เมื่อวันพุธที่ ๗ ส.ค. ๒๕๔๕ มีข่าวจาก น.ส.พ. บางฉบับที่ผมอ่านแล้วรู้สึกประทับใจ ท่ามกลาง ความไม่น่า ประทับใจ ในหลายๆ ข่าวของ น.ส.พ.ทุกวันนี้

ฉบับแรก ก็คือ น.ส.พ.ไทยรัฐ ที่ทีมการเมืองได้เขียนเตือน ส.ส. และ ส.ว.ที่จะขอขึ้นเงินเดือนตัวเอง และ พวก ในหัวข้อข่าวว่า "น่าจะรู้จักพอกันบ้าง"

ยิ่งได้อ่านคำสัมภาษณ์ ของนายเสกสรร แสนภูมิ ส.ส.สุรินทร์ พรรคไทยรักไทย ใน น.ส.พ.ข่าวสด ยิ่งรู้สึกว่า ยังไม่สิ้นคนดี ถ้าดีจริง ไม่ฉวยโอกาสเสแสร้ง โปรยยาหอม

นายเสกสรร แสนภูมิ ในฐานะที่เป็นกรรมาธิการวิสามัญ พิจารณาร่าง พ.ร.บ. งบประมาณรายจ่าย ประจำปี ๒๕๔๖ ซึ่งทราบดีถึงภาวะการเงิน ของประเทศ ได้แสดงความคิดเห็นในเรื่องนี้ว่า

"ผมเห็นใจรัฐบาล ขอวิงวอน ส.ส.ให้อดทนไปสักระยะหนึ่ง ไหนๆ ก็ปวารณาตัว เข้ามาทำงานแล้ว เพราะถึงที่สุด เมื่อได้เงินเดือนมา ชาวบ้านก็จะมาขออีก เพราะไม่รู้จักพอ ฝากเรียนท่านนายกรัฐมนตรี ไม่ควรขึ้นเงินเดือน ให้ ส.ส....

ผมขอประกาศเลยว่า ถ้ามีการขึ้นเงินเดือนให้ ส.ส.ชุดนี้ เงินส่วนที่เพิ่มขึ้น จากเงินเดือนเดิม ผมจะไม่รับ และ ขอยกกลับไป ให้สภา"

นี่แหละกรุงรัตนโกสินทร์ยังมีความหวัง หากจริงใจจริงจังจะเสียสละเพื่อประชาชน

เมื่อไหร่หนอที่ชาวไทยเรา จะได้ข่าวดีว่า ส.ส.และ ส.ว. ขอประกาศลดเงินเดือนตัวเอง คนละ ๑๐,๐๐๐ บาท ทุกเดือน ซึ่งจะได้เงินเดือนละไม่ต่ำกว่า ๑,๐๐๐,๐๐๐ บาท เพื่อเป็นทุนช่วยประชาชน ที่ตกทุกข์ได้ยาก ซึ่งไม่มีสิทธิพิเศษ ดังเช่น ส.ส.และ ส.ว.ที่ขึ้นเครื่องบินฟรี ประกันชีวิต เจ็บป่วย รักษาฟรีฯลฯ

เรื่องดีๆ เหล่านี้ เหตุใดไม่ช่วยกันคิด มัวรวมหัวกันคิดแต่เรื่องเอาผลประโยชน์เข้าตัว ไม่อายกันบ้างรึไง?

พวกคุณไม่อาย ก็ไม่รู้ว่าใบหน้าทำจากอะไร แต่ชาวบ้านหลายคน ที่เลือกคุณเข้ามา รับใช้ชาติบ้านเมือง รู้สึกอายแทนจริงๆ เลย

(เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๔๖ กันยายน ๒๕๔๕)