การมีสำนึกในชีวิตของแต่ละบุคคล ว่าตนเองมีหน้าที่ต้องตอบแทน นั่นคือ การตอบแทนบุญคุณของแผ่นดิน…"

วาทะของ พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ ประธานองคมนตรีและรัฐบุรุษอาวุโส เมื่อกันยายนนี้ ณ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เป็นความตอนหนึ่งในการบรรยายพิเศษ เรื่อง "ชีวิตที่พอเพียง : ปัจจุบัน-อนาคต"

ชัดแจ้งชัดจริงถึงแก่นแท้ ที่คนต้องมี "สำนึก" อยู่เป็นนิจ ว่าตนเองมีหน้าที่มีภาระยิ่งใหญ่ ในการ "ให้" ทั้งปวง…แม้ชีวิต เพื่อตอบแทนพระคุณของแผ่นดิน ถ้อยคำเตือนสติสัมปชัญญะนี้ ลึกล้ำในความมุ่งและความหมาย ให้คนไทยทุกคน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คนไทยที่กำชะตากรรมของแผ่นดิน พึง"สำเหนียก" น้อมยึดถือเป็นวัตร ปฏิบัติเป็นกิจต่อสังคมทุกลมหาใจ "สิทธิ" คือ การเอาเข้าใส่ตัว เห็นแก่ตัว "หน้าที่" คือ การให้ เอาออกจากตัว แผ่นดินไทยอุดมสมบูรณ์ยิ่งนัก แต่ชาติไทยย่อยยับอ่อนระโหยโรยแรง เพราะ…มีคนไทยส่วนหนึ่งใฝ่หาแต่ "สิทธิ" "เอามาก เอาเพิ่ม เอาอีก" ให้ตัวเอง แผ่นดินไม่ป่นวันนี้แล้วจะป่นวันไหน

อยากเห็นมิติใหม่ในภาครัฐและประชาชน สำแดงตนว่า "หน้าที่" อันมีต่อแผ่นดินนั้น ยังขาดตกบกพร่องอีกมากนัก พึงเร่งรัดจัดการเพิ่มเติมให้เต็ม จะต้องเพิ่มให้พูนเพื่อเหลือส่วนเกินไว้ และส่วนเกินนั้นเกื้อกูลคืนสู่แผ่นดิน

หากสำนึกใน "หน้าที่" เช่นนี้ หยั่งลงถึงใจของปวงไทยได้ เน้นเฉพาะอย่างยิ่ง ลงถึงใจผู้ครองอำนาจทั้งปวง นั่นแหละ…ชาติไทยจึงจะฟื้นคืน เพราะ "หน้าที่" เนืองนองแผ่นดิน