|
|
||||
|
ปิดท้าย โดย พ.ต.ท.รุ่งโรจน์ เรืองฤทธิ์ ตอน... ใจเจ้าเอ๋ย |
หนังสือพิมพ์ เราคิดอะไร ฉบับที่128 เดือนมีนาคม 2544 | |||
|
|
||||
|
ใจเจ้าเอย คำปลุกระดมในครั้งกระโน้น ยังก้องอยู่ในหัวใจทั้งสี่ห้อง ...ประชาชนจะเป็นใหญ่ในแผ่นดิน ลึกล้ำกินใจยิ่งนัก...เป็นอมตะ ใช่แล้ว ประชาชนเป็นใหญ่ในแผ่นดิน ใครจะเป็นใหญ่ต้องมาจากประชาชน ...โดยประชาชน เพื่อประชาชน ใครคิดจะยิ่งใหญ่จึงต้องสั่งสมบารมี บารมีจากคุณธรรมความดีจริงแท้ ก่อเกิดจากการบ่มเพาะมิใช่ซื้อหา จนประชาชนเห็นดีเห็นได้เอง ใครคิดจะยิ่งยงในความยิ่งใหญ่ ต้องไม่เผลอตนลำพองใจลืมตัว ผู้ยิ่งใหญ่ตัวจริงคือ...ประชาชน ประชาชนที่อาสารับใช้ประชาชน มิใช่ฉกฉวยโอกาสฉ้อฉลประชาชน หนทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน แค่ม้าตีนต้นลำพองตนหรือคนกำมะลอเสียงเคาะกะลาพิสูจน์หมา ตำแหน่งเสนาบดีพิสูจน์คน แค่หมาขี้เรื้อนอดโซข้างถนน หรือแค่คนขอทานซมซานไร้ที่พักพิง เคยแกล้วกล้าติดดินในสนามคนสู้คน เคยชูธงร้องตะโกนอุดมการณ์ก้องฟ้า วันนี้ ไม่หลงเหลือลีลาคราบไคลสักน้อย ดีแต่ปากเพ้อพล่ามถึงประชาชน จะรังสรรค์ประชาธิปไตยให้เป็นจริง แต่ยอมซุกหัวนอนเฝ้าบันไดคฤหาสน์หรู เพราะการเมืองมีอิทธิฤทธิ์แรงร้าย ล้างหัวคนใจอ่อนมานักต่อนัก ประชาธิปไตยจึงเป็นประชาที่จะตาย เห็นประชาชนเป็นใหญ่ในแผ่นดิน จำเพาะยามเลือกตั้ง...ตนจะเป็นใหญ่ ครั้นกาบัตรมอบอำนาจให้ไปแล้ว ก็พลิกพลิ้วเผยเงื่อนงำอำพราง คนไร้ธรรมมิอาจก่อเกิดประชาธิปไตย นอกจากภาพลวงตาพาฝันหวานจรุงใจ ...ลืมแล้วหรือไรใจเจ้าเอย ครั้งเก่าเราเคยชิดเชยรักเอยเคยอุ่นใจ... |
||||
  |
||||
 |
||||
|
|
||||
|
ปิดท้าย พ.ต.ท.รุ่งโรจน์ เรืองฤทธิ์ (เราคิดอะไร ฉบับ ๑๒๘ หน้า ๘๐ เดือน มีนาคม ๒๕๔๔) |
||||