-- พ.ต.ท.รุ่งโรจน์ เรืองฤทธิ์

อบายมุข...ทางรอดทางลวง
เดินสายบูชาพระพุทธรูปด้วยดอกไม้ธูปเทียน
ยึดมั่นว่านี่แหละบูชาตัวตนพระพุทธเจ้า
เสาะหาพระสงฆ์เลื่องชื่อลือนามทั่วแผ่นดิน
กราบไหว้ให้ประพรมน้ำมนต์ ขอรูปหล่อเหรียญพิมพ์
สวดมนต์ภาวนาหลับตาบำเพ็ญเพียรทุกวันคืน
หวังคุณวิเศษแก้เคล็ดสะเดาะเคราะห์เสริมชะตาชีวิต
วอนขอให้ได้เสพสมลาภยศสรรเสริญโลกียสุขยิ่ง
สำคัญตนว่าดำเนินตรงสู่วิถีพุทธวิถีธรรม

รู้เต็มรูหูว่าอบายมุขเป็นวิถีวิบัติ
พระพุทธองค์ทรงชี้ชัดย้ำนักหนา
โจรปล้นยังเหลือบ้าน ไฟผลาญยังเหลือแผ่นดิน
อบายมุขมอมเมาหมดสิ้นเหลือแต่ตัวล่อนจ้อน
กับหัวใจกลัดหนองด้วยโรคศีลชำรุดธรรมกร่อน
เป็นภัยแก่ตนเป็นมหันตภัยต่อสังคม

จักทำนุบำรุงอาณาประชาราษฎร์
ให้อยู่ดีกินดีมีสุขมีเงินติดกระเป๋าถ้วนหน้า
ไยสับสนเห็นกงจักรผันเป็นดอกบัวงาม
เห็นวิถีวิบัติเป็นวิถีวิวัฒน์พึงกระสันไขว่คว้า
วิเศษวิโสยิ่งพระบรมศาสดาหรือไร
จึงบังอาจหลู่พระธรรมอันทรงสอนไว้ดีแล้ว

สุขกายด้วยวัตถุในวังวนทุนนิยม
นับวันใจจะเสื่อมศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์
ต้องยังชีวิตและสถานะด้วยเศษเงินอบายมุข
ต้องดำรงชาติโดยมอมเมาคนในแผ่นดิน
เป็นหนี้สินท่วมหัวล้มละลายฆ่าตัวตายก็มากมี
ทางรอดทางลวงตาลวงใจสายนี้
ดังฝูงแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ
วิสัยทัศน์เยี่ยงนี้น่ะหรือนำพาชาติพ้นภัย

(เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๔๔ กรกฎาคม ๒๕๔๕)