คุณค่าของคนลดลงๆ เพราะเขาเอามากขึ้นๆ

แสดงว่าความเพียงพอหรือความไม่เพียงพอนั้น ขึ้นอยู่กับใจที่ขี้โลภหรือไม่โลภเป็นสำคัญ ถ้าใจขี้โลภแล้ว ต่อให้ภูเขาลูกใหญ่ กลายเป็นทองคำก็ไม่พอกับความต้องการของมนุษย์อยู่ดี

ตัวอย่างการเรียกร้องขอขึ้นเงินเดือนของท่าน ส.ส. และ ส.ว. ที่ขอมีรายได้เดือนละแสนกว่าบาท ซึ่งถ้าเทียบ กับรายได้ของเกษตรกร ชาวไร่ชาวนา นับว่ามีตัวเลขห่างไกลกันอย่างลิบลับ ชาวนาทางภาคอีสาน มีรายได้เฉลี่ย เดือนละ ๑,๒๕๐ บาท กว่าจะรวมเงินถึงแสนได้ คงต้องใช้เวลาเกือบ ๑๐ ปี ถึงจะมีรายได้ พอๆ กับเงินเดือนของ ส.ส. ๑ เดือน

มันเป็นความอยุติธรรมทางสังคม ระหว่างคนได้เปรียบกับคนเสียเปรียบ ซึ่งนับวันๆ ช่องว่างระหว่าง คนยากจนดักดาน กับ คนที่ร่ำรวยขี้โลภ ตลอดกาล จะมีแต่ถ่างกว้างออกไปเรื่อยๆ ซึ่งได้เคย มีการเปรียบเทียบ รายได้ ๓,๐๐๐ ล้านบาทของนายไทเกอร์ วูดส์ ซึ่งมีหน้าที่เพียงแค่ ใส่เสื้อผ้าดีๆ ๕ ปี โฆษณา ให้แก่บริษัทไนกี้ กับคนงานไทยที่ก้มหน้าก้มตาผลิตเสื้อผ้าให้แก่นายไทเกอร์ วูดส์ใส่ เขาจะต้องทำงาน นานถึง ๗๒,๐๐๐ ปี จึงจะมีรายได้เท่ากัน

รัฐบาลยุคปัจจุบันมีนโยบายสำคัญในการประกาศสงครามกับความยากจน แต่น่าจะเป็นการสงคราม ที่มีแต่แพ้กับแพ้ และแพ้อย่างราบคาบ ถ้าช่องว่างระหว่างคนร่ำรวยที่ไม่รู้จักพอตลอดกาล กับ คนยากจนดักดาน ยังห่างไกลกันอย่างลิบลับ และนับวันก็มีแต่จะถ่างกว้างออกไกลไปยิ่งๆ ขึ้น
ในงบประมาณ แผ่นดิน ๙๐๐,๐๐๐ ล้านบาท ต้องนำไปจ่ายให้แก่ข้าราชการ รวมทั้ง ส.ส. ส.ว. ซึ่งมี ๒ ล้านคน ถึง ๗๐๐,๐๐๐ ล้านบาท ถ้ารวมเงินที่ต้องใช้หนี้ให้แก่ต่างประเทศด้วยแล้ว รัฐบาลจะต้องใช้เงินถึง ๙๕% ของเงินภาษีที่เก็บได้ทั้งหมด จ่ายให้ข้าราชการ มีเงินเหลือพัฒนาประเทศเพื่อคน ๕๘ ล้านคน เพียงแค่ ๕% เท่านั้น

การทำสงครามกับความยากจน นับว่าฝ่ายพ่ายแพ้ตั้งแต่เริ่มต้นแบ่งสรรปันส่วนกันแล้ว มิหนำซ้ำ ก็ยังตามไปโกงกินกันอีก ในส่วนแบ่งที่กระเบียดกระเสียร ให้คนจน จนเกิดปัญหานมบูด ถนนควายเดิน การฮั้วประมูล โครงการต่างๆ ที่ถูกเปิดโปงสาวไส้กันออกมา จนเกลื่อนบ้านเกลื่อนเมือง

มิหนำซ้ำก็ยังซ้ำกันอีกเป็นรอบที่ ๓ ด้วยการเอาอบายมุข เหล่าบุหรี่ ล็อตเตอรี่ นานาสารพัดการพนัน จนถึงขั้นจะเปิดบ่อนเสรี และทุกสิ่งทุกอย่างที่นายทุนจะสร้างขึ้นมามอมเมา เพื่อล้วงกระเป๋าชาวประชา ถ้าไม่ยากจนดักดานในชาตินี้ ก็ไม่รู้จะว่าอย่างไรกันแล้ว

แต่ก็ยังโชคดีที่ประเทศไทย มีพระประมุขของชาติที่ได้ตรัสไว้ว่า ท่านเองก็เป็นคนจน ท่านเสวยข้าวกล้อง ซึ่งเป็นของคนจน ทรงประหยัด มัธยัสถ์ในชีวิตส่วนพระองค์เพื่อเป็นแบบอย่างให้คนในชาติ แต่ทรงทุ่มเท ทุกสิ่งทุกอย่าง ให้ส่วนรวม และคนยากจนในชาติให้สามารถลืมตาอ้าปากขึ้นมาได้ ด้วยความเชื่อที่ว่า "ขาดทุนนั่นแหละกำไร (Our Loss is Our gain)"

ถ้าในโลกนี้มีนาย ก.ก. ชอบกอบโกย กับ นาย ส.ส. ชอบเสียสละ คนหนึ่ง กอบโกยทุกสิ่งทุกอย่าง เอาไว้มากมายจนวันตาย กับอีกคนหนึ่งเสียสละทุกสิ่งทุกอย่างจนกระทั่งวันตายเช่นเดียวกัน ถ้าเราจะต้องเคารพ กราบไหว้ บุคคลไหน พอจะมีคุณค่าให้เรากราบไหว้ได้? และบุคคลใด ที่สมควรถูกตราหน้า ว่าเป็นคน "หนักแผ่นดิน"

- จริงจังตามพ่อ -

(เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๔๖ กันยายน ๒๕๔๕)