คุยนิด คิดหน่อย - บรรณาธิการ

ข่าวครึกโครมเสียดแทงหัวใจชาวบ้านยิ่งนัก เห็นทีไม่พ้นเรื่องเหล่า ส.ส. ส.ว. ขอขึ้นเงินเดือนตัวเอง อ้างว่า มีหน้าที่รับผิดชอบ ใหญ่หลวงนัก เงินเดือนค่าตอบแทนไม่สาสมกับตำแหน่ง และเกียรติภูมิ ทั้งไม่พอใส่ซอง ช่วยงานสังคมชาวบ้าน อีกต่างหาก

ก็แจ่มแจ้งว่า แค่ตัวเองลงทุนหนีประชุมสภาไปงานสังคมชาวบ้านนั้นยังไม่มีค่าพอ ต้องมีเงินใส่ซอง แถมให้ด้วย เจ้าภาพจึงจะซาบซึ้งยอมรับนับถือได้ จะอีหรอบเดียว กับตอนหาเสียง หรือเปล่า ก็มิบังอาจ อนุมานส่งเดช โดยไม่มีใบเสร็จ

ถามว่า จริงหรือ จำเป็นนักหรือ ที่ ส.ส. หรือ ส.ว.ไปงานขึ้นบ้านใหม่ งานบวช งานศพ งานแต่งงาน ฯลฯ จะต้องให้เงินด้วย ยิ่งให้มากยิ่งประทับใจเจ้าภาพ ว่างั้นเหอะ

ในฐานะที่ผมเคยเป็น ส.ส. จังหวัดชลบุรี พรรคก้าวหน้า ยุคปี พ.ศ.๒๕๒๙ ขอยืนยันว่าจริง แต่ไม่จำเป็นเลย ผมไม่มีปัญหาเรื่องเงินไม่พอใส่ซองช่วยงานชาวบ้าน เพราะผมประกาศจุดยืนตั้งแต่ตอนหาเสียงแล้วว่า ผมลาออกจากราชการเอาตัวมารับใช้ชาวบ้าน ตัวผมมีค่ากว่าเงิน ไม่ได้เตรียมตุนเงินมารับใช้เหมือนใครๆ บางคน

การไปงานชาวบ้านเป็นเรื่องรอง การทำงานในสภาเป็นเรื่องหลัก ผมไม่เคยหนีงานประชุมสภา หรือ ประชุมกรรมาธิการ ไปงานสังคมของชาวบ้าน ยามไปงาน ส่วนมากก็จะมีหนังสือธรรมะ การแก้ปัญหาชีวิต หรือหนังสือแนะแนวอาชีพ ห่อเป็นของขวัญติดมือไปให้เจ้าภาพตามความเหมาะสมแต่ละงาน สนนราคา ก็ไม่เกิน ๒๐ บาท ในขณะที่ ส.ส. คนอื่นๆ เขาให้เงินกันมากๆ ตัวไม่ไป ก็ยังฝากซองเงินไปต่างหน้า รักดื่มด่ำ และห่วงใยชาวบ้าน ถึงขนาดนั้น

เขาเห็นว่าเงินเท่านั้นที่จะผูกมัดใจคนไว้ได้ และก็ใช้วิธีนี้ตั้งแต่ตอนหาเสียงแล้ว ก็ช่างเขา

ผมเคยให้เงินบ้างเฉพาะงานศพ ที่เจ้าภาพขัดสน และจัดงานเรียบๆ ที่บ้าน แบบเจียมเนื้อเจียมตัว ส่วนพวกที่จน แล้วหน้าใหญ่ จัดงานหรูๆ ผมไม่ล่มจมด้วยหรอก

ตอนนั้นเงินเดือน ส.ส. ไม่ถึงสองหมื่นบาท ผมยังพอใช้สอย กินข้าวมื้อเดียวมังสวิรัติ ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ งดเครื่องดื่ม ประเภทกาแฟ น้ำอัดลม ใช้บ้านเป็นสำนักงาน ส.ส. มีแต่อาหารมังสวิรัติ น้ำเปล่า ผลไม้ ไว้รับรอง ชาวบ้าน ที่ไปมาหาสู่

แต่ชาวบ้านที่มาหาผมมักจะมีของกิน ผลไม้พื้นบ้านติดมือมาฝากผม ได้กินได้อยู่ ไม่ขาดแคลน ด้วยเหตุนี้ ผมจึงมั่นใจว่า เงินเดือน ส.ส. ส.ว. ยุคนี้ ๗๗,๐๐๐ บาท มากเกินพอแล้วละครับ

(เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๔๖ กันยายน ๒๕๔๕)