ปิดท้าย ตอน...
ชนชั้นอยู่ที่คนมีคุณ

หนังสือพิมพ์ เราคิดอะไร ฉบับ 116
หน้า 1/1


สำคัญตนผิดว่าเป็น "ชนชั้นสูง"
เพราะยศ ศักดิ์ อำนาจ ตำแหน่งสูง
เพราะมั่งมีทรัพย์สินมากมีบริวาร
จึงดัดจริตประพฤติปฏิบัติตนเหนือคน
ให้ดูเด่นเป็นชนชั้นสูงตามทิฐิตน
และล่องลอยเหลิงลมอยุ่เช่นนั้น
นี่คือ "ชนชั้นสูง" ในสังคมไทยยามนี้

จึงมิน่าข้องใจ…ทำไม ทำไม แผ่นดินไทยที่แสนอุดมสมบูรณ์
แต่คนส่วนใหญ่กลับขาดแคลน
จิมิน่าข้องใจ…ทำไม ทำไม
รายได้เฉลี่ยต่อหัวประชากรสูง
แต่คนส่วนใหญ่กลับยากไร้ หนี้ล้นพ้น
เพราะทั้งสิ้นนี้มิได้สะพัดกระจาย
แต่อยู่ในเมือ"ชนชั้นสูง"กลุ่มน้อย
ที่สูงพร้อมสรรพด้วยเปลือกนอกห่อหุ้ม
เว้นแก่นแท้ภายในตน…จิตใจ
ที่ยังต่ำชั้นควรแก่การพัฒนายกระดับ

กินง่ายอยู่ง่าย มักน้อยสันโดษ เกื้อกูล
ไม่มักง่ายทำลายธรรมชาติแวดล้อมเกินการ
เพื่อยังชีวิต ก่อการงานอาชีพ
เหลือไว้ อนุรักษ์ฟื้นฟูไว้ให้คนรุ่นใหม่
ด้วยความเอื้ออาทรต่อโลกต่อสรรพชีวิต
เช่นนี้แหละ โลกอยู่ได้ คนอยู่ดีมีสุข
เป็นสังคมตีนติดดิน…แต่จิตใจเทียมฟ้า

"ชนชั้น" ในสังคมไทยยุคนี้
อาจจำแนกค่ายได้สองชนชั้นชัดๆ
หนึ่ง ชนชั้นสูงแต่เปลือก แต่จิตใจติดดิน
สอง ชนชั้นสูงด้วยจิตใจเปี่ยมคุณธรรม
แต่เปลือกนอกดูต่ำต้อยเพียงธุลีดิน
จะพัฒนาชาติไทยให้อยู่รอดปลอดภัย
ควรให้โอกาสตกอยู่ในมือใคร
ผู้มีสิทธิเลือกตั้งลองตรองดูเถิด
อนาคตของชาติและชนในชาติ
อยู่ในกำมือชนชั้นอย่างเรา ใช่ไหม… ใช่ไหม.