คำกรอง
กรองคำ
อาหารไร้สารพิษ
กินอาหาร ทุกครั้งคราว โน้มน้าวจิต
ให้นึกถึง ผู้ผลิต ทุกแห่งหน
เขาเหน็ดเหนื่อย ทั้งชีวิต อุทิศตน
สร้างผลิตผล พืชผัก เพราะรักงาน
จึงตั้งกลุ่ม กสิกรรม ไร้สารพิษ
เพราะรู้ฤทธิ์ สารเคมี ที่ล้างผลาญ
อยากเห็นคน มีอายุ อยู่ยืนนาน
เห็นคุณค่า ของงาน ยิ่งกว่าเงิน
ธาตุดิน
ลูกไม้...
หล่นไกลต้น...
ปลิดปลิว...เคว้งคว้าง...ทิ้งร่างร่อน
ก้านใบผ่อนหมุนพัดระบัดหนา
จวบเนิ่นนานทอดตัวผ่านกาลเวลา
แล้วตกลงชาชา ท่วงท่าละมุนละไม
ฝังรากลึกชอนไช ในแผ่นดิน
ยลและยินสัจธรรมย้ำขานไข
พร้อมความเพราะพริ้งพรายพร้อมสายใย
บ่มเพาะใจเกิดหน่อพันธุ์ในวันนี้
ป่าแห่งใหม่เต็มใจได้ต้อนรับ
ลมขยับใบไม้กรีดคล้ายดีดสี
น้ำไหลเซาะเกาะแก่งหินพลอยยินดี
มโหรีกระหึ่มก้องร้องเพลงไพร
สายน้ำไหลผ่านคืนวันอันอบอุ่น
จนหน่อพันธุ์อันแรกรุ่นเริ่มเติบใหญ่
หยั่งรากลึกผนึกสานกิ่งก้านใบ
ต้านพาลภัยพายุลมที่โหมมา
ลูกไม้คล้ายจะหล่นไม่ไกลต้น
เว้นแต่คนที่ด้นดั้นมุ่งมั่นหา
ความหมายหนึ่งซึ่งยิ่งใหญ่ในชีวา
คือมุ่งหา "ความหลุดพ้น" จนแท้จริง
ปินลม
แอ่งน้ำในธารแห้ง
แอ่งน้ำน้อย กลางธารแห้ง
กับริ้วรอย ความแห้งแล้ง ในป่าใหญ่
เจายืนหยัด ยืนยัน นั้นเพื่อใคร
เพียงเพื่อสัตว์ น้อยใหญ่ ได้ดื่มกิน
หรือเจ้าอยาก บอกอะไร ให้ใครรู้
ว่าประโยชน์ ยังมีอยู่ ไม่หมดสิ้น
ถึงแอ่งน้อย ดูด้อยค่า ไม่น่ากิน
อาจไดช่วย สักชีวิน ก่อนสิ้นไป
ดาวทิพย์ แสงดาวแห่งศรัทธา
เขียนที่ลำธารซับใต้ ริมป่าเขาใหญ่
อีกวันกับการค้นหา
อีกแล้วหนึ่งวัน
ที่ตะวันชิงพลบหลบหลืบฟ้า
พยับเมฆเริ่มแสดงนาฏลีลา
ประดับผืนแผ่นหล้าก่อนราตรี
ฟังสินั่นเรไรประโคมร้อง
เป็นทำนองสรภัญญ์กระชั้นถี่
ในจังหวะบทเพลงของดนตรี
คล้ายทำนองมโหรีดุริยางค์
เหมือนบางเสียงเรไรที่ดังแว่ว
เป็นบทสวดมนต์แผ่ว-ในความว่าง
เห็นตัวเองหลุดลอยปลดปล่อยวาง
อยู่ท่ามกลางวุ่นวายในกายตัว
ทีละนิด ละนิด ม่านเมฆพับ
เพลินไปกับความงามยามสลัว
ลมพัดสนเอนไหวใบระรัว
เสียงเกรียวกราวดังทั่วกล่อมหัวใจ
กล่อมหัวใจดวงน้อยให้หยุดพัก
เหนื่อยมานักต่อนักแล้วใช่ไหม
ที่ดิ้นรนตลอดมาเพื่ออะไร
เกิดคำถาม ทำไม มากี่ครั้ง
กับหนึ่งวันผ่านไปหรือผ่านพ้น
กี่ครั้งแล้วเวียนวนแต่หนหลัง
กับกี่คราวบอกตัวแต่ก็ยัง
หาหัวโขนมาตั้งบนหัวตน
ทีละนิด ละนิด ม่านเมฆลับ
ทีละนิด ใจขยับ คลายสับสน
ผ่านไปแล้วหนึ่งวันเพียงหนึ่งคน
มานั่งบ่นค้นหาสัจธรรม
ธาร
ธรรมโฆษณ์
(เราคิดอะไร
ฉบับที่ ๑๔๑ เมษายน ๒๕๔๕)
|
