นัยปก

เงิน อำนาจ ความลำเอียง
ทำเลว ทำลายได้ร้ายที่สุด

ดูเหมือนว่าเรื่องเลวๆ ในบ้านนี้เมืองนี้จะมีมากมาย ซึ่งมีทั้งที่จับได้และจับไม่ได้ อย่างกรณีการไล่จับกันที่ศาลากลางจังหวัดกาญจนบุรีโดยตำรวจกองปราบ ซึ่งผู้ต้องหา ต่างล้วนมีเส้นและมีส ีจึงกล้าใช้อำนาจข่มขู่และทำร้ายคู่แข่งขัน เพื่อผูกขาดการประมูล ให้เหลือไว้แต่พวกของตน จะได้ โกงกินเงินของแผ่นดิน กันให้เต็มที่

นี่เป็นเพียงตัวอย่างเดียวที่จับได้คาหนังคาเขา เพราะมีภาพทางทีวีให้เห็น ให้ดูกันอย่างเต็มหูเต็มตา แต่จริงๆ แล้วเรื่อง การ ฮั้วการประมูลในทำนองนี้ มีอยู่กันทั่วประเทศ จะแตกต่างกันตรงที่ใครจะกล้าทำร้าย ทำเลว และทำลายชาติบ้านเมือง ได้มากน้อยกว่ากันเท่านั้นเอง

แม้จะเป็นที่รู้ๆ กันอยู่แต่เงิน อำนาจ และความลำเอียง (เพราะกลัว) ก็ต้องปล่อยให้มีการฮั้วกัน โกงกินร่วมกันไป ซึ่งไม่ต่างอะไรกับมะเร็งของชาติ ที่กำลังลุกลามบานปลายไปอย่างรวดเร็ว

หรือข่าวเด็กรับใช้บ้านของภริยานอกสมรส อดีตนายกรัฐมนตรี ที่พากันหนีหัวซุกหัวซุน ออกจากบ้านนายจ้าง เพราะถูกทำร้าย จนปรากฏบาดแผลอยู่ทั่วไปตามร่างกาย แต่เรื่องน่าเศร้ายิ่งกว่านั้น เมื่อพ่อแม่ของเด็กๆ พากันมาที่กรุงเทพฯ ต่างพร้อมใจบอก ว่า ลูกหลานของตัวเองเลวร้าย ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้พบหน้าตาเนื้อตัวของลูก ว่าเป็นอย่างไร

เรื่องของคนจนไม่มีทางเลือก เขาต้องถูกบีบคั้นให้ทำในสิ่งที่ไม่อยากจะทำ แม้จะต้องถูกตราหน้าว่าขายลูกสาวกิน ซึ่งถ้าเขาเลือกได้ จะมีพ่อแม่ที่ไหนยอมขายลูกในไส้ เพื่อส่งไปให้แม่เล้าและแมงดา ทำทารุณ

ลองคิดกันดูเถิดว่า ขนาดแมงดามีอำนาจเล็กๆน้อยๆ ยังโหดเหี้ยมเลือดเย็นออกปานนี้ ถ้าให้เขามีทั้งเงิน และอำนาจมากมายอยู่ในมือของเขา บ้านเมืองของเราจะหายนะสักเท่าไหร่

แล้วยิ่งคนหลงอำนาจเหล่านี้ ได้เป็นผู้ปกครอง ผู้บริหาร เป็นผู้ตัดสินปัญหาต่างๆ ของแผ่นดินตามอำเภอใจ (ใช้หลักการปนหลักกู) แล้วผู้คนในบ้านนี้เมืองนี้ จะอยู่เป็นสุขได้อย่างไร?

ต้นเหตุสำคัญ ที่ทำให้เดือดร้อนกันไปทุกหย่อมหญ้า ก็เพราะว่าทุกคน ต่างก็พยายามแสวงหา แย่งชิง ซึ่งเงิน อำนาจ และ ความลำเอียง ตามอำเภอใจมาให้แก่ตนให้ได้มากที่สุดนั่นเอง

ทั้งๆ ที่เงินนี้ พระพุทธเจ้าตรัสเปรียบไว้ดัง อสรพิษ ที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก

อำนาจ คือสิ่งที่จะยังความพินาศ ให้ตนเองได้ก่อนเพื่อน เหมือนคนที่มีปืนไว้ ส่วนใหญ่ปืนจะได้ฆ่าเจ้าของ หรือลูกเมียคน ใกล้ชิด นั่นแหละก่อนใครๆ

และความลำเอียง หรืออคติใดๆ ก็ตาม คืออัตตาร้ายที่ทำลายความชอบธรรม ให้แก่ตนและสังคม อย่างชนิดที่ไม่มีใครจะรู้ตัวได้ง่ายๆ และก็มักจะเชื่อหัวไอ้เรืองว่า เราคือความถูกต้อง เป็นเจ้าของหลักการอยู่เสมอ

ทั้งเงิน อำนาจ และความลำเอียง จึงเป็นดั่งตัวแทนของ โลภะ โทสะโมหะ ให้ปุถุชนได้สะสมกิเลส ให้พอกพูนหนาเพิ่มขึ้น เข้าไปอยู่ทุกวันๆ

สังคมทุกวันนี้ จึงมีแต่คนทำเลวทำร้ายได้สุดๆ ชนิดที่เห็นเลวเป็นดี เห็นร้ายเป็นรสกันเสียแล้ว โลกจึงมีแต่ทรุด เสื่อมต่ำอยู่ตลอดเวลา

'จริงจัง ตามพ่อ'

นัยปก (เราคิดอะไร ฉบับ ๑๓๑ มิ.ย. ๔๔ หน้า ๓)