แสงดาว
ในคืนมืดหม่นแสงแห่งเดือนฉาย
มีดวงดาวพร่างพรายคล้ายห่มหล้า
แสงริบหรี่ยิ่งดึกดื่นยิ่งตื่นตา
ไม่เคยดับแสงศรัทธาแห่งสากล
เหมือนสังคมจมความมืดยืดยาวนัก
โลกร้อนแรงแล้งหนักทุกแห่งหน
ยังมีแรงศรัทธาประชาชน
ที่เข้มข้นดุจแสงแห่งดวงดาว
‘ไฟไฝ่ธรรม
แสงดาวแห่งศรัทธา

ความลับเดินทางจากที่แสนไกล ลี้ลับ
โบยพัดมากับสายลมยามวิกาล
กรายเปลี่ยนเป็นฤดูกาลใหม่ในรุ่งเช้า
ย้อมสีใหม่ให้ใบไม้ เขียนผืนดินให้แตกระแหง
วาดเรือนเมฆด้วยมือแห่งสายลม กักเก็บผืนน้ำไว้ในอณูอากาศ
บันดาลให้แดดฉาย วอนให้นกร้องเพลงรัก ฯลฯ

ความลับจากที่แสนไกล
เดินทางนานยาวเพื่อเผยตัวพร้อมฝูงนกอพยพ
นำข่าวสารผ่านไปสู่อีกวารวัน
ณ ที่ซึ่งความทรงจำเคยพำนัก
บนฟากฝั่งอดีตกาลซึ่งเปลี่ยนเวียนตามคืนวัน

โลกยังมีความลับมากมายเก็บซ่อนเอาไว้
ในที่แสนใกล้ เงียบเชียบ สนิทแนบอยู่ในแพร่งทางลมปราณ
มันอยู่ใกล้กับเราอย่างถึงที่สุด
ไม่เพียงระยะทางเท่านั้นที่ทำให้มันผิดแปลกออกไปจากความลับของฤดูกาล
ทว่ามันยังสร้างความสนเท่ห์ให้เราอย่างไม่รู้จบ
เมื่อเผยโฉมขึ้นวันหนึ่งในชีวิต
จนเมื่อถึงวันนั้น เราเองอาจไม่เชื่อก็ได้ว่า
สิ่งนี้อยู่กับเรามาเนิ่นนาน
และยังคงอิงแอบอยู่กับชีวิตตลอดไปอย่างไม่หมดสิ้น
ความลับในใจของเรา
‘ หญ้าแสนฝน

ดอกไม้ยับ
กลีบของเจ้าบางเบา กายของเจ้าเย้ายวน
กลิ่นของเจ้าเชิญชวน ชวนให้หลงลืมตน
บริสุทธิ์ดุจสายหมอกเช้า แรกสาวยามเจ้าเบ่งบาน
แต้มแต่งให้โลกขับขาน เนิ่นนานถึงความสวยงาม
ดอกไม้ งาม ดอกไม้ งาม
สุดจะหักห้ามใจ จึงใช้ล่วงล้ำกำลัง
ดอกไม้ไม่ทันระวัง จึงถูกเขาเด็ดมาดม
กลีบร่วงสู่พื้นดิน กลิ่นเขาได้สมใจ
ขยี้ดอกไม้ทันใด ทิ้งไว้ คือ ความร้าวราน
ดอกไม้ ยับ เหี่ยวเฉา ตาย
‘ สู่แดนดิน คงคาสุริยฉาย

ซาก
มีรูปกายที่คล้ายซากชีวิต กรรมลิขิตหรือสวรรค์บันดาลหนอ
ให้ลุ่มหลงกามาหาได้พอ โรคร้ายก่อเกิดจนได้กายทุกข์ตรม
ทั้งอับอายหวาดกลัวตัวหนาวสั่น คิดถึงวันและคืนชื่นสุขสม
เพลิงรุกรานผลาญพร่าแรงอารมณ์ ให้จ่อมจมกับความมืดยืดยาวนาน
ไม่มีใครอยู่เคียงข้างอย่างวันเก่า ไม่มีเงาความฝันอันอ่อนหวาน
มีเพียงเสียงครวญครางอย่างร้าวราน ของผู้ผ่านความโสมมจมโลกีย์
ร่างบนเตียงเรียงรายคล้ายกับ "ซาก" ฉุดกระชากวิญญาณร้ายกลายเป็นผี
คอยหลอกหลอนห้วงใจในวันนี้ วันที่อีกไม่กี่วันจะสั้นลง
มโนธรรมซ้ำเซาะเกาะกินใจ ราวหมกไหม้ไฟโลกีย์ที่ลุ่มหลง
กรรมทวงถามตามจะปลิดชีวิตลง แต่ยังคงทรมานนานก่อนตาย
ก่อนวิญญาณจะปลิดปลิวพลิ้วจากร่าง เสียงแผ่วจางแว่วรางเลือนเตือนความหมาย
"หยุดก่อกรรมนำเหตุสู่เอดส์ร้าย คือใจกายต้องครองอยู่คู่ศีลธรรม"
‘ ทองหลางแดง

เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๔๓ มิถุนายน ๒๕๔๕