คนบ้านนอกบอกกล่าว โดยจำลอง ศรีเมือง

ขณะที่คนในกรุงและนอกกรุงกำลังสนใจอยู่กับข่าวการก่อการร้าย จู่ๆ ก็มีข่าวที่ไม่มีใครคาดคิด มากลบเป็นอาทิตย์ คือข่าว พระอิสระมุนี

ผู้คนสนใจเรื่องพระกับสีกาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ยิ่งมารู้ว่า ไม่ใช่พระธรรมดา เป็นพระที่เคยให้ธรรมโอสถ แก่ท่านนายกรัฐมนตรี หายกลุ้มอก กลุ้มใจมาแล้ว ก็เลยยิ่งสนใจใหญ่ ภาพท่านนายกฯ ถ่ายรูปหมู่ กับพระอิสระมุนี ลงหน้าหนึ่ง ในหนังสือพิมพ์ เกือบทุกฉบับ ติดต่อกันหลายวัน

เคยมีชายแก่คนหนึ่ง (แก่เท่าผมพอดี) อยู่วัดพระอิสระมุนีได้ ๓ เดือนก็ออกไปอยู่ในโครงการ กสิกรรมไร้สารพิษกับผม ผมถาม เกี่ยวกับ พระอิสระมุนี ถามเท่าไรๆ ก็ไม่บอก พูดแต่เพียงว่า ท่านสอนดี ท่านสอนดี

วันหนึ่งหลายเดือนมาแล้ว ขณะที่ผมกับคุณศิริลักษณ์ นั่งรถกลับจากการไปชม วังสมเด็จพระนางเจ้า รำไพพรรณี ที่หัวหิน เห็นป้าย บอกทาง ไปวัดพระอิสระมุนี ก็เลี้ยวไปทันที ไกลหลาย สิบกิโลเมตร ท่านกำลังสอน ธรรมะญาติโยม พอเข้าไปกราบ ท่านก็พูดถึง เรื่องที่คนสงสัย กันมานาน

"พระโพธิรักษ์ท่านถูก แต่พระอื่นๆ โกรธเพราะท่านไปว่าเขา ผิดกับอาตมา เวลาเทศน์ อาตมาจะว่าอาตมา เป็นตัวอย่าง ว่าบกพร่อง อย่างนั้นอย่างนี้ เลยไม่มีใครโกรธ"

เสร็จแล้วท่านก็พูดธรรมะต่อ ท่านสอนเก่ง สอนได้ลึกซึ้ง กว่าพระทั่วไป อย่างเห็นได้ชัด วันนี้ เมื่อเกิดเรื่องฉาวโฉ่ ผมคิดอะไร

ธรรมะที่ท่านสอนเป็นธรรมะที่ถูกต้อง ท่านทำไม่ถูกต้อง ก็เป็นเรื่องของท่าน แม้เราอยากจะได้ตาม พุทธพจน์ที่ว่า "ตั้งตนไว้ใน คุณธรรม อันสมควรก่อน แล้วพร่ำสอนผู้อื่น จะไม่หมองมัวภายหลัง" ก็ตาม

อีกเรื่องหนึ่ง ที่น่าเล่าก็คือ แม้ผมจะไปอยู่ป่าอยู่เขา เป็นส่วนใหญ่ ก็ยังมีคนตามเอาเรื่องผมเรื่อย ด้วยความชอบพอ และ หวังดี เป็นการ ตามหาเรื่อง อย่างน่ารัก

ที่บ้านในกรุง มีหญิงแม่ลูกอ่อนคอยดูแล ชื่อ เจี๊ยบ ใครมีอะไรจะสั่ง ผมก็โทรศัพท์บอกเจี๊ยบ อยู่มาวันหนึ่ง เจี๊ยบกำลังเลี้ยงลูก รับโทรศัพท์ไม่ได้ มีคนโทรศัพท์เข้ามา บังเอิญหลานสาวผม มาเยี่ยมพอดี เลยช่วยรับโทรศัพท์ให้

หญิงคนหนึ่ง ส่งเสียงเร่งรัดมาตามสาย มีเรื่องบ้านเรื่องเมือง ที่สำคัญอย่างยิ่ง ที่จะต้องให้ผมทราบด่วน ถามหาอีเมล เราบอก ตามความจริง ว่าไม่มี แกก็โกรธ

"อะไรกัน ผู้ใหญ่ระดับนี้ ไม่มีอีเมลได้ยังไง" แกตามตื๊อ จะให้มีให้ได้ ผมจึงกระซิบบอกหลาน

"เรณู บอกแกว่า บ้านนี้ไม่มีอีเมล มีแต่ อีเจี๊ยบ"

(เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๓๖ พฤศจิกายน ๒๕๔๔)