ฆาตกรเหิ่มห่าม
ฆาตกามห้าวหาญ
โลกนี้จะเป็นไร หากมิใช่คอกขังเดรัจฉาน!
คงเศร้าหากมนุษย์เรายิ่งมายิ่งชอบฟัด ยิ่งมายิ่งชอบฟัน
แม้แก่งแย่งแข่งขันก็สามารถพิเศษกว่าเหล่าสัตว์
ทั้งที่เรารู้ โลกเปี่ยมรักในทุกชาติพันธุ์
เอื้อแล้วด้วยดินน้ำไฟลมอันอุดม
และชีวิตมนุษย์สั้นนัก
ทั้งรู้จักบัญญัติถ้อยคำมาพูดคุยกันรู้เรื่อง
หากกลับพูดคุยกันไม่รู้เรื่อง
อยู่ร่วมและแบ่งปันด้วยสันติมิได้
เยี่ยงนี้มนุษย์เรายังเป็นมนุษย์อยู่หรือ?
หรือภูมิปัญญาถูกลอบทำแท้งไปสิ้น
ปลง...กรรมเวรของยุคสมัยและเหล่าอเวไนย
เชื่อว่าเพราะสัจธรรม๑ ถูกหลายเหล่าในผองเราลืมไป
คือชีวิตมีเกิดมีตาย มีตายมีเกิดไม่สิ้นสุด
...ตราบมนุษย์ไม่ปรินิพพาน
โลกและมนุษย์จึงเป็นเช่นกล่าว
โดยจริงสัจจะนั้นปาวๆ เปิดโปงอยู่ทุกคืนวันว่า
สังสารวัฏยังเป็นที่ทัวร์อีกหลายศพ
โลกจะเป็นดั่งสรวงสวรรค์
หรือนรกโลกันตร์ในวันหน้า
อยู่ที่ผองเราทำอะไรกันในวันนี้
หากชัดว่าพรุ่งนี้ยังมีอยู่ ชาติหน้ายังมีอยู่
พบเจอและอยู่ร่วมกับผองเรายังมีแน่
ส่วนมิตรสหายจะต้อนรับด้วยคัตเตอร์หรืออ้อมกอด
...อยู่ที่กรรมตน!
เราคงตระหนักการอยู่ร่วมอย่างอบอุ่น จริงใจ
พร้อมอภัยในยามผิดพลาดเป็นแน่นอน
อยากบอกผู้ยิ่งใหญ่
ตราบคนผูกแค้นยังไม่เปลี่ยนความคิดจิตใจ
แม้ตายไปก็จะกลับมาก่อการร้ายอีก
มีแต่เมตตาและปัญญา จึงทำให้ความคิดชั่วตายไป
จากนั้นแม้กายอสูรจะพันแข้งขา พิษภัยก็ไม่เหลือแล้ว
ส่วนโทมาฮอว์กเป็นเรื่องเปลืองเงิน
และเปลืองเวลาวางแผนสูบเงินเพื่อนบ้าน
ผลิตลองคะนองอีก
ไม่แน่ใจว่าบางหูจะมีวาสนาหรือเปล่า
แต่เกิดความคิดวูบขึ้นมาว่า
ในฐานะประชากรหนึ่งของโลก
หากปล่อยให้สองเพื่อนรบกัน
กลีบบุปผาที่เรารักต้องบอบช้ำ
ฟ้าที่เรามองต้องหมองหม่น
ดาวเดือนต้องปนเปื้อนสกปรก
อากาศและน้ำต้องแปร่งรสเปลี่ยนกลิ่น
ฉะนั้นเพื่อคงโลกสุนทรีย์นี้ไว้
ต่อไปเราจะไม่จ่ายเงินแม้น้อยเพื่อสินค้าของเพื่อนเลย
ไม่...ไม่ใช่อยากให้เพื่อนจนลงหรืออดอยาก
เพียงแต่ไม่อยากให้เพื่อนเอาเงินเรา
ไปกรุยทางลงนรกให้ตน
พร้อมทำเพื่อนอีกหลายคนให้มากแค้น
แล้วเราต้องมาคอยลุ้นจนหลับไม่ราบรื่น
ความคิดนี้ผิดใจใครหรือไม่ยังไม่รู้
แต่ด้วยอยากรู้ คงต้องลองทำตามความคิดนี้ดู...
พี่น้องผู้รักโลกจะร่วมช่วยด้วยไหม?
