บูรณาการเศรษฐกิจ แต่ลืมจิตและคุณธรรม
ยังคงกร่ำโลกีย์ โลกไปไม่รอด

ข่าวใหญ่ของหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ หน้า ๑ ฉบับวันที่ ๑๒ กันยายน ๒๕๔๕ พาดหัวข่าวว่า "เสี่ยเฒ่า หึงนักร้องสาว คราวลูก จ่อยิงหัว แล้วยิงตัวเองตาย"

อ่านข่าวนี้แล้วก็ชวนให้นึกสงสารเฒ่าโลกีย์ทั้งหลาย อุตส่าห์มีความรู้ จนท่วมหัว (ขนาดงูอยู่บนหัว) แต่เอาตัวไม่รอด ทั้งๆ ที่เฒ่าโลกีย์เหล่านี้ฐานะทางเศรษฐกิจก็ดีๆกันทั้งนั้น

ถ้าเปรียบสังคมประเทศไทย ที่พยายามบูรณาการทางเศรษฐกิจ ให้ร่ำรวย ยิ่งใหญ่ เหมือนเฒ่าโลกีย์ พยายามทุกวิถีทาง ที่จะให้มีเงินทองเข้ามา ไม่ว่าจะได้จาก การเปิดบ่อน เปิดบาร์ เปิดโรงงานสุรา เปิดโรงงานบุหรี่ เพื่อมอม เมา ผู้คนก็ตาม

การมีเงินทองไหลมาเทมา อะไรๆ ก็ดูฟู่ฟ่าพาให้เฒ่าโลกีย์เจริญขึ้น เสพสุข จากโลกธรรม กามคุณ ได้มากขึ้น กิน-สูบ-ดื่ม-เสพ ชนิดกร่ำโลกีย์ได้เต็มที่

อาการเมายาบ้า ใครๆ ก็พอมองออกว่าทำตนเอง และผู้อื่น ให้เดือดร้อน แต่ความมัวเมา ในโลกธรรม อันมีลาภ ยศ สรรเสริญ และโลกียสุขนั้น ดูเหมือนว่า จะไม่ออกอาการบ้า เหมือนยาบ้าทันที แต่การเมาลาภ (บ้าสมบัติ) เมายศ (บ้าอำนาจ) เมาสรรเสริญ (บ้ายอ) และ เมาโลกียสุข ทุกชนิด ที่มีในโลก (บ้าห้าร้อย) อาการเมาในสิ่งเหล่านี้ ถ้ามีอาการหนัก เช่น คลั่งฟุตบอล จนเผาตัวตาย ก็จะออกอาการร้ายแรง ไม่ต่างจาก ยาบ้าเช่นกัน

ชีวิตของเฒ่าโลกีย์ที่ดูร่ำรวยรุ่งเรืองนั้น ล้วนแต่มีที่มาจากการกอบโกย เอารัดเอาเปรียบ ผู้อื่นมาทั้งสิ้น ซึ่งก็เป็นธรรมดา ของระบบทุนนิยม ที่ปลาใหญ่ ย่อมไล่ปลาเล็ก เพื่อให้ได้มา ซึ่งลาภ ยศ สรรเสริญ และ โลกียสุข มาบำรุง บำเรอตน

ชีวิตที่ไม่สามารถปลดปล่อยตัวเองออกจากโลกียะได้ ก็จะแหวกว่ายวนเวียน อยู่กับสุขๆ ทุกข์ๆ ในการมีลาภ เสื่อมลาภ มียศ เสื่อมยศ มีสรรเสริญ มีนินทา และ เสพสุขไว้ มากเท่าไหร่ ก็จะพบทุกข์ เมื่อคราวไม่ได้สมใจ มากขึ้นไปเท่านั้น เหมือนเสี่ยเฒ่า ทุกข์ขนาด ต้องฆ่าตัวเอง และ ผู้อื่นตาย เมื่อนักร้องสาว คราวลูกตีจาก

สุดท้ายทั้งยาบ้า และบ้ากาม หรือบ้ากิน บ้าเกียรติก็ตาม ก็จะไม่แตกต่างกัน เพียงแต่บ้า คนละอย่างกัน ดังนั้นต่อให้บูรณาการ ทางเศรษฐกิจ พุ่งพรวด ได้ดี ขนาดมหาอำนาจ ทางเศรษฐกิจ เช่น ญี่ปุ่น หรือ อเมริกาก็ตาม หากไม่พัฒนาจิตใจ และคุณธรรม โดยเฉพาะ คุณธรรมในระดับโลกุตระ ที่ปลดปล่อยตัวเอง ออกจากโลกียะ ด้วยแล้ว ก็จะไปไม่รอด กันทั้งโลก ทั้งประเทศ ที่ถูกเอาเปรียบ ซึ่งย่อมไปไม่รอดเห็นๆ กันอยู่แล้ว แม้ประเทศ มหาอำนาจ ทั้งหลาย ที่พากันเอาเปรียบ เมื่อเหยื่อพากันล่มสลาย ไม่อยู่ในฐานะ ที่จะให้ดูดเลือด ดูดเนื้อ อีกต่อไป ในที่สุด มหาอำนาจทั้งหลาย ก็ต้องล่มสลาย ตายตามเหยื่อ ไปด้วยเช่นกัน

จริงจัง ตามพ่อ

หนังสือพิมพ์ เราคิดอะไร ฉบับที่ ๑๔๗ ตุลาคม ๒๕๔๕