ช่วงเดือนที่แล้ว โรงเรียนผู้นำมีการฝึกอบรมติดต่อกันแทบไม่มีวันว่าง รุ่นนี้ออกรุ่นนั้นเข้า ถ้าผมติดอยู่กับ เรื่องนี้เรื่องเดียว แม้จะต้องบรรยายในห้องสลับกับการบรรยายบนเขาบ้าง ในถ้ำบ้างติดต่อกันทุกวัน ก็ไม่เป็นไร นี่ผมยังไปรับงานอื่นในกรุงไว้อีก

บางครั้งต้องเร่งรีบเดินทางปรู๊ดไปปรู๊ดมา มีคนเตือนว่าผมไม่เจียมสังขาร ทำเป็นเก่ง สมบุกสมบันราวกับ คนอายุ ยี่สิบกว่าทั้งๆ ที่เจ็ดสิบกว่าแล้ว

เมื่อปลายเดือนสิงหามีอยู่คืนหนึ่ง ผมถูกโทรศัพท์ปลุกกลางดึก ขอร้องให้เตรียมตัว ไปแถลงข่าว ต่อต้าน เบียร์เหล้า นอนต่อได้ไม่ทันไรถึงตีสี่กว่าๆ ก็ต้องตื่นแล้ว เพื่อปีนเขาขึ้นไปบรรยายบนนั้น พอพาผู้เข้ารับ การฝึกอบรม ลงมาถึงเชิงเขา ก็ต้องรีบบึ่งเข้ากรุง แถลงข่าวที่สี่แยกคอกวัวเสร็จ ต้องรีบบึ่งกลับกาญจน์ เพื่อบรรยาย และแจกวุฒิบัตร

คงจะมีที่เดียวที่แจกวุฒิบัตรตอนสามทุ่ม แจกเสร็จตอนสี่ทุ่ม ต้องรีบร้อนกลับเข้ากรุง เพื่อเตรียมตื่นแต่เช้า ขึ้นเครื่องบินไปญี่ปุ่น

กลับจากญี่ปุ่นพอลงจากเครื่องบินต้องรีบกลับกาญจน์ทันที เพื่อสอนนักเรียนผู้นำ อีกรุ่นหนึ่งในตอนค่ำ รุ่งขึ้นพาปีนเขาเข้าไปบรรยายในถ้ำ ออกจากถ้ำปีนเขาลงมาแจกวุฒิบัตร บึ่งเข้ากรุงขึ้นเครื่องบิน ไปดูงาน การทำปุ๋ยอินทรีย์ที่ไต้หวัน

เดินทางไปกลับระหว่างกาญจน์กับกรุงบ่อยๆ ดีอยู่อย่างหนึ่ง ได้ฟังเรื่องราวสารทุกข์สุกดิบ จากผู้ร่วม เดินทาง โดยรถประจำทางบ้าง จากคนขับแท็กซี่บ้าง

"ตอนนี้ทำมาหากินแย่ครับ ผมมีร้านขายอาหารตามสั่งอยู่ตรงนั้น (ชี้ไปที่ร้านติดถนนใหญ่) ทำเลดีมากครับ แต่ก่อน คนเข้าเต็มร้าน เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีคน คนไม่มีตังค์ ผมให้ภรรยาขาย ส่วนผม ออกมาขับแท็กซี่ช่วย ขายได้ วันละ ๒๐๐ ค่าเช่าที่วันละ ๔๐๐

ขับแท็กซี่เจอน้ำมันแพง แถมรถติดอีก น้ำมันขึ้นราคาแทนที่ถนนจะโล่ง เล่นเข็นรถป้ายแดง ออกมาวิ่ง เยอะแยะไปหมด เมื่ออะไรๆ ก็ขึ้นราคา จากอาหารจานละ ๒๐ เราขึ้นเป็น ๒๕ มากินจานเดียว แล้วหายหน้าไปเลย คนเรานี่แปลกครับ เวลาจะซื้อข้าวกิน คิดแล้วคิดอีก กินเบียร์กินเหล้า เสียเป็นร้อย หน้าตาเฉย"

เราถูกอะไรต่อมิอะไรกระหน่ำซ้ำเติมทางเศรษฐกิจอยู่แล้ว ประเทศด้อยพัฒนา อย่างประเทศเรา ยิ่งตามกระแส ทุนนิยมมากเท่าไร คนรวยจะกระจุก คนจนจะกระจาย

- เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๘๒ กันยายน ๒๕๔๘ -