่องการเรียน หรือเรื่องงาน พวกเราก็มัก จะไปขอคำปรึกษา จากอาจารย์ บางครั้ง อาจารย์ท่านไม่รอ ให้พวกเรา ไปถาม อาจารย์จะมาบอกเราเลย แต่จะไม่บอกทั้งหมด ท่านจะให้เราทำเอง รู้เอง เสียส่วนใหญ่

บางครั้งอาจารย์ก็บอกเราว่า อาจารย์ท้อเหมือนกัน เพราะเราได้ยินว่า มีอาจารย์ คนอื่นๆ พูดกันว่า "อาจารย์บังเอิญ ทำงานมากไปทำไม เหนื่อยเปล่าๆ" บ้างก็ว่า อาจารย์ บังเอิญเด่น ประจบผู้บริหาร แต่อาจารย์ไม่เคยทำ เช่นนั้นเลย ท่านทำงาน และสร้าง คุณงามความดี ด้วยตัวของท่านเอง สิ่งที่เราได้รับ จากท่านมากที่สุด นอกเหนือจาก ความรู้ คือ ข้อคิดเตือนใจ การปฏิบัติตัว ให้ถูกต้องในสังคม การดำเนินชีวิต ที่ดี ฯลฯ

แม้วันนี้ ผมจะจบแล้ว และไม่ได้เรียน กับอาจารย์อีกต่อไป แต่ผมก็ยังจำ ทุกคำพูด และความรัก ที่อาจารย์ ให้กับพวกเราได้ ผมขอให้อาจารย์ มีความสุข และจะไม่ลืม อาจารย์ผู้มีประคุณ ท่านนี้เลย

ติยะทักษ์ ทักษ์สิน
คณะนิเทศศาสตร์

---

 

ข้าพเจ้านายมาโนช เรืองเกตุ อ.๒ ระดับ ๗ ปัจจุบันสอนคณิตศาสตร์ ม.ต้น และ ม.ปลาย

ครูที่ข้าพเจ้าประทับใจ คือ อ.โสภาพรรณ นาสกุล เป็นครูสอนคณิตศาสตร์ ให้ข้าพเจ้า เป็นครูประจำชั้นด้วย เห็นหน้าก็สอน สอน สอน กราฟ สมการ ทศนิยม เศษส่วน อนุกรม ตรีโกณมิติ สถิติ เลขยกกำลัง บางครั้งก็สอนเรื่อง การใช้ชีวิตด้วย ในชีวิตจิตใจ ของข้าพเจ้า ถูกคณิตศาสตร์ แทรกซึม อย่างไม่รู้ตัว เรียนจบมา ก็อยากเป็น ครูคณิตศาสตร์ เหมือนท่าน ก็สมใจ เด็กๆ บางครั้งก็บอกว่า เจออาจารย์ ก็มีแต่ สอนๆๆ กราฟ สมการ แยกตัวประกอบ ก็คิดในใจว่า อาจารย์ก็สอน เรามาอย่างนี้ เราจึงได้ เลี้ยงตัวเอง ถ้าไม่มีท่าน เราก็คงไม่ได้ เป็นครูคณิตศาสตร์ เหมือนทุกวันนี้

รักและระลึกถึงบุญคุณท่านเสมอ
มาโนช เรืองเกตุ (คนที่ท่านเคยบอกว่าจะเก่งคณิตฯได้)