เรือมนุษย์
ชีวิตคนวุ่นวายดีร้ายผ่าน
โลภโกรธหลงยาวนานเส้นทางฝัน
ต่างดิ้นรนไขว่คว้าล้าชีวัน
ผลกรรมนั้นกำหนดเป็นบทเรียน
ดังนาวาล่องลอยกลางเกลียวคลื่น
อาจทนฝืนสู้กระแสที่แปรเปลี่ยน
หรือพลิกจมสิ้นสุดหยุดแรงเพียร
กุมบังเหียนชีวิตล้วนสิทธิ์ตน
คลื่นลมแรงเท่าไรไม่ด่วนท้อ
ความดีก่อคุ้มครองป้องแดดฝน
พายุร้ายโหมกระหน่ำย้ำอดทน
เหนื่อยสับสนสร้างสรรค์อย่าหวั่นกลัว
ทุกชีวิตที่มาแม้แตกต่าง
กงกรรมสร้างสั่งสมสิ่งดีชั่ว
บุญบาปแบ่งสัตว์โลกล้วนพันพัว
เงาสลัวตามติดประชิดกาย
เพียงลดความอยากมีที่ลุ่มหลง
กุศลส่งให้ถึงซึ่งจุดหมาย
เพียรทำดีต่อกันจนวันตาย
เรือมนุษย์สุดท้ายไม่อับปาง
วราภรณ์ ธรรมทิพย์สกุล
(ชมรมนักกลอนอักษรสยาม)