ข่าวคนเอ๋ย - นักข่าวเบอร์สาม -

เพราะญาติผู้ใหญ่ไม่มีใครอบรมสั่งสอนจึงถลำลึก ทำบาปทำกรรม อยู่อย่างไม่รู้ตัว

ตอนตกปลา ไล่ยิงแมลงปอ ไล่ยิงนก ก็ไม่มีใครพร่ำสอนเตือนบอก "อย่าทำนะหนู มันบาปกรรม เกิดชาติต่อไป ต้องชดใช้กรรม" ผู้ใหญ่มันแย่จริงๆ วันๆ ก็มัวแต่วุ่นเรื่องของตัวเอง

มาเลิกฆ่าสัตว์ซี้ซั้วก็ตอนโตขึ้น คิดได้เอง มีบารมีพอตัว

เดี๋ยวนี้ ปลาเป็นไม่ซื้อแล้ว จะเลือกปลาทะเลกิน ไม่ต้องดูเขาทุบหัวปลา

แต่ทำใจยากที่สุด ก็ปูทะเลจิ้มน้ำจิ้ม โอ๊ย พูดแล้วน้ำลายแตกซ่า สุดจะอร่อย!

เนื้อของมันสุดแสนอร่อยเหาะ

นี่แหละครับ จุดอ่อนในชีวิตของข้าพเจ้า จะให้เขาทำก็ไม่สะใจ เราต้องต้มเอง ฆ่าเอง ไม่รู้ทำไม ถึงคิด อย่างนี้?

แต่ก็พยายามนะ บาปก็รู้ แต่มันอร่อยน่ะ

วันนี้ลืมตัวกลัวบาป เจอปูทะเลขายข้างทาง ซื้อมากิโลได้ ๔-๕ ตัว กะจะมาต้มกินให้หนำใจ แต่จิตใฝ่ดี ก็โผล่เข้ามา ขัดจังหวะ ขอบิณฑบาตสักมื้อ

ตัวร้อนเหงื่อแตกพลั่กๆ มโนธรรมต่อสู้กันเหนื่อยแทบขาดใจ

ในที่สุด ก็พบทางออกที่ยุติธรรมที่สุดของทั้งสองฝ่าย คือ "คนกับปู" ถ้าวิบากมีจริง ก็ขอให้เราได้กิน ก็แล้วกัน!

ไอเดียเจ๋งเป‰ง ต้มน้ำเดือด ในหม้อใหญ่ เอาไม้ไผ่กว้าง ๑ นิ้ว วางพาดบนปากหม้อ พร้อมอธิษฐานจิต ตัวใดถึงฆาต ชะตาขาด ขอให้หล่น มาให้ข้าพเจ้าได้ลิ้มรส!

โธ่เอ๋ย วันนี้เหมือนไม่ใช่วันของเรา ปูแต่ละตัวมันไต่ดุ๊กดิ๊กๆ ได้หมดทุกตัว จนเหลือตัวสุดท้าย วันนี้จะอด จริงหรือนี่

แอบลุ้นอยู่ในใจ ให้มันพลาด จะเป็นอาหารมื้อเย็น น้ำจิ้มก็ปรุงแต่ง เตรียมไว้พร้อม

ทีละนิดดุ๊กดิ๊กๆ ทีละนิดดุ๊กดิ๊ก มีดีใจอยู่วูบหนึ่ง ตอนมันพลาด แต่ขาหลัง มันเกี่ยวไม้ไว้แน่น โธ่โว้ย!

แล้วในที่สุดมันก็ข้ามจนได้

ทำอย่างไรดี? แล้วในที่สุดก็ได้เหตุผลที่เยี่ยมมากๆ จับมันมาเริ่มต้น เดินใหม่อีกรอบ เหตุผลเหรอครับ "ตัวใหญ่เดิน ๒ รอบเพื่อความยุติธรรม!"

(เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๔๔ กรกฎาคม ๒๕๔๕)