สุริมา ตื่นขึ้นมาดูนาฬิกาข้างฝาที่แสงไฟตามถนนส่องผ่านกระจกหน้าต่างเข้ามามองเห็นได้ตลอดทั้งคืน

๕ ทุ่มกว่าแล้ว พิสมัยลูกแม่ยังไม่กลับมา แต่ก่อนหลายครั้งลูกไปเที่ยวสวนสนุกไม่ถึง ๔ ทุ่มก็กลับมาถึงบ้านแล้ว แต่ครั้งนี้ทำไมยังไม่มา สุริมาคิดห่วงกังวลอยู่ในใจ

ตี ๕ กว่า สมิง ถอยรถออกจากข้างบ้านเพื่อจะไปเข้าคิววิ่งรถโดยสารอำเภอสู่จังหวัด ชะโงกหน้าออกมาถาม "พิสมัยลูกเราไปเที่ยวยังไม่กลับใช่ไหม"

"ฉันไม่ดูที่ห้องยังไม่เห็นเลยพี่" สุริมาตอบด้วยสีหน้าที่กังวล

พิสมัย เป็นลูกสาวคนเดียว เพราะน้องอยู่ในท้องแม่ไม่ทัน ๔ เดือนก็แท้ง คุณหมอบอกให้สุริมาทำหมันซะ เพราะหากตั้งท้องที่สาม เด็กเกิดมาจะเสี่ยงเป็นเด็กดาวน์ได้หลายเปอร์เซ็นต์ สุริมาตัดสินใจทำหมันตั้งแต่ครั้งนั้น จึงมีลูกแค่พิสมัยเป็นยอดดวงใจเพียงคนเดียว

สุริมาชะเง้อมองไปที่ถนนหน้าบ้านอยู่บ่อยครั้งด้วยความคิดถึงลูก แต่ยังคงไร้วี่แวว

แสงทองเริ่มจับขอบฟ้า สุริมาออกจากห้องครัวมาหักเอาหัวตะไคร้ริมรั้วไปทำกับข้าว พอจะหันกลับเข้าเรือนครัว รถมอเตอร์ไซค์ของหนุ่มรูปหล่อต่างหมู่บ้านนำพิสมัยมาส่งแล้วรีบขับบึ่งออกไปทันที สุริมาถามขึ้น "ลูกไปนอนค้างที่ไหนมาล่ะ" พิสมัยเดินก้มหน้าเข้าไปในบ้าน ไม่ยอมตอบสักคำ

พิสมัยก้มหน้าร้องไห้อยู่บนเก้าอี้ในบ้าน "เมื่อคืนลูกไปนอนที่ไหนมาบอกแม่สิ" สุริมาคาดคั้น "หรือว่าลูกไปนอนที่บ้านของไอ้หนุ่มที่มาส่งใช่ไหม" พิสมัยผงกหัวรับด้วยความจำนน

"ทำไมลูกต้องทำเช่นนั้น ลูกไม่รู้หรือว่า มันเป็นเรื่องน่าอับอายชาวบ้านชาวเมืองแค่ไหน" สุริมาพร่ำด้วยน้ำตานองใบหน้าเช่นกัน

ถึงแม้เฒ่าแก่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายจะตกลงกันได้ ให้เจ้าหนุ่มรูปหล่อคนนั้นมาสู่ขอพิสมัยและนัดวันแต่งงานในอีกสองเดือนข้างหน้า แต่ความรู้สึกเศร้าของสุริมายังคงไม่รู้จักคลาย

ช่วงบ่ายอากาศเย็นลง สุริมายกไม้แม้น(ไม้ไผ่ลำเล็กยาวผ่าปลายแง้มไว้) สอยลูกงิ้วเพื่อเอาปุยงิ้วไปยัดทำหมอนหนุน ลูกงิ้วที่ห้อยอยู่เต็มต้นส่วนมากยังดิบอยู่ เมื่อถูกไม้สอยก็ร่วงลงมาเสียงดังตุบตับ ส่วนลูกงิ้วที่แห้งจนเปลือกแตกมองเห็นปุยงิ้วขาวนวลห้อยอยู่ เมื่อถูกไม้สอย ปุยก็แตกกระจายลอยไปกับสายลม ปุยงิ้วบางชิ้นล่องลอยไปติดอยู่บนยอดไม้ บางชิ้นลอยล่องไปตามสายลมและบางชิ้นตกลงไปติดอยู่กับก้อนขี้หมาในพงหญ้า

สุริมานั่งเก็บเอาลูกงิ้วที่ตกกระจัดกระจายอยู่ใต้ต้น รวมใส่ถุงกระสอบปุ๋ย ภาพปุยงิ้วที่ลอยอยู่กลางสายลม เมื่อตอนที่เอาไม้สอยนั้น ก็มาผุดขึ้นในความนึกคิดที่กว้างไกลทันที ปุยงิ้วที่มองเห็นปลิวล่องลอยไปตามสายลมนั้น มันจะต่างอะไรกับหนุ่มสาวส่วนใหญ่ในกระแสค่านิยมยุคศีลธรรมเสื่อมขณะนี้

หนุ่มสาวหลายคนหลงค่านิยมการเจาะหนัง ใส่ห่วงตามร่างกาย และหลงชื่นชมลายสักที่พร้อยไปทั้งตัว บ้างก็ถูกสื่อกามารมณ์มอมเมาทั้งหนังสือเปลือยเกลื่อนอยู่บนแผง ทั้งหนังใหญ่ในงานสวนสนุกก็ยังมี การเปิดวอบๆแวมๆ ทั้งหนังสือและบทเลิฟซีนอันวาบหวิวในโทรทัศน์ ก็มีให้เห็นอยู่บ่อยๆ จนทำให้ชีวิตจิตใจของหนุ่มสาวหลายคนถลำตัวตกไปเป็นโสเภณีหญิง-ชายตามกันเป็นขบวน

สุริมาย้อนความคิดถึงเรื่องครอบครัว โชคดีของเราที่ไม่เคยใส่ทองไปอวดร่ำอวดรวยอย่างเขา จึงรอดจากการถูกปล้นชิงวิ่งราว โชคดีนะที่เราเคยอ่านศึกษาธรรมะมาบ้างจึงอดกลั้นได้ ไม่ตบตีซ้ำเติมลูก และครอบครัวของเราหยุดเล่นการพนันมาสิบกว่าปีแล้ว ที่นาที่ไร่สวนบ้านยังอยู่ครบ

เหวี่ยงกระสอบใส่ลูกงิ้วขึ้นไว้บนบ่า สุริมาเดินกลับบ้านด้วยใบหน้าที่เบิกบาน พร้อมจะต่อสู้กับค่านิยมและสังคมที่เลวร้ายอีกต่อไป.